سگ های ناشنوا: اطلاعات، آموزش و نگهداری

سگ ناشنوا کمبود شنوایی خود را با حس بویایی، بینایی و لامسه جبران می کند. در این مقاله همه چیزهایی را که باید در مورد سگ های ناشنوا و نحوه نگهداری و تربیت آنها بدانید، یاد خواهید گرفت.

هارالد (Dalmatian - ناشنوا) / Fiore (Podenco - ناشنوا) و Olav (Weimaraner - وانمود می کند که ناشنوا است)

انواع ناشنوایی در سگ ها

ناشنوایی مادرزادی

ناشنوایی مادرزادی می تواند ناشی از نقص ژنتیکی، بیماری های ارثی یا جفت گیری باشد. برخی از نژادها بیشتر مستعد ناشنوایی هستند، مانند Dogo Argentino، Great Danes، Australian Cattle Dog، Dalmatians، Australian Shepherd یا Boxer.

ناشنوایی اکتسابی

ناشنوایی اکتسابی می تواند ناشی از التهاب، آسیب یا انسداد در گوش باشد. ناشنوایی در سگ های مسن رخ می دهد و می تواند به دلیل آتروفی اعصاب شنوایی یا سلول های مویی باشد.

علل ناشنوایی در سگ ها

ناشنوایی در سگ ها می تواند مادرزادی یا اکتسابی باشد و می تواند دلایل مختلفی داشته باشد. برخی از شایع ترین علل عبارتند از:

1. عوامل ژنتیکی: نژادهای خاصی از نظر ژنتیکی بیشتر در معرض ناشنوایی هستند. اینها عبارتند از دالماسی ها، چوپانان استرالیایی، بردر کولی ها و گریت دین های سفید و آبی. در این نژادها، ناشنوایی ارثی است و ممکن است در بدو تولد یا در اوایل توله‌گی رخ دهد.
2. ناشنوایی مرتبط با سن: سگ های مسن ممکن است به دلیل روند طبیعی پیری، توانایی شنوایی خود را از دست بدهند. این معمولا به تدریج اتفاق می افتد و معمولا دو طرفه است.
3. عفونت و التهاب: عفونت گوش یا عفونت گوش میانی یا داخلی می تواند باعث ناشنوایی موقت یا دائمی شود.
4. داروها و سموم: برخی داروها یا مواد سمی می توانند به شنوایی آسیب برسانند و باعث ناشنوایی موقت یا دائمی شوند.
5. تروما یا آسیب: آسیب به سر یا گوش نیز می تواند بر توانایی شنوایی سگ تأثیر بگذارد.

تشخیص ناشنوایی در سگ ها

اگر شک دارید که سگ شما ناشنوا است یا شنوایی خود را از دست داده است، باید او را توسط دامپزشک معاینه کنید. دامپزشک آزمایش های مختلفی را برای تشخیص ناشنوایی و تعیین علت زمینه ای انجام می دهد. برخی از رایج ترین روش های تشخیصی عبارتند از:

1. تست های شنوایی: دامپزشک آزمایش های مختلفی را برای ارزیابی پاسخ سگ شما به محرک های شنوایی انجام می دهد. اینها شامل کف زدن، سوت زدن یا پخش صداها در فرکانس های مختلف است.
2. اتوسکوپی: با استفاده از اتوسکوپی، دامپزشک گوش خارجی، مجرای گوش و پرده گوش سگ شما را از نظر التهاب، عفونت یا آسیب احتمالی معاینه می کند.
3. تمپانومتری: این روش فشار را در گوش میانی اندازه گیری می کند تا مشکلات احتمالی پرده گوش یا گوش میانی را تشخیص دهد.
4. تصویربرداری: اشعه ایکس، سی تی اسکن یا اسکن MRI ممکن است برای ارزیابی ساختار گوش داخلی و عصب شنوایی و شناسایی آسیب یا ناهنجاری های احتمالی استفاده شود.
5. تست پتانسیل شنوایی (تست BAER): تست پاسخ برانگیخته شنیداری ساقه مغز (BAER) یک تست عینی است که سیگنال های الکتریکی در عصب شنوایی و ساقه مغز را اندازه گیری می کند. این آزمایش می تواند به تعیین درجه بی حسی و اینکه کدام طرف درگیر است (یک طرفه یا دوطرفه) کمک کند.

