دیسپلازی آرنج سگ و فرآیند کورونوئید تکه تکه اولنار (FCP) در سگ ها: راهنمای جامع

فرآیندهای کرونوئید اولنار داخلی تکه تکه شده (FCP) نوعی دیسپلازی آرنج سگ است که یکی از شایع ترین علل لنگش در سگ های جوان است.

بیماری های ارثی و اشکال دیسپلازی آرنج

دیسپلازی آرنج، یک بیماری ارثی در سگ ها، به اشکال مختلف رخ می دهد. اینها شامل فرآیند کرونوئید اولنار داخلی تکه تکه شده (FCP)، فرآیند آنکونئال ایزوله (IPA) و استئوکندروز (OCD) است. همه این بیماری ها بیماری های مرتبط با رشد هستند که متاسفانه قابل درمان نیستند.

FCP و OCD از شایع ترین علل لنگش در سگ های جوان هستند. آنها معمولا بین چهار تا پنج ماهگی زمانی که سگ در مرحله رشد مرکزی است رخ می دهد.

علل و شیوع بیماری

سگ های نر تقریباً دو برابر بیشتر از ماده ها در معرض بیماری هستند زیرا سریعتر رشد می کنند. عواملی مانند افزایش ورزش و تغذیه با مکمل‌های معدنی که رشد را تسریع می‌کنند نیز می‌توانند به این بیماری کمک کنند.

نژادهای خاصی مانند لابرادورها و گلدن رتریورها، سگ های کوهستانی برن، ژرمن شپردها، شونوزرهای غول پیکر، نیوفاندلند و روتوایلرها به ویژه مستعد ابتلا به این بیماری هستند. اما نژادهای مخلوط نیز بیشتر از این نوع دیسپلازی رنج می برند.

(C) https://www.fitzpatrickreferrals.co.uk/orthopaedic/canine-elbow-dysplasia/

کدام نژاد سگ به طور خاص تحت تأثیر قرار می گیرد و چرا؟

بروز دیسپلازی آرنج در تمام نژادهای سگ به طور مساوی توزیع نشده است. در عوض، این بیماری ویژگی نژادی واضحی را نشان می دهد. در واقع، نژادهای خاصی از سگ ها به دلیل استعداد ژنتیکی و ساختار بدنی که دارند بیشتر از این بیماری رنج می برند.

1. رتریورهای لابرادور

لابرادور رتریورها یکی از نژادهایی هستند که بیشتر به دیسپلازی آرنج مبتلا می شوند. این به دلیل استعداد ژنتیکی این نژاد به این بیماری است. علاوه بر این، اندازه و وزن لابرادورها نیز می تواند در افزایش خطر دیسپلازی آرنج نقش داشته باشد.

2. روتوایلر

روتوایلرها نیز مستعد ابتلا به دیسپلازی آرنج هستند. مشابه لابرادور رتریور، این به دلیل ساختار ژنتیکی و همچنین اندازه و وزن آنها است که می تواند منجر به افزایش فشار روی مفاصل شود.

3. سنت برنارد

سنت برنارد یک نژاد سگ بزرگ و سنگین است که مستعد ابتلا به تعدادی از مشکلات مفصلی از جمله دیسپلازی آرنج است. رشد سریع و وزن زیاد آن‌ها می‌تواند فشار روی مفاصل را افزایش داده و خطر دیسپلازی آرنج را افزایش دهد.

4. ژرمن شپرد

ژرمن شپرد نژاد دیگری است که معمولاً به دیسپلازی آرنج مبتلا می شود. در این نژاد، بیماری می تواند به عوامل ژنتیکی و همچنین ساختار بدن و نحوه ورزش و استرس این سگ ها مرتبط باشد.

5. گلدن رتریور

گلدن رتریورها همچنین مستعد دیسپلازی آرنج هستند که در درجه اول به دلیل استعداد ژنتیکی آنهاست. اندازه و وزن نژاد نیز می تواند در اینجا نقش داشته باشد.

