فتق دیافراگم پریتونئوپریکارد در گربه ها: راهنمای جامع

معرفی

این هفته یک مورد هیجان انگیز داشتیم - اما قرار بود اخته شود و در معاینه اولیه این عارضه مشخص شد که او فتق دیافراگم صفاقی (PPDH) دارد.

فتق دیافراگم صفاقی (PPDH) یک ناهنجاری نادر در گربه است که در آن یک اتصال باز بین غشای پلوروپریتونئال و پریکارد وجود دارد. این ناهنجاری باعث می شود اندام ها از حفره شکمی به داخل پریکارد بیرون بزنند. در زیر علت، پاتوژنز، علائم بالینی، تشخیص و درمان این بیماری را با جزئیات بیشتر توضیح خواهیم داد.

برای افراد عادی، فتق دیافراگم پریتونئوپریکارد (PPDH) یک ناهنجاری نادر در گربه ها است که در آن شکافی بین حفره های شکمی و قفسه سینه وجود دارد. این می تواند باعث شود اندام هایی از شکم وارد پریکارد شوند که می تواند منجر به مشکلاتی در عملکرد قلب شود. بیشتر گربه‌های مبتلا هیچ علامتی نشان نمی‌دهند، در حالی که برخی دیگر ممکن است در تنفس یا درد مشکل داشته باشند. تشخیص از طریق آزمایش های تصویربرداری انجام می شود و در برخی موارد درمان جراحی ضروری است.

فتق دیافراگم پریتونئوپریکارد (PPDH) بیشتر گربه های مو بلند، به ویژه گربه های ایرانی و گربه های مین کون را تحت تاثیر قرار می دهد. با این حال، مهم است که توجه داشته باشید که این وضعیت می تواند در سایر نژادهای گربه نیز رخ دهد، هرچند کمتر.

علت شناسی

اگرچه علت دقیق PPDH مشخص نیست، اعتقاد بر این است که این یک ناهنجاری خودبخودی و بدون سابقه خانوادگی است. این بیماری عمدتاً گربه های مو بلند مانند پرشین ها و مین کونز را درگیر می کند، اگرچه هیچ زمینه جنسیتی شناخته شده وجود ندارد.

پاتوژنز

در PPDH، یک اتصال باز بین غشای پلوروپریتونئال و پریکارد ایجاد می‌شود و به اندام‌ها اجازه می‌دهد از حفره شکمی به داخل پریکارد بیرون بزنند. این می تواند باعث فشرده شدن قلب و اختلال در عملکرد قلب شود.

علائم بالینی

در بیشتر موارد این یک یافته تصادفی است زیرا حیوانات مبتلا اغلب بدون علامت هستند. با این حال، برخی از گربه ها ممکن است علائم بالینی غیر اختصاصی مانند تاکی پنه (تنفس سریع)، تنگی نفس (تنگی نفس) و درد را نشان دهند. برخلاف سگ ها، گربه ها به ندرت علائم گوارشی را تجربه می کنند.

تشخیص

تشخیص PPDH معمولاً با استفاده از سمع، اشعه ایکس و اکوکاردیوگرافی انجام می شود. سمع ممکن است صدای ضعیف قلب و احتمالاً بوربوریگما (سوفل روده) را در صورتی که حلقه‌های روده به داخل پریکارد فرورفته باشد، آشکار کند. اشعه ایکس قفسه سینه معمولاً یک سیلوئت قلب بزرگ شده را نشان می دهد. معاینه دقیق تر با استفاده از اکوکاردیوگرافی می تواند تشخیص را تایید کند، زیرا اندام های پریکارد به راحتی قابل شناسایی هستند.

درمان فتق دیافراگم صفاقی

اگر علائم از نظر بالینی مشهود باشد یا عملکرد قلب مختل شده باشد، مداخله جراحی باید در نظر گرفته شود. بیماران بدون علامت لزوماً نیازی به جراحی ندارند، اما باید معاینات سونوگرافی منظم انجام شود تا عوارض احتمالی در مراحل اولیه تشخیص داده شود.

روش جراحی فتق دیافراگم پریتونئوپریکارد (PPDH).

هدف از عمل جراحی فتق دیافراگم صفاقی (PPDH) جابجایی اندام های پرولاپس به داخل حفره شکمی و بستن اتصال باز بین غشای پلوروپریتونئال و پریکارد است. روش جراحی در چند مرحله در زیر توضیح داده شده است.

