بیماری های لابرادور: راهنمای بیماری های ژنتیکی در لابرادور رتریورها

لابرادور رتریور، یکی از محبوب ترین و وفادارترین همراهان انسان، متأسفانه به تعدادی از بیماری های ژنتیکی نیز حساس است. در این مقاله، مروری دقیق از شایع ترین مشکلات ژنتیکی که این نژاد شگفت انگیز می تواند با آن مواجه شود را به شما ارائه می دهیم. هدف ما ارائه اطلاعاتی به صاحبان آنها برای اطمینان از سلامتی سگ هایشان است.

همچنین ببینید: https://www.dailymail.co.uk/sciencetech/article-9780923/Vets-share-health-concerns-UKs-popular-dog-breed-Labrador-Retrievers.html

آکروماتوپسی نوع 1 (ACHM نوع 1) - روز کوری در لابرادورها

آکروماتوپسی، همچنین به عنوان روز کوری شناخته می شود، زمانی رخ می دهد که سلول های مخروطی شبکیه، که مسئول بینایی رنگ هستند، به درستی عمل نمی کنند. این باعث می شود لابرادورهای آسیب دیده قادر به تشخیص رنگ ها در نور روز نباشند. علائم اغلب در اوایل 8 تا 10 هفتگی ظاهر می شوند. این سگ ها به دنبال سایه هستند و برای جلوگیری از درد چشم از نور روشن اجتناب می کنند. جالب اینجاست که دید آنها در نور کم طبیعی است و با سگ های سالم قابل مقایسه است.

علائم معمولی

آکروماتوپسی نوع 1 با ناتوانی در دید در نور روز مشخص می شود. سگ های مبتلا حساسیت شدیدی به نور نشان می دهند، اغلب به دنبال مکان های سایه هستند و می توانند در نور شدید واکنش های درد نشان دهند. با این حال، در محیط های تاریک تر رفتار طبیعی دارند و هیچ مشکل بینایی نشان نمی دهند.

تشخیص

آکروماتوپسی معمولاً از طریق ترکیبی از مشاهده رفتاری و معاینات تخصصی چشم پزشکی تشخیص داده می شود. همچنین می توان از آزمایش ژنتیکی برای شناسایی جهش خاصی که باعث این شکل از آکروماتوپسی می شود استفاده کرد.

تشخیص های افتراقی

تشخیص افتراقی باید سایر علل حساسیت به نور مانند یووئیت، گلوکوم یا آب مروارید را حذف کند. بیماری های عمومی چشم که می توانند علائم مشابهی ایجاد کنند نیز باید در نظر گرفته شوند.

گزینه های درمان

درمان مستقیم آکروماتوپسی در حال حاضر امکان پذیر نیست. رویکردهای مدیریتی بر به حداقل رساندن قرار گرفتن در معرض نور و ایجاد یک محیط راحت و ایمن برای سگ آسیب دیده متمرکز است.

گزینه های پیشگیری

از آنجایی که این یک بیماری ژنتیکی است، بهترین اقدام پیشگیرانه حذف حیوانات مبتلا از تولید مثل است. مشاوره و آزمایش ژنتیک برای شناسایی ناقلان جهش توصیه می شود.

سیستینوری - خطر ابتلا به سنگ های ادراری

سیستینوری یک اختلال ارثی است که در آن اسیدهای آمینه خاصی به درستی در روده ها و لوله های کلیوی منتقل نمی شوند. این منجر به غلظت بالایی از اسید آمینه سیستین در ادرار می شود که باعث تشکیل سنگ های ادراری می شود. علائم ممکن است در اوایل چهار تا شش ماهگی ظاهر شوند، اغلب با انسداد مجاری ادراری تهدید کننده زندگی. یک رژیم غذایی پیشگیرانه و هیدراتاسیون خوب می تواند به کاهش خطر کمک کند.