سگ های ناشنوا: درمان و مدیریت

درمان ناشنوایی در سگ ها به علت اصلی آن بستگی دارد. در برخی موارد، بی حسی ممکن است برگشت پذیر باشد، در حالی که در موارد دیگر هیچ درمانی وجود ندارد. رویکردهای درمانی احتمالی عبارتند از:

1. دارودرمانی: برای عفونت یا التهاب، آنتی بیوتیک ها، داروهای ضد التهابی یا قطره های گوش ممکن است برای درمان بیماری زمینه ای و بازیابی بالقوه شنوایی تجویز شوند.
2. روش های جراحی: در برخی موارد، مانند صدمات یا تومور در گوش، ممکن است جراحی برای بازگرداندن شنوایی یا حداقل بهبود کیفیت زندگی سگ ضروری باشد.
3. سمعک: برای سگ هایی که کم شنوایی جزئی دارند، می توان از سمعک برای بهبود توانایی شنوایی استفاده کرد. با این حال، سمعک برای همه سگ ها مناسب نیست و همیشه موفق نیست.
4. اقدامات حمایتی: اگر درمان ناشنوایی ممکن نیست، باید به سگ خود بیاموزید که با اختلال خود کنار بیاید. این شامل آموزش سگ با استفاده از ژست‌ها یا سیگنال‌های دستی می‌شود تا بتواند دستورات را حتی بدون سیگنال‌های صوتی درک کند. علاوه بر این، سگ‌های ناشنوا را باید همیشه در بند نگه داشت تا از تصادف جلوگیری شود.

سوالات متداول در مورد سگ های ناشنوا - سوالات متداول:

سگ های ناشنوا: ارتباط و آموزش

ارتباط چشمی

تماس چشمی برای برقراری ارتباط با سگ ناشنوا ضروری است. ابتدا باید با گرفتن یک خوراکی در دست و صبر کردن تا زمانی که سگ در چشمان شما نگاه کند، این را شرط کنید. سپس بلافاصله با درمان رفتار را تأیید کنید.

علائم بصری سگ های ناشنوا

برای هر سیگنال (بنشین، پایین، بمان، بیا و غیره) یک سیگنال بصری جداگانه وجود دارد که منحصر به سگ و صاحب آن است. شخصیت های ساده ای را انتخاب کنید که به راحتی به خاطر بسپارید.

یقه ویبره

یک قلاده لرزشی می تواند به کنترل سگ از راه دور کمک کند. اطمینان حاصل کنید که یقه فقط دارای ارتعاش است و هیچ محرک الکتریکی ندارد. سگ باید با "به من نگاه کن" یا "بیا اینجا" به لرزش شرطی شود. این تهویه فقط باید توسط صاحبان سگ با تجربه یا همراه با مربیان سگ آموزش داده شود.

فعالیت برای سگ های ناشنوا

عمل بینی بهترین فعالیت برای سگ های ناشنوا است زیرا آنها قهرمان جهان در بو کشیدن هستند. امکانات شامل جعبه ردیابی، جستجوی هدف یا کار ردیابی است.

برخورد با سگ های ناشنوا در زندگی روزمره

حساسیت به لمس

سگ های ناشنوا به لمس های ناگهانی حساس تر هستند. هنگامی که کودکان درگیر هستند احتیاط خاصی لازم است.

مشکل در جهت یابی

سگی که به طور جزئی یا یک طرفه ناشنوا است اغلب در جهت گیری مشکل دارد زیرا نمی تواند بلافاصله صدا را پیدا کند. این می تواند منجر به مشکلات رفتاری شود.

زندگی و برخورد با سگ های ناشنوا

ارتباطات و آموزش

برقراری ارتباط با سگ ناشنوا مستلزم توجه و سازگاری ویژه است. از آنجایی که آنها نمی توانند سیگنال های صوتی را درک کنند، مهم است که بر محرک های بصری و لمسی تکیه کنند. باید از سیگنال های دستی واضح و قابل فهم استفاده شود.

ثبات و صبر

نکته مهم این است که در استفاده از سیگنال های دستی ثابت قدم باشید و صبور باشید. هنگام آموزش سگ های ناشنوا، استفاده از تقویت و پاداش مثبت مفید است. سگ خود را با دادن غذا به او یا نوازش او در هنگام انجام یک رفتار دلخواه تحسین کنید.

ایمنی برای سگ های ناشنوا

سگ ناشنوا ممکن است در برابر خطرات محیطی آسیب پذیرتر باشد زیرا نمی تواند صداهایی مانند ترافیک یا حیوانات دیگر را بشنود. مهم است که اقدامات احتیاطی ویژه ای برای اطمینان از ایمنی سگ خود انجام دهید.