6. نیوفاندلند

نیوفاندلند یک نژاد سگ بزرگ و سنگین است که مستعد ابتلا به انواع مشکلات مفصلی از جمله دیسپلازی آرنج است. اندازه، وزن و ساختار بدن این سگ ها می تواند باعث افزایش فشار روی مفاصل و افزایش خطر دیسپلازی آرنج شود.

توجه به این نکته ضروری است که اگرچه این نژادها در معرض افزایش خطر ابتلا به دیسپلازی آرنج هستند، هر سگی، صرف نظر از نژاد، می تواند از این عارضه رنج ببرد. برای کاهش شیوع این بیماری در نژادهای در معرض خطر، کنترل‌های جامع اصلاح نژاد و برنامه‌های هدفمند اصلاح نژاد مورد نیاز است.

علائم و تشخیص FCP و OCD

FCP و OCD منجر به دردی می شوند که می تواند از لنگش خفیف تا شدید متغیر باشد. اگر بیماری در هر دو طرف رخ دهد، راه رفتن سفت و عدم تمایل به حرکت ممکن است مشاهده شود.

تشخیص "دیسپلازی آرنج" فقط از طریق معاینه بالینی سگ انجام می شود. با تشخیص های مدرن مانند توموگرافی کامپیوتری جایگزین شده است

درمان و پیش آگهی

درمان محافظه کارانه

درمان محافظه کارانه دیسپلازی آرنج در سگ ها با هدف کاهش علائم بالینی، بهبود کیفیت زندگی حیوان و کاهش سرعت پیشرفت بیماری است. چندین جنبه را در بر می گیرد:

1. کنترل وزن: سگ های دارای اضافه وزن در معرض خطر بیشتری برای بیماری های ارتوپدی مانند دیسپلازی آرنج هستند. وزن اضافی به مفاصل فشار وارد می کند و می تواند علائم را بدتر کند. بنابراین، مدیریت وزن مناسب، که شامل یک رژیم غذایی متعادل و ورزش منظم است، یکی از جنبه های اصلی درمان محافظه کارانه است.
2. فیزیوتراپی و توانبخشی: اقدامات فیزیوتراپی می تواند به حفظ یا بهبود تحرک مفصل، تسکین درد و حفظ یا ساخت توده عضلانی کمک کند. این می تواند شامل تمرینات برای تقویت عضلات، ماساژ، اقدامات هیدروتراپی مانند تردمیل زیر آب و درمان های حرکتی هدفمند باشد.
3. مدیریت درد: دیسپلازی آرنج در سگ ها اغلب با درد قابل توجهی همراه است. بنابراین، مدیریت موثر درد یکی دیگر از جنبه های مهم درمان محافظه کارانه است. این ممکن است شامل تجویز مسکن ها و داروهای ضد التهابی، استفاده از رژیم های غذایی خاص غنی از اسیدهای چرب امگا 3 یا درمان های جایگزین مانند طب سوزنی باشد.
4. اصلاح فعالیت بدنی: ممکن است نیاز به تنظیم فعالیت بدنی سگ برای جلوگیری از آسیب بیشتر به مفصل آسیب دیده باشد. این ممکن است به این معنی باشد که برخی از فعالیت‌هایی که فشار زیادی بر مفاصل وارد می‌کنند، مانند پریدن یا دویدن سریع، باید محدود یا اجتناب شود. در عوض، تمرکز باید بر روی حرکات کنترل شده و ملایم باشد، مانند حرکاتی که هنگام راه رفتن یا شنا مشاهده می شود.

توجه به این نکته مهم است که درمان محافظه کارانه دیسپلازی آرنج سگ یک فرآیند مداوم است که نیاز به همکاری نزدیک بین دامپزشک و صاحب سگ دارد. همچنین مهم است که درمان متناسب با سگ فردی باشد، زیرا اثربخشی اقدامات مختلف می تواند از سگی به سگ دیگر متفاوت باشد. در موارد شدید دیسپلازی آرنج یا زمانی که درمان محافظه کارانه باعث بهبود کافی نمی شود، ممکن است مداخله جراحی در نظر گرفته شود.