علائم معمولی

علائم معمول سیستینوری شامل ظهور سنگ های ادراری، عفونت های مکرر دستگاه ادراری، درد هنگام ادرار کردن و احتمالاً وجود خون قابل مشاهده در ادرار است. در موارد شدید، انسداد مجاری ادراری ممکن است رخ دهد که می تواند تهدید کننده زندگی باشد.

تشخیص

تشخیص با تجزیه و تحلیل ادرار برای کریستال های سیستین و استفاده از تکنیک های تصویربرداری مانند سونوگرافی برای شناسایی سنگ های ادراری انجام می شود. همچنین ممکن است آزمایش ژنتیکی برای شناسایی جهش‌های مسئول سیستینوری انجام شود.

تشخیص های افتراقی

تشخیص های افتراقی شامل اشکال دیگر سنگ کلیه (تشکیل سنگ در دستگاه ادراری) است، به ویژه آنهایی که توسط اسیدهای آمینه یا مواد معدنی دیگر مانند استروویت یا اگزالات کلسیم ایجاد می شوند.

گزینه های درمان

درمان سیستینوری بر حل کردن سنگ های موجود و جلوگیری از تشکیل سنگ جدید متمرکز است. این را می توان از نظر غذایی با رژیم غذایی کم پورین و از نظر پزشکی با داروهایی که دفع سیستین را کاهش می دهند پشتیبانی کرد. در موارد شدید، برداشتن سنگ ها با جراحی ممکن است ضروری باشد.

گزینه های پیشگیری

رژیم غذایی تنظیم شده و افزایش مصرف مایعات برای جلوگیری از تشکیل سنگ های سیستین بسیار مهم است. علاوه بر این، ناقلان جهش ژنتیکی باید از تولید مثل حذف شوند.

میلوپاتی دژنراتیو (DM) - یک بیماری عصبی پیشرونده

میلوپاتی دژنراتیو یک بیماری جدی است که عمدتاً لابرادورهای مسن را تحت تأثیر قرار می دهد و باعث تخریب تدریجی اعصاب نخاع می شود. این بیماری با شروع مشکلات هماهنگی در پاهای عقبی، در نهایت می تواند منجر به فلج شود. علائم اولیه اغلب شامل حرکت ناهماهنگ و اختلال در رفلکس است. این شرایط نیاز به نظارت و مدیریت دقیق توسط مالک و دامپزشک دارد.

میلوپاتی دژنراتیو (DM) در لابرادور رتریور

علائم معمولی

اولین علائم DM اغلب ضعف پاهای عقبی و به دنبال آن افزایش ناهماهنگی و در نهایت فلج است. با پیشرفت بیماری، ضعف به اندام های جلویی گسترش می یابد و منجر به فلج کامل می شود.

تشخیص

تشخیص DM در درجه اول بر اساس علائم بالینی و معاینه عصبی کامل است. آزمایش ژنتیکی می‌تواند وجود جهش خاص در ژن SOD1 را که با DM مرتبط است تأیید کند.

تشخیص های افتراقی

سایر بیماری های نخاعی مانند فتق دیسک یا سایر اشکال میلوپاتی باید رد شوند. بیماری های عصبی مانند تومورهای ستون فقرات یا فرآیندهای التهابی نیز باید در نظر گرفته شوند.

گزینه های درمان

درمان DM در حال حاضر امکان پذیر نیست. درمان بر تسکین علائم و حفظ کیفیت خوب زندگی از طریق فیزیوتراپی، ورزش اصلاح شده و در صورت لزوم استفاده از وسایل کمکی مانند ویلچر متمرکز است.

گزینه های پیشگیری

آزمایش ژنتیک و حذف ناقلین جهش از تولید مثل مهمترین اقدامات پیشگیرانه است. تشخیص زودهنگام می تواند به کند کردن پیشرفت بیماری و بهبود کیفیت زندگی سگ کمک کند.