افسار و مهار

مهار و بند برای ایمن نگه داشتن سگ شما در موقعیت ها یا محیط های ناامن ضروری است. یک بند بازتابنده و مهار با علامت "ناشنوا" می تواند به سایر افراد و صاحبان سگ کمک کند تا از نیازهای خاص سگ شما آگاه شوند.

خروج ایمن

یک محوطه حصارکشی شده در حیاط شما یا یک پارک سگ که به طور خاص برای سگ های ناشنوا طراحی شده است، می تواند به سگ شما فرصت حرکت و بازی آزادانه و بدون خطر را بدهد.

فعالیت ها و بازی های مشترک

با وجود ناشنوایی، سگ های ناشنوا می توانند از فعالیت ها و بازی های زیادی لذت ببرند که حواس دیگر آنها را به چالش می کشد و تحریک می کند.

کار بینی

از آنجایی که سگ های ناشنوا بیشتر از حس بویایی خود استفاده می کنند، برای عمل بینی ایده آل هستند. ردیابی، جستجوهای هدف و جعبه های ردیابی فرصتی عالی برای ورزش سگ شما از نظر جسمی و ذهنی است.

چابکی و اطاعت

چابکی و اطاعت را می توان برای رفع نیازهای سگ های ناشنوا تطبیق داد. با استفاده از سیگنال های دستی و دستورالعمل های بصری، سگ شما می تواند یاد بگیرد که بر موانع مختلف غلبه کند و دستورات را دنبال کند.

اجتماعی شدن و پیوند

مهم است که سگ‌های ناشنوا را در مراحل اولیه اجتماعی قرار دهید و به آنها کمک کنید تا با مردم و سایر حیوانات اعتماد کنند. اجتماعی شدن خوب برای کمک به سگ ناشنوا برای سازگاری با محیط ها و موقعیت های مختلف بسیار مهم است.

جلسات منظم

جلسات منظمی را با سایر سگ ها و افراد ترتیب دهید تا سگ ناشنوای شما این فرصت را داشته باشد که تعاملات مثبتی را تجربه کند و یاد بگیرد که به محرک های اجتماعی به طور مناسب پاسخ دهد.

سازگاری با محیط ها

سگ ناشنوای خود را به تدریج به محیط ها و موقعیت های مختلف عادت دهید. از یک محیط آشنا و امن شروع کنید و به تدریج منطقه ای را که سگ شما می تواند در آن تجربه کسب کند گسترش دهید.

اعتماد و تعهد

برای ایجاد پیوند قوی با سگ ناشنوا خود، باید زمان و تلاش خود را صرف آموزش، برقراری ارتباط و درک نیازهای سگ خود کنید. هرچه بیشتر به نیازهای سگ خود پاسخ دهید و امنیت او را تامین کنید، پیوند بین شما دو نفر قوی تر خواهد شد.

مراقبت های بهداشتی

حتی اگر سگ شما ناشنوا است، مراقبت های بهداشتی عمومی را نباید نادیده گرفت. ویزیت منظم دامپزشک و رژیم غذایی متعادل به اندازه سگ های شنوا مهم است.

منظم دامپزشک

مطمئن شوید که سگ ناشنوای شما به طور مرتب توسط دامپزشک معاینه می شود. این به شناسایی زودهنگام مشکلات بالقوه سلامتی و درمان آنها کمک می کند.

تغذیه متعادل

مطمئن شوید که سگ ناشنوای شما یک رژیم غذایی متعادل متناسب با نیازهای فردی او دریافت می کند. یک رژیم غذایی سالم به حفظ سلامت و تندرستی کلی سگ شما کمک می کند.

خلاصه

ناشنوایی نباید مانعی برای زندگی شاد و رضایت بخش برای سگ شما باشد. با سازگاری، روش‌ها و فعالیت‌های ارتباطی مناسب، سگ‌های ناشنوا می‌توانند زندگی فعال و رضایت بخشی داشته باشند. سگ های ناشنوا به اندازه سگ های شنوا دوست داشتنی، باهوش و توانا هستند و سزاوار خانه ای هستند که نیازهای ویژه آنها را در نظر بگیرد.

افکار نهایی

یک سگ ناشنوا می تواند به همان اندازه یک سگ شنوا با شادی و رضایت زندگی کند. با آموزش، ارتباط و مراقبت مناسب، می توانید به سگ ناشنوای خود زندگی کامل و فعالی بدهید.