درمان جراحی برای دیسپلازی آرنج

در موارد شدید دیسپلازی آرنج، درمان جراحی ممکن است اقدام لازم برای تسکین رنج سگ و بهبود کیفیت زندگی آن باشد. در زیر روش های جراحی مختلفی را ارائه می دهیم که می توانند برای دیسپلازی آرنج مورد استفاده قرار گیرند.

1. حذف یک قطعه

برداشتن یک قطعه، که به آن قطعه قطعه نیز می گویند، یک روش رایج برای درمان FCP است. قطعه شل که باعث درد و التهاب در مفصل می شود با جراحی برداشته می شود. این عمل به روش آرتروسکوپی، یعنی از طریق برش های کوچک روی پوست و با استفاده از دوربین انجام می شود که استرس را به حیوان به حداقل می رساند.

2. کورونوئیدکتومی ساب توتال

کورونوئیدکتومی ساب توتال یک روش جراحی تخصصی است که به طور خاص برای درمان FCP طراحی شده است. در طی این عمل، پروسه کورونوئید داخلی استخوان زند که تحت تأثیر قرار گرفته است، تقریباً به طور کامل برداشته می شود. هدف کاهش استرس روی مفصل و تسکین درد است.

3. روش رهاسازی عضله دوسر (BURP)

روش رهاسازی عضله دوسر یک روش جراحی است که برای درمان FCP و سایر اشکال دیسپلازی آرنج استفاده می شود. در طی این جراحی، اتصال تاندون دوسر بازو در شعاع آزاد می شود تا فشار وارده به مفصل کاهش یابد و تحرک بهبود یابد.

4. استئوتومی استخوان بازو (SHO)

استئوتومی استخوان بازو یک جراحی پیچیده‌تر است که برای توزیع استرس در سراسر مفصل آرنج طراحی شده و از درد و آسیب بیشتر جلوگیری می‌کند. استخوان بازو (بازو) در یک زاویه مشخص بریده می شود و سپس در یک موقعیت جدید ثابت می شود.

5. استئوتومی اولنار ابداکشنده پروگزیمال (PAUL)

جراحی PAUL روشی برای درمان دیسپلازی آرنج است که فشار روی آرنج را با جابجایی هدفمند و تثبیت استخوان اولنار کاهش می‌دهد. این روش ممکن است به ویژه در سگ هایی با ناهماهنگی شدید مفصل مفید باشد.

6. استئوتومی دوبل مایل طبق فیتزپاتریک

استئوتومی دوبل مایل فیتزپاتریک یک روش پیشرفته برای درمان دیسپلازی آرنج است. این شامل بریدن استخوان اولنا در دو مکان و ثابت کردن آن در یک موقعیت جدید برای تناسب و عملکرد بهتر مفصل است.

هر یک از این جراحی ها برای دستیابی به بهترین نتیجه ممکن نیاز به مراقبت های پس از آن و توانبخشی خاصی دارند. مهم است که سگ پس از جراحی به دقت مراقبت شود و حرکت آن کنترل شود. فیزیوتراپی و تمرینات ورزشی هدفمند می توانند از روند بهبودی حمایت کنند و به بازگرداندن تحرک و قدرت به مفصل کمک کنند.

مراقبت های بعد و توانبخشی

پس از جراحی، مهم است که سگ استراحت کافی برای کمک به بهبودی دریافت کند. در عین حال، تمرین درمانی ملایم برای حفظ تحرک مفاصل و جلوگیری از تجزیه عضلات مفید است. بعد از حدود دو تا سه هفته می توان برنامه تمرینی را به آرامی افزایش داد.

پیش آگهی پس از یک عمل موفقیت آمیز به طور کلی خوب است. با مراقبت های بعدی مناسب و فیزیوتراپی مداوم، بیشتر سگ ها می توانند تحرک تقریباً طبیعی خود را به دست آورند. با این حال، برخی از سگ ها ممکن است همچنان آرتروز پیشرونده را تجربه کنند.