آماده سازی برای فتق دیافراگم صفاقی

قبل از عمل، گربه تحت معاینه و تشخیص کامل قرار می گیرد تا محل و وسعت دقیق فتق مشخص شود. گربه ناشتا نگه داشته می شود تا خطر آسپیراسیون در حین بیهوشی کاهش یابد. مهم است که قبل از القای بیهوشی، عملکرد قلبی و وضعیت عمومی گربه را به دقت بررسی کنید.

بیهوشی و موقعیت یابی

گربه تحت بیهوشی عمومی قرار می گیرد تا از درد در حین عمل جلوگیری شود و از شل شدن عضلات کافی اطمینان حاصل شود. قرار گرفتن گربه روی میز عمل بستگی به محل دقیق فتق دارد. گربه معمولاً به پشت قرار می گیرد تا امکان دسترسی بهینه به قفسه سینه و حفره شکم را فراهم کند.

رویکرد جراحی برای فتق دیافراگم پریتونئوپریکارد

دسترسی به محل جراحی از طریق برش میانی شکم (لاپاراتومی) یا از طریق توراکوتومی بسته به محل فتق و ترجیح جراح است. لاپاراتومی شامل ایجاد یک برش طولی در امتداد خط وسط شکم است، در حالی که توراکوتومی از یک رویکرد جانبی به قفسه سینه استفاده می کند.

جابجایی اندام ها

پس از نمایان شدن ناحیه جراحی، اندام های افتادگی به دقت مورد بررسی قرار می گیرند تا اطمینان حاصل شود که آسیب یا مشکل گردش خون وجود ندارد. سپس اندام ها با دقت به داخل حفره شکمی منتقل می شوند. در برخی موارد، چسبندگی ها یا چسبندگی ها باید آزاد شوند تا اندام ها به موقعیت صحیح بازگردند.

بسته شدن فتق

پس از کاهش اندام ها، اتصال باز بین غشای پلوروپریتونئال و پریکارد بسته می شود. بسته به اندازه فتق و ترجیح جراح، می توان این کار را با بخیه مستقیم عیب، استفاده از مش مصنوعی یا پوشش عضلانی انجام داد. مواد بخیه باید غیرقابل جذب باشند تا از تثبیت طولانی مدت ساختارهای تعمیر شده اطمینان حاصل شود.

اتمام عملیات

پس از بسته شدن فتق، دیواره های شکم یا قفسه سینه به صورت لایه ای بسته می شوند و توجه ویژه ای به انطباق دقیق لایه های مختلف بافتی می شود. پوست با یک بخیه زیبایی بسته می شود. پس از عمل، یک باند برای کمک به بهبود زخم و جلوگیری از عفونت استفاده می شود.

مراقبت های بعد از عمل و مراقبت های بعد از فتق دیافراگم پریتونئوپریکارد

گربه پس از جراحی در یک اتاق گرم و ساکت بیدار می شود تا استرس را به حداقل برساند و بهبودی سریع از بیهوشی را بهبود بخشد. عملکرد قلبی و تنفسی، دمای بدن و وضعیت عمومی گربه به دقت کنترل می شود تا عوارض احتمالی در مراحل اولیه شناسایی شود.

مدیریت درد بخش مهمی از مراقبت های بعد از عمل است. مسکن ها با توجه به نیازهای فردی گربه و شدت درد برای کاهش درد و بهبود روند بهبودی تجویز می شوند.

در صورت لزوم ممکن است برای پیشگیری یا درمان عفونت، آنتی بیوتیک درمانی تجویز شود. مهم است که صاحب گربه دارو را طبق دستور دامپزشک تجویز کند و از نظر علائم احتمالی عوارض نظارت کند.

بخیه ها یا منگنه ها معمولاً 10 تا 14 روز پس از جراحی برداشته می شوند، مشروط بر اینکه زخم به خوبی بهبود یافته باشد. مراجعه منظم به دامپزشک برای نظارت بر روند بهبود و ارزیابی عملکرد قلب گربه ضروری است. در برخی موارد، پیگیری طولانی مدت با اسکن اولتراسوند قلب ممکن است برای اطمینان از عدم عود یا عارضه ضروری باشد.

عوارض بالقوه فتق دیافراگم پریتون اپریکارد

مانند هر روش جراحی دیگری، در هنگام درمان فتق دیافراگم پریتونئوپریکاردیال خطر عوارض وجود دارد. این موارد شامل خونریزی، عفونت، باز شدن بخیه (باز شدن بخیه) و آسیب به اندام‌ها یا ساختارهای مجاور در طول عمل است. در موارد نادر، فتق ممکن است عود کند، به خصوص اگر بخیه بسته به اندازه کافی پایدار نباشد.

جراح حیوانات با تجربه (در مورد ما توسط خانم Arndt & Martins) انجام شود و گربه تحت مراقبت و مراقبت های پس از عمل دقیق قرار گیرد.

پیش آگهی فتق دیافراگم پریتونئوپریکارد

پیش آگهی برای گربه ها با فتق های همودینامیک نامرتبط یا پس از مداخله جراحی موفقیت آمیز بسیار خوب در نظر گرفته می شود. با این وجود، مراقبت های پیگیری منظم باید به منظور شناسایی و درمان عوارض احتمالی بعدی در مراحل اولیه تضمین شود.

تصویر: اما اندکی پس از عمل

پیشگیری و عوامل خطر فتق دیافراگم پریتونئوپریکارد

از آنجایی که علت دقیق PPDH مشخص نیست، در حال حاضر اقدامات پیشگیرانه خاصی وجود ندارد. با این حال، پرورش دهندگان و صاحبان گربه باید به علائم احتمالی این بیماری به ویژه در گربه های مو بلند که در معرض خطر هستند، توجه زیادی داشته باشند. معاینات منظم دامپزشکی برای تشخیص هر گونه ناهنجاری در مراحل اولیه و انجام اقدامات مناسب ضروری است.

سوالات متداول (FAQ) در مورد فتق دیافراگم صفاقی (PPDH) در گربه ها

خلاصه فتق دیافراگم صفاقی

فتق دیافراگم پریتونئوپریکارد (PPDH) یک ناهنجاری نادر گربه سانان است که عمدتا گربه های مو بلند را تحت تاثیر قرار می دهد. این به دلیل اتصال باز بین غشای پلوروپریتونئال و پریکارد ایجاد می شود و می تواند منجر به اختلال در عملکرد قلب شود. تشخیص معمولاً با استفاده از سمع، اشعه ایکس و اکوکاردیوگرافی انجام می شود. درمان بستگی به وضعیت بالینی گربه دارد و در برخی موارد شامل مداخله جراحی می شود. پیش آگهی به طور کلی بسیار خوب است، مشروط بر اینکه بیماری به موقع شناخته شده و درمان شود.

کتابشناسی فتق دیافراگم صفاقی

• Kresken J، Wendt R، Modler P (eds.). تمرین قلب و عروق برای سگ و گربه . نسخه دوم، به روز شده. اشتوتگارت: Thieme; 2019. doi:10.1055/b-006-166351
• Margolis C، Zakošek Pipan M، Demchur J، Or M، Henthorn P، Casal ML. فتق دیافراگم پریتونئوپریکارد مادرزادی در خانواده گربه‌های ایرانی . JFMS Open Rep. 2018؛ 4 (2): 2055116918804305. منتشر شده در 9 اکتبر 2018. doi:10.1177/2055116918804305

تحقیقات جاری و تحولات آتی

تحقیقات در مورد فتق دیافراگم صفاقی (PPDH) در گربه ها در حال حاضر محدود است. مطالعات آتی می تواند بر شناسایی عوامل ژنتیکی و محیطی که در ایجاد این ناهنجاری نقش دارند، تمرکز کنند. علاوه بر این، بررسی پیش آگهی طولانی مدت و عوارض احتمالی پس از مداخله جراحی به منظور بهینه سازی مراقبت های بعدی از حیوانات آسیب دیده مهم است.

همچنین این امکان وجود دارد که پیشرفت های آینده در تشخیص و درمان PPDH امکان تشخیص زودتر و درمان موثرتر این بیماری را فراهم کند. پیشرفت‌های فناوری مانند تکنیک‌های تصویربرداری بهبودیافته می‌تواند به تشخیص دقیق‌تر کمک کند، در حالی که تکنیک‌ها و مواد جراحی نوآورانه می‌توانند گزینه درمانی با حداقل تهاجم و ایمن‌تر را ارائه دهند.

نتیجه

فتق دیافراگم پریتونئوپریکارد (PPDH) یک ناهنجاری نادر گربه سانان است که عمدتا گربه های مو بلند را تحت تاثیر قرار می دهد. اگرچه علت دقیق این بیماری ناشناخته است، تحقیقات فعلی درک ما را از پاتوژنز، تشخیص و درمان افزایش داده است. از طریق معاینات منظم دامپزشکی، تشخیص زودهنگام و درمان کافی، حیوانات مبتلا معمولاً می توانند زندگی عادی و سالمی داشته باشند. مطالعات آینده می تواند به گسترش دانش ما در مورد علت و پیش آگهی طولانی مدت PPDH و در نتیجه بهبود مراقبت از حیوانات مبتلا کمک کند.