ما خودمان دو سگ ناشنوا داریم (یک سگ دالماسی و یک پودنکو) و هر دو عاشق زندگی هستند و بزرگترین سگ های جهان هستند. قبل از آن ما یک دالماسی ناشنوا (Märtha-Louise) داشتیم و او نیز به مدت 14 سال زندگی خوبی داشت!

بسیار مهم است که با نیازهای سگ خود سازگار شوید و همیشه صبور باشید و درک کنید. یک سگ ناشنوا می تواند با صاحبش پیوندی ایجاد کند که به همان اندازه یک سگ شنوا قوی است و غنی سازی برای زندگی مشترک است.

انجمن های مختلف پیدا خواهید کرد که مشتاقانه منتظر یک خانه عالی هستند!

ادبیات فعلی در مورد سگ های ناشنوا

1. «زندگی با سگ ناشنوا: راهنمای عملی» نوشته سوزان کوپ بکر: این کتاب توصیه ها و راهکارهای عملی برای زندگی با سگ ناشنوا را ارائه می دهد و روش هایی را برای بهبود ارتباط با این حیوانات خانگی خاص توضیح می دهد.
2. «تربیت سگ‌های ناشنوا: رویکردی مبتنی بر پاداش» توسط بری ایتون: ایتون رویکردی مبتنی بر پاداش برای آموزش سگ‌های ناشنوا ارائه می‌کند که هم مؤثر و هم دوست داشتنی است.
3. «درک و آموزش سگ‌ها: درباره سگ‌های ناشنوا و سگ‌های دارای نقص شنوایی» نوشته جسیکا جاپر: این راهنما نکات مفیدی برای بهبود کیفیت زندگی سگ‌های کم‌شنوایی یا ناشنوایی ارائه می‌دهد.
4. "ارتعاشات: ارتباط با سگ های ناشنوا و کم شنوا" نوشته مارتین ساورلند: این کتاب نشان می دهد که چگونه سگ های ناشنوا یاد می گیرند که از سیگنال های بصری و ارتعاشات به عنوان وسیله ای ارتباطی استفاده کنند.

علاوه بر منابع ذکر شده، دستورالعمل ها و انتشارات تحقیقاتی دیگری نیز وجود دارد که ممکن است مرتبط باشد. به ویژه نشریاتی که به درک و امکانات ارتباطی سگ های ناشنوا می پردازند، قابل توجه هستند.

5. «درمان به کمک حیوانات با سگ‌های ناشنوا» نوشته آندریاس مایر: این نویسنده به طور گسترده با سگ‌های ناشنوا کار کرده است و در مورد توانایی آنها برای استفاده به عنوان سگ درمانی تحقیق کرده است. مایر استدلال می‌کند که سگ‌های ناشنوا به دلیل توانایی‌های حسی ویژه‌ای که دارند، ممکن است در موقعیت‌های خاص بهتر از سگ‌های شنوا باشند.
6. "ارتباط غیرکلامی با سگ های ناشنوا: یک مطالعه اکتشافی" نوشته کرستین مولر: این مطالعه به بررسی چگونگی استفاده از وسایل ارتباط غیرکلامی - مانند ژست ها، وضعیت ها و تماس چشمی - برای بهبود تعامل با سگ های ناشنوا می پردازد.
7. «ناشنوا اما نه گنگ: چگونه سگ‌ها بدون شنیدن ارتباط برقرار می‌کنند» نوشته بیرگیت فوکس: این کتاب به تفصیل توضیح می‌دهد که سگ‌های ناشنوا چگونه محیط خود را درک می‌کنند و چگونه می‌توانند با وجود ناشنوایی خود به طور مؤثر ارتباط برقرار کنند.

توجه به این نکته مهم است که برقراری ارتباط با سگ های ناشنوا می تواند چالش برانگیز باشد، اما با دانش و درک صحیح می توان با موفقیت بر آن غلبه کرد. این ادبیات بینش های مفیدی را در مورد روش ها و تکنیک های اثبات شده، اما همچنین در مورد رویکردهای نوآورانه برای بهبود کیفیت زندگی و آموزش سگ های ناشنوا ارائه می دهد.

نشریات در این زمینه متنوع هستند و طیف وسیعی از موضوعات، از تحقیقات پایه تا توصیه های عملی برای صاحبان و مربیان سگ را پوشش می دهند. همچنین منابع و انجمن‌های آنلاینی وجود دارد که نتایج و تجربیات فعلی تحقیقات در آنها به اشتراک گذاشته می‌شود.