جلوگیری

اقدامات پیشگیرانه می تواند خطر ابتلا به FCP و OCD را در سگ های حساس کاهش دهد. این شامل:

1. رژیم غذایی سالم: یک غذای متعادل و غنی از مواد مغذی که رشد را بی جهت تسریع نکند، مفید است.
2. ورزش منظم: ورزش متوسط ​​و منظم می تواند به رشد سالم و جلوگیری از استفاده بیش از حد از مفاصل کمک کند.
3. تشخیص زودهنگام: معاینات منظم دامپزشکی می تواند علائم اولیه بیماری را شناسایی کرده و مداخله به موقع را ارائه دهد.
4. انتخاب اصلاح نژاد: برای نژادهایی که مستعد ابتلا به این بیماریها هستند، هنگام پرورش باید مراقب بود که از والدین سالم استفاده شود تا خطر ارث به حداقل برسد.

توجه به این نکته ضروری است که این اقدامات تضمین نمی کند که سگ به FCP یا OCD مبتلا نشود، اما می تواند خطر را کاهش دهد و به سگ کمک کند تا زندگی طولانی و سالمی داشته باشد.

سوالات متداول در مورد دیسپلازی آرنج در سگ ها

خلاصه ای از دیسپلازی آرنج در سگ ها

دیسپلازی آرنج در سگ ها یک بیماری ارتوپدی پیچیده است که از اختلالات مختلف رشد و تغییرات آناتومیک در مفصل آرنج تشکیل شده است. دیسپلازی آرنج سگ شامل رشد غیر طبیعی مفصل آرنج است که می تواند منجر به درد، لنگش و در نهایت آرتروز مزمن شود.

عوامل مختلفی می تواند در ایجاد دیسپلازی آرنج در سگ ها نقش داشته باشد. علاوه بر عوامل ژنتیکی، شرایط محیطی، رژیم غذایی و استرس فیزیکی نیز می توانند در این امر نقش داشته باشند. به عنوان مثال، مرحله رشد سریع در نژادهای سگ بزرگ و با رشد سریع اغلب با ایجاد دیسپلازی آرنج در سگ همراه است.

تشخیص دیسپلازی آرنج در سگ ها معمولاً از طریق ترکیبی از معاینات بالینی و آزمایش های تصویربرداری مانند اشعه ایکس یا توموگرافی کامپیوتری (CT) انجام می شود. هنگام آزمایش دیسپلازی آرنج در سگ‌ها، حیوان مبتلا از نظر علائم درد و محدودیت حرکت معاینه می‌شود و عکس‌برداری با اشعه ایکس یا سی‌تی اسکن برای تشخیص تغییرات در مفصل گرفته می‌شود.

درمان دیسپلازی آرنج در سگ ها به شدت بیماری و سلامت کلی سگ بستگی دارد. این می تواند شامل اقدامات محافظه کارانه مانند فیزیوتراپی، کنترل وزن و مدیریت درد باشد، اما در صورتی که بیماری پیشرفت کرده باشد و کیفیت زندگی سگ را به شدت تحت تاثیر قرار دهد، مداخلات جراحی را نیز شامل می شود.

تاکید بر این نکته ضروری است که پیش آگهی دیسپلازی آرنج سگ متغیر است و به عوامل زیادی از جمله شدت بیماری، زمان تشخیص و نوع درمان بستگی دارد. با این حال، با تشخیص زودهنگام و درمان مناسب، کیفیت زندگی سگ مبتلا به دیسپلازی آرنج اغلب می تواند به طور قابل توجهی بهبود یابد.

با توجه به پیشگیری از دیسپلازی آرنج در سگ‌ها، تکیه بر کنترل‌های جامع اصلاح نژاد و برنامه‌های اصلاح نژاد هدفمند برای کاهش شیوع این بیماری در نژادهای در معرض خطر مهم است. علاوه بر این، صاحبان سگ باید اطمینان حاصل کنند که حیوانات خانگی آنها رژیم غذایی متعادلی دارند و به طور مناسب ورزش می کنند تا خطر دیسپلازی آرنج در سگ ها به حداقل برسد.

دیسپلازی آرنج سگ یک بیماری جدی است که نیاز به مراقبت های پزشکی مناسب دارد. صاحبان سگ با درک بهتر این بیماری و انجام اقدامات پیشگیرانه و درمانی مناسب می توانند به کاهش رنج حیوانات خود و بهبود کیفیت زندگی آنها کمک کنند.