این نگاه دقیق به بیماری‌های ژنتیکی لابرادورها، نیاز به مراقبت دقیق و اقدامات پیشگیرانه را برای به حداقل رساندن خطر ابتلا به این بیماری‌ها و قادر ساختن حیوانات مبتلا به زندگی هر چه بهتر نشان می‌دهد.

فروپاشی ناشی از ورزش (EIC) - زمانی که ورزش باعث فروپاشی می شود

EIC یک اختلال عصبی عضلانی است که با ضعف ناگهانی و فروپاشی پس از دوره های کوتاه مدت فعالیت شدید مشخص می شود. سگ‌های مبتلا اغلب راه رفتن حیرت‌آوری از خود نشان می‌دهند و ممکن است پس از 5 تا 15 دقیقه فعالیت بدنی به زمین بروند. تشخیص زودهنگام و مدیریت فعالیت بدنی برای اطمینان از سلامت سگ بسیار مهم است.

علائم معمولی

فروپاشی ناشی از ورزش (EIC) یک اختلال عصبی عضلانی است که با ضعف ناگهانی عضلانی و فروپاشی پس از یک دوره کوتاه مدت فعالیت بدنی شدید مشخص می شود. به طور معمول، سگ های مبتلا علائم را حدود 5 تا 25 دقیقه پس از شروع فعالیت نشان می دهند. پاهای عقبی اغلب تحت تأثیر قرار می گیرند. در موارد شدید، حیوانات می توانند به طور کامل سقوط کنند، اما اغلب هوشیار باقی می مانند.

تشخیص

تشخیص EIC اساساً بر اساس علائم بالینی و سابقه ورزش است. یک آزمایش ژنتیکی خاص در دسترس است که می تواند جهش مسئول EIC را شناسایی کند. این آزمایش یک گزینه تشخیصی قابل اعتماد ارائه می دهد و همچنین می تواند بر روی حیوانات بدون علامت انجام شود.

تشخیص های افتراقی

در تشخیص افتراقی، سایر علل فروپاشی و ضعف پس از فعالیت مانند میوپاتی، بیماری های قلبی عروقی یا اختلالات متابولیک باید کنار گذاشته شوند. بیماری های مرتبط با گرما مانند گرمازدگی یا کم آبی نیز باید در نظر گرفته شوند.

گزینه های درمان

درمان EIC بر مدیریت شرایطی که قرار گرفتن در معرض آن رخ می دهد تمرکز دارد. کاهش شدت و مدت فعالیت های بدنی اغلب برای جلوگیری از حملات بعدی ضروری است. هیچ درمان دارویی خاصی برای EIC وجود ندارد، اما اجتناب از محرک ها و نظارت بر سگ در طول و بعد از فعالیت بسیار مهم است.

گزینه های پیشگیری

آزمایش ژنتیک به عنوان یک اقدام پیشگیرانه از اهمیت ویژه ای برخوردار است. حیوانات مولد بالقوه باید از نظر وجود جهش EIC آزمایش شوند تا شیوع بیماری به حداقل برسد. ارائه اطلاعات به صاحبان لابرادور در مورد وجود این بیماری و محرک های آن می تواند به کاهش خطرات در زندگی روزمره کمک کند.

پاراکراتوز بینی ارثی (HNPK) - مشکلات بینی سگ

HNPK باعث خشکی و ترک خوردگی بینی می شود که اغلب می تواند منجر به عفونت های باکتریایی شود. علائم معمولا بین شش ماه تا یک سال ظاهر می شوند. مراقبت مناسب از بینی، از جمله مرطوب کردن منظم، می تواند به تسکین ناراحتی و بهبود کیفیت زندگی سگ کمک کند.

علائم معمولی

HNPK باعث ایجاد سطوح خشک و ترک‌دار بینی می‌شود که اغلب ضخیم و پوسته‌دار هستند. بینی سگ های مبتلا می تواند به لمس حساس باشد و در مراحل پیشرفته دردناک باشد. علاوه بر این، ترک هایی می توانند ایجاد شوند که می توانند به طور ثانویه آلوده شوند.

