نقص ژن MDR1 در سگ ها: راهنمای جامع

اگر داروها بیشتر از اینکه برای سگ ضرر داشته باشند، نقص ژنتیکی MDR1 علت آن است. آگاهی از این عیب و خطرات احتمالی آن برای اطمینان از سلامت حیوان خانگی بسیار مهم است.

نقص ژنتیکی MDR1 برای سگ ها چقدر خطرناک است؟

نقص ژن MDR1 یک ناهنجاری ژنتیکی است که باعث می‌شود سگ‌های مبتلا به برخی داروها حساس شوند. مصرف این داروها می تواند باعث مشکلات عصبی شود و در موارد شدید حتی کشنده باشد زیرا داروها بدون مانع وارد مغز می شوند.

نژاد سگ و نقص ژنتیکی MDR1

برخی از نژادها بیشتر مستعد ابتلا به نقص ژنتیکی MDR1 هستند:

• چوپان استرالیایی: 17-46%
• مرزی کولی: 1-2%
• انگلیسی شپرد: 7-15%
• کولی مو کوتاه: 68%
• کولی مو بلند: 55-57%
• سگ گله انگلیسی قدیمی (Bobtail): 1-11%
• سگ گله شتلند (شلتی): 7-35%
• ژرمن شپرد سفید: 14%

مهم است که تأکید شود که این نژادها تنها کسانی نیستند که تحت تأثیر قرار