شهر امروزی کارلسروهه در جنوب غربی تقریباً در کل منطقه سابق بایرتایم واقع شده است. در سال‌های 1800 و 1808، شهر به تدریج زمین‌های ساختمانی را از جامعه همسایه به جنوب برای توسعه شهری مورد نیاز فوری به دست آورد. این منطقه به سه منطقه تقسیم می شود: قسمت شرقی از ایستگاه قطار اصلی، محل نمایشگاه با مرکز کنگره و باغ شهر جانورشناسی کارلسروهه تشکیل شده است.
ایده یک منطقه جدید در شمال شرقی هاردتوالد در دهه 1950 و 1960 مطرح شد، زیرا جمعیت کارلسروهه و در نتیجه تقاضا برای فضای زندگی به شدت افزایش یافت. مراسم کلنگ زنی در سال 1957 انجام شد و اولین ساکنان در سال 1958 به آنجا نقل مکان کردند. شهر جنگلی امروزی اینگونه به وجود آمد. با خط چهار راه آهن شهر کارلسروهه می توان به Waldstadt رسید
با ادغام مناطق مسکونی مختلف Weststadt و Mühlburg، Nordweststadt در دهه 1970 تشکیل شد. اکثر مناطق مسکونی پس از جنگ جهانی دوم ساخته شده اند و این منطقه هنوز نه موقعیت برجسته و نه هسته تاریخی دارد. زندگی در شمال غرب شهر خوب است. تعداد زیادی مدرسه و مهدکودک وجود دارد
جوان‌ترین ناحیه کارلسروهه نوردشتات است که تنها در سال 1996 با ادغام بخش‌های مسکونی وست‌اشتات و منطقه‌ای مسکونی برای نیروهای مسلح آمریکا ایجاد شد. خروج واحدهای نظامی از "شهرک آمریکایی" در Erzbergerstrasse، محرک این امر بود. هر دو محله به همراه Hardtwaldsiedlung کمی قدیمی تر، ناحیه جدید را تشکیل می دهند. اینجا شمال Moltkestrasse است،
جامعه روستایی سابق Neureut، با جذابیت روستایی و در عین حال مدرن خود، در شمال کارلسروهه واقع شده است. این منطقه یک نقطه کانونی در منطقه شمالی شهر با امکانات خدمات عمومی و خصوصی و همچنین برای جوامع هاردت شمالی است. مردم Neureuter از توسعه مداوم زیرساخت ها و جمعیت لذت می برند. امروزه افراد بیشتری در Neureut زندگی می کنند
در کدکس صومعه لوخ در سال 786 به عنوان "Cnutlinga" ذکر شده است. گورهای مختلف به سکونتگاهی در عصر برنز اشاره دارد. مانند داکسلاندن، ثروت کنیلینگن به شدت تحت تأثیر رود راین قرار گرفت. تصحیح راین توسط تولا از سال 1817 به بعد منجر به از دست رفتن مناطقی در ساحل چپ راین شد.
"ویلا داسلار" در یک سند پاپی مربوط به سال 1261 - داکسلاندن امروزی - ذکر شده است. اسکان مجدد شهر در سال 1651 پس از ترکیدن سد اجتناب ناپذیر بود، زیرا موقعیت آن به عنوان ایستگاه گمرکی در رود راین از قرون وسطی درآمد خوبی به همراه داشت. طلا نیز تا قرن هجدهم در گلدگراند پانل می شد. پس از اصلاح راین
گرونوینکل در جنوب غربی کارلسروهه و در همسایگی داکسلاندن و مولبورگ قرار دارد. گرونوینکل به "کرگن وینکل"، مزرعه ای 100 هکتاری بازگشت که برای اولین بار در کتاب مورد علاقه مارگرو در سال 1468 ذکر شد. در سال 1597، 100 سال بعد، این ملک به عنوان مزرعه و مسافرخانه "Kreenwinckel" توصیف شد. در قرن هجدهم عمارت سابق شکل گرفت
در غرب مرکز شهر، در نزدیکی راین و بندر راین، Mühlburg قرار دارد. هنگامی که بندر راین در سال 1901 افتتاح شد، مولبورگ رونق اقتصادی قابل توجهی را به همراه داشت. در همان زمان، نیروگاه شهر در نزدیکی بندر ساخته شد. در مناطق Alt Mühlburg، Weingartensiedlung، Rheinhafen و Mühlburger Feld، چندین منطقه مسکونی گسترده پس از ویرانی های گسترده در جنگ جهانی دوم ایجاد شد.
پس از Waldstadt، Oberreut دومین منطقه ای بود که در یک مکان جنگلی طراحی شد. در آن زمان در منطقه بولاچ به عنوان یک شهرک اقماری در جنوب غربی شهر ساخته شد. بازسازی شهر قدیمی کارلسروهه یکی از محرک های اجرای سریع کار ساخت و ساز بود. اولین مستاجران به آپارتمان های ارزان قیمت در اوبروت نقل مکان کردند که عمدتاً برای کودکان بزرگ در نظر گرفته شده بود.