تشخیص

تشخیص HNPK اغلب بر اساس علائم بالینی است و می تواند با بیوپسی از پوست بینی تایید شود. یک آزمایش ژنتیکی برای تشخیص جهش خاصی که باعث HNPK می شود در دسترس است. این آزمایش به ویژه برای پرورش دهندگان و صاحبانی که می خواهند وضعیت سلامتی سگ های خود را ارزیابی کنند مفید است.

تشخیص های افتراقی

سایر علل تغییر در وضعیت بینی مانند بیماری های خود ایمنی (مانند لوپوس اریتماتوز)، عفونت ها یا سایر مشکلات پوستی باید کنار گذاشته شوند.

گزینه های درمان

درمان HNPK بر تسکین علائم تمرکز دارد. استفاده منظم از پمادهای مرطوب کننده یا شفابخش می تواند به کاهش خشکی و بهبود ترک کمک کند. عفونت ممکن است نیاز به داروهای آنتی بیوتیک یا ضد التهابی داشته باشد.

گزینه های پیشگیری

مهمترین اقدام پیشگیرانه آزمایش ژنتیک و حذف ناقلین این جهش از تولید مثل است. برای صاحبان سگ هایی که قبلا HNPK ایجاد کرده اند، مراقبت منظم و دقیق از پوست بینی برای به حداقل رساندن پیشرفت علائم و حفظ کیفیت زندگی بسیار مهم است.

پارگی رباط در لابرادورهای جوان در حال افزایش است

پارگی رباط صلیبی یک آسیب شایع در لابرادور رتریورهای جوان است که می‌تواند به دلیل استعدادهای ژنتیکی و عوامل محیطی ایجاد شود. این نژادها به دلیل سرعت رشد سریع و اغلب خلق و خوی پرشورشان مستعد مشکلات مفصلی هستند. چاقی، استرس بیش از حد ناشی از بازی ها و جلسات تمرینی بیش از حد فشرده، و عضلات ضعیف توسعه یافته نیز می توانند عوامل خطر را نشان دهند. پارگی رباط صلیبی معمولاً خود را به صورت لنگش ناگهانی پای عقبی آسیب دیده نشان می دهد که اغلب با درد و تورم قابل مشاهده در مفصل زانو همراه است.

استئوتومی تراز کننده پلاتوی تیبیا (TPLO) ثابت کرده است که یک روش بسیار موثر در درمان پارگی رباط صلیبی در لابرادورهای جوان است. این تکنیک جراحی پویایی مفصل زانو را با تغییر شیب پلاتوی تیبیا تغییر می‌دهد و به مفصل اجازه می‌دهد بدون رباط صلیبی تثبیت شود. TPLO مزیت بهبود سریعتر و پایدارتر را ارائه می دهد، بنابراین شانس بازیابی کامل عملکرد مفصل را افزایش می دهد. پس از جراحی، مراقبت های پیگیری دقیق بسیار مهم است، که باید شامل فیزیوتراپی، ورزش درمانی کنترل شده و احتمالاً یک استراتژی مدیریت وزن برای به حداقل رساندن خطر آسیب های بعدی و ارتقای بهبودی بهینه باشد.

چرا جایگزینی رباط صلیبی مصنوعی (ZLig) در لابرادورهای جوان انجام نمی شود؟

یک روش جایگزین برای درمان پارگی رباط صلیبی در سگ ها، روش ZLig است، تکنیکی که شامل قرار دادن رباط صلیبی مصنوعی است. اگرچه هدف این روش ایجاد رباط صلیبی بادوام تر از روش طبیعی است، اما ما آن را برای لابرادورهای جوان کمتر مناسب می دانیم. دلیل این امر در درجه اول در استعداد این نژاد برای مشکلات مفصلی نهفته است، که نه تنها توسط خود رباط صلیبی، بلکه توسط کل ساختار بیومکانیکی زانو ایجاد می شود.

لابرادورهای جوان اغلب بسیار فعال هستند و در حین بازی یا تمرین، خود را به شدت تحمیل می کنند. رباط صلیبی مصنوعی در ابتدا می‌تواند ثبات زانو را بهبود بخشد، اما با ادامه بارهای زیاد و بی‌نظمی‌های آناتومیکی یا رشدی احتمالی، خطر زیادی وجود دارد که حتی رباط مصنوعی قوی‌تر نیز پاره شود. علاوه بر این، کاشت رباط مصنوعی به دلایل زمینه‌ای مشکلات رباط صلیبی، مانند قدرت ضعیف عضلانی، ناهماهنگی مفاصل، یا وزن اضافی بدن نمی‌پردازد.

بنابراین ما روش‌های جراحی مانند TPLO را برای لابرادورهای جوان ترجیح می‌دهیم که نه تنها رباط پاره شده را درمان می‌کند، بلکه فشار مکانیکی روی مفصل زانو را در دراز مدت کاهش می‌دهد. این کمک می کند تا خطر آسیب های بیشتر به حداقل برسد و از توانبخشی جامع پشتیبانی می کند، که در آن اقدامات همراه مانند مدیریت وزن و فیزیوتراپی نیز نقش مهمی ایفا می کند. از طریق چنین رویکردهای درمانی یکپارچه، ما برای بهبود کلی در سلامت مفاصل و در نتیجه کیفیت زندگی بالاتر طولانی مدت برای سگ های آسیب دیده تلاش می کنیم.

مروری بر بیماری های لابرادور

سوالات متداول در مورد بیماری های لابرادور

خلاصه ای از بیماری های لابرادور

لابرادور رتریورها به خاطر طبیعت دوستانه و یکنواخت خود شناخته می شوند، اما مانند بسیاری از نژادهای دیگر، مستعد ابتلا به بیماری های مختلف لابرادور هستند. برای تشخیص زودهنگام بیماری های لابرادور و درمان موثر آنها، اطلاع از شایع ترین بیماری های لابرادور ضروری است. بیماری های لابرادور معمولی شامل اختلالات ژنتیکی مانند دیسپلازی هیپ، یکی از شناخته شده ترین بیماری های لابرادور است که می تواند منجر به درد و محدودیت حرکتی شود.

یکی دیگر از بیماری های شایع لابرادور دیسپلازی آرنج است که مفاصل را به روشی مشابه دیسپلازی هیپ تحت تاثیر قرار می دهد. در میان بیماری‌های لابرادور که بینایی را تحت تأثیر قرار می‌دهند، آتروفی پیشرونده شبکیه (PRA) بسیار جدی است زیرا می‌تواند منجر به نابینایی شود. اختلال فروپاشی مبتنی بر ورزش که به نام فروپاشی ناشی از ورزش (EIC) شناخته می شود، نیز یکی از بیماری های خاص لابرادور است که منجر به حملات ناگهانی ضعف در حین یا بعد از ورزش شدید می شود.

بیماری های لابرادور همچنین شامل پاراکراتوز بینی ارثی (HNPK) است، یک بیماری پوستی که به طور خاص بینی را تحت تاثیر قرار می دهد. سیستینوری و هیپراوریکوزوری که هر دو اختلال متابولیک هستند، از بیماری های لابرادور هستند که می توانند منجر به سنگ کلیه شوند و نیاز به رژیم غذایی خاصی دارند. بیماری های لابرادور همچنین شامل اختلالات عصبی عضلانی مانند میوپاتی است که به ویژه بر عملکرد عضلات تأثیر می گذارد.

بیماری های لابرادور مانند میلوپاتی دژنراتیو سیستم عصبی را تحت تاثیر قرار داده و منجر به فلج پیشرونده به خصوص در سنین بالا می شود. پارگی رباط صلیبی نیز بیماری لابرادور است که اغلب برای حفظ تحرک نیاز به درمان جراحی دارد. تشخیص و درمان بیماری های لابرادور اغلب نیاز به رویکردهای دامپزشکی تخصصی، از جمله آزمایش ژنتیکی برای بیماری های خاص لابرادور دارد.

اقدامات پیشگیرانه در برابر بیماری های لابرادور شامل معاینات منظم، رژیم غذایی متعادل، ورزش مناسب و در برخی موارد مشاوره ژنتیک برای به حداقل رساندن خطر ابتلا به بیماری های لابرادور است. از طریق تشخیص و درمان زودهنگام بیماری های لابرادور، بسیاری از سگ ها می توانند زندگی طولانی و سالمی داشته باشند، علی رغم استعداد ژنتیکی برخی بیماری های لابرادور. بسیار مهم است که صاحبان لابرادور رتریور خود را در مورد بیماری های لابرادور آموزش دهند و از نزدیک با دامپزشک خود برای ارتقاء بهینه سلامت سگ خود همکاری کنند.

آموزش بیماری های لابرادور نقش مهمی در بهبود کیفیت زندگی این سگ های دوست داشتنی دارد. یکی از جنبه های مهم مقابله با بیماری های لابرادور، کار با یک دامپزشک قابل اعتماد است که تجربه این نژاد را دارد. این می تواند توصیه های خاصی را برای پیشگیری و درمان بیماری های لابرادور بر اساس وضعیت سلامت فردی سگ ارائه دهد.

وقتی صحبت از پیشگیری از بیماری لابرادور می شود، محیط زندگی سگ نیز مهم است. یک محیط سازگار با محیط زیست و بدون استرس می تواند به پیشگیری از برخی بیماری های لابرادور کمک کند. به عنوان مثال، هیدراتاسیون کافی می تواند به پیشگیری از بیماری های لابرادور مانند مشکلات دستگاه ادراری کمک کند. همچنین اجتناب از استفاده بیش از حد بسیار مهم است، زیرا بیماری‌های لابرادور مانند فروپاشی ناشی از ورزش (EIC) می‌توانند در اثر فعالیت بیش از حد ایجاد شوند.

یکی دیگر از جنبه های مهم در پیشگیری از بیماری لابرادور تغذیه است. رژیم غذایی متناسب با هر سگ که حاوی تمام مواد مغذی لازم است می تواند از بسیاری از بیماری های لابرادور، به ویژه بیماری های مربوط به چاقی و اختلالات متابولیک جلوگیری کند. افزودنی هایی مانند مکمل های مفصلی نیز ممکن است در کاهش خطر بیماری های لابرادور مانند دیسپلازی مفصل ران و آرنج مفید باشند.

بررسی های منظم سلامت در دامپزشک می تواند به تشخیص زودهنگام بیماری لابرادور کمک کند. بسیاری از بیماری های لابرادور در صورت تشخیص زودهنگام می توانند در مراحل اولیه بهتر درمان شوند. این همچنین شامل نظارت منظم بر وزن و وضعیت بدنی به منظور مقابله با بیماری های لابرادور در مراحل اولیه است که می تواند با اضافه وزن بدتر شود.

در نتیجه، دانش بیماری های لابرادور و مدیریت آن ها کمک قابل توجهی به این حیوانات شگفت انگیز برای داشتن زندگی سالم و شاد می کند. اگرچه برخی از بیماری های لابرادور ژنتیکی هستند و نمی توان به طور کامل از آنها پیشگیری کرد، اما در بسیاری از موارد یک رویکرد پیشگیرانه امکان درمان و مدیریت موثر را فراهم می کند و به طور قابل توجهی کیفیت زندگی لابرادور را بهبود می بخشد. عشق و مراقبتی که صاحبان لابرادور به حیوانات خود نشان می دهند، همراه با دانش عمیق بیماری های لابرادور، کلید زندگی طولانی و سالم برای این اعضای ارزشمند خانواده است.