Processus Anconaeus IPA در سگ ها: راهنمای جامع
معرفی
Processus Anconaeus IPA یک بیماری ارتوپدی است که عمدتاً در نژادهای خاصی از سگها مانند ژرمن شپرد، سگ کوهستانی برن، ماستیف ناپلی، بلادهاند و دوگ د بوردو رخ میدهد. در این بیماری عدم اتحاد فرآیند آنکونئال با متافیز اولنار وجود دارد. این مقاله پاتوژنز، تشخیص، درمان و پیش آگهی IPA را به تفصیل توضیح می دهد.
پاتوژنز IPA Processus Anconaeus جدا شده
فرآیند آنکونیال از یک هسته استخوانی جدا تشکیل می شود. در نژادهای مستعد، عدم اتحاد با متافیز اولنار می تواند منجر به ایجاد IPA شود. این بیماری بیشتر در ژرمن شپردها شایع است، در حالی که سایر نژادهای مستعد کمتر مبتلا می شوند.
علائم و علائم بالینی IPA ایزوله فرآیندوس آنکونائوس
اولین علائم بین ماه های 4 تا 12 زندگی ظاهر می شود و به صورت لنگش در پاهای نگهدارنده ظاهر می شود که با استرس و پس از دوره های استراحت بدتر می شود. استئوآرتریت در حال توسعه اولیه منجر به لنگش متناوب می شود که با پیشرفت بیماری دژنراتیو مفصل دائمی می شود. IPA در 50 درصد موارد به صورت دوطرفه رخ می دهد. سگهای مبتلا اغلب حالت تسکیندهنده نشان میدهند و مفصل را در حالت ایستاده جمع میکنند و همزمان پنجه را بهطور بیرونی میچرخانند.
تشخیص و تشخیص افتراقی IPA Processus anconaeus جدا شده
تشخیص پروسه آنکونائوس جدا شده (IPA) بر اساس معاینه بالینی و رادیوگرافی مفصل آرنج است. عکسبرداری با اشعه ایکس از مفصل آسیبدیده در حالت خمشده، فرآیند آنکونئال جدا شده را بدون سوپریمپوزیون نشان میدهد.
گزینه های درمانی Processus Anconaeus IPA جدا شده
درمان IPA به مرحله بیماری و شرایط فردی حیوان مبتلا بستگی دارد.
تثبیت لگ اسکرو و استئوتومی اولنار
اگر IPA قبل از پایان مرحله استخوان سازی تشخیص داده شود (در ژرمن شپرد تا ماه چهارم، حداکثر تا ماه ششم)، فیکس کردن لگ اسکرو با همراهی استئوتومی اولنار روش انتخابی است.
حذف IPA
اگر مرحله استخوانی شدن به وضوح سپری شده باشد، اگر IPA محکم به بافت همبند متصل نشده باشد باید برداشته شود. تأثیر حذف فرآیند آنکونئال شل بر ثبات مفصل و پیشرفت بیشتر استئوآرتریت هنوز در نهایت مشخص نشده است. با این حال، افزایش تأثیر منفی (بی ثباتی، آرتروز) در صورتی که IPA قبلاً ایزوله شده باشد یا فقط به طور ضعیفی به اولکرانون قبل از عمل متصل شده باشد، مشکوک است.
پیش آگهی و نتایج دراز مدت در IPA Processus Anconaeus Isolated
پیش آگهی IPA به تغییرات ثانویه موجود و درمان انجام شده بستگی دارد. سگ هایی با IPA بافت همبند جامد و همچنین بیمارانی که فیکساسیون اولیه و استئوتومی اولنار در آنها انجام شده است، پیش آگهی خوبی دارند. برای همه اشکال دیگر، پیش آگهی آزادی دائمی از لنگش را می توان به عنوان محتاط تا نسبتا ضعیف طبقه بندی کرد.
به ویژه با درمان محافظه کارانه یک IPA شل، استئوآرتریت شدید و بیماری مفصلی دژنراتیو با علائم بالینی مربوطه قابل انتظار است.
پیشگیری و مدیریت
از آنجایی که IPA دلایل ژنتیکی دارد، هنگام تولید مثل انتخاب والدینی که عاری از این بیماری هستند مهم است. علاوه بر این، سگ های دارای IPA نباید برای پرورش استفاده شوند تا خطر گسترش بیماری به حداقل برسد.
برای سگ های مبتلا، تشخیص زودهنگام و درمان کافی برای حفظ کیفیت زندگی حیوانات و کاهش ایجاد تغییرات ثانویه مانند آرتروز بسیار مهم است.
سوالات متداول سوالات متداول در مورد IPA Processus Anconaeus Isolated
کدام نژاد سگ بیشتر تحت تأثیر IPA قرار می گیرد؟
سگ ژرمن شپرد بیشتر تحت تأثیر IPA قرار می گیرد. سایر نژادهای مستعد مانند سگ کوهستانی برنز، ماستیف ناپلی، بلادهاوند و دوگ د بوردو کمتر تحت تأثیر قرار می گیرند.
چه علائمی نشان دهنده IPA است؟
علائم معمول IPA لنگش ساق پا است که با استرس و پس از دورههای استراحت بدتر میشود، بی میلی به حرکت، سفت راه رفتن و وضعیت محافظتی مفصل آسیبدیده. در مراحل پیشرفته، آتروفی عضلانی و تغییرات ثانویه بارز ممکن است رخ دهد.
چه گزینه های درمانی برای IPA موجود است؟
درمان IPA به مرحله بیماری و شرایط فردی حیوان مبتلا بستگی دارد. اگر IPA قبل از پایان مرحله استخوان سازی تشخیص داده شود، فیکس کردن لگ اسکرو با همراهی استئوتومی اولنار روش انتخابی است. اگر از مرحله استخوان سازی فراتر رفته باشد و IPA به طور محکم در بافت همبند رشد نکرده باشد، حذف IPA نشان داده می شود. پیش آگهی بستگی به تغییرات ثانویه موجود و درمان انجام شده دارد.
خلاصه
فرآیند آنکونئال ایزوله IPA یک بیماری ارتوپدی است که عمدتاً در نژادهای خاصی از سگ ها رخ می دهد و با عدم اتحاد فرآیند آنکونئال با متافیز اولنار مشخص می شود. علائم خود را در حمایت از لنگش پا و عدم تمایل به حرکت نشان می دهد. تشخیص از طریق معاینه بالینی و عکسبرداری با اشعه ایکس از مفصل آسیب دیده انجام می شود. درمان بستگی به مرحله بیماری دارد و شامل تثبیت لگ اسکرو و استئوتومی اولنار یا برداشتن IPA است. پیش آگهی بستگی به تغییرات ثانویه موجود و درمان انجام شده دارد. اقدامات پیشگیرانه مانند شیوه های پرورش مسئول و تشخیص زودهنگام برای کاهش شیوع بیماری و رفاه سگ های آسیب دیده بسیار مهم است. جراحان ما بپرسید .
IPA Processus Anconaeus جدا شده پس از درمان
مهمترین اقدامات بعدی شامل درد درمانی و فیزیوتراپی است. سگ باید در طول دوران نقاهت یک موقعیت محافظ برای کاهش فشار روی آرنج آسیب دیده اتخاذ کند. علاوه بر این، معاینات منظم باید برای نظارت بر روند بهبود و شناسایی عوارض احتمالی در مراحل اولیه انجام شود.
فیزیوتراپی می تواند به بازگرداندن تحرک آرنج آسیب دیده کمک کند. به عنوان مثال می توان از ورزش های خاص، ماساژ و برنامه های گرما یا سرما استفاده کرد. با این حال، نوع دقیق درمان همیشه باید به صورت جداگانه برای سگ تنظیم شود.
به طور کلی، درمان بعدی IPA Processus Anconaeus IPA بخش مهمی از درمان کلی است. مراقبتهای بعدی منسجم و اختصاصی میتواند به سگ کمک کند تا به سرعت دوباره تناسب اندام پیدا کند و زندگی عادی داشته باشد.
یکی دیگر از اقدامات مهم در طول درمان بعدی پروسه آنکونائوس IPA ایزوله، تجویز داروهای مسکن است. عمل جراحی و تغییرات مرتبط با آن در ناحیه آسیب دیده می تواند باعث ایجاد درد شود که باید با درمان کافی درد کاهش یابد. داروهای مختلفی برای این منظور وجود دارد که باید توسط دامپزشک معالج به صورت جداگانه با سگ و میزان درد آن تنظیم شود.
به منظور حمایت از بهبودی و کمک به بازگشت سگ به حرکت طبیعی، یک اقدام توانبخشی نیز می تواند مفید باشد. فیزیوتراپی حرفه ای می تواند به بهبود تحرک آرنج و تثبیت مفصل آسیب دیده کمک کند. یک رژیم غذایی خاص که مواد مغذی مهمی را برای بدن سگ فراهم می کند نیز می تواند به سرعت بخشیدن به بهبودی کمک کند.
مهم است که درمان بعدی IPA Processus Anconaeus ایزوله نه تنها در مرحله بهبودی فوری، بلکه فراتر از آن نیز ادامه یابد. معاینات منظم باید به شناسایی عواقب طولانی مدت احتمالی و درمان زودهنگام آنها کمک کند. ورزش درمانی مناسب و تمرینات هدفمند نیز می تواند به سگ کمک کند تا در دراز مدت دوباره زندگی عادی داشته باشد.
به طور کلی، درمان بعدی IPA Processus Anconaeus ایزوله بخش مهمی از درمان کلی است و باید توسط یک دامپزشک با تجربه انجام شود. مراقبت های بعدی دقیق می تواند درد را تسکین دهد، تحرک را بهبود بخشد و از عوارض احتمالی جلوگیری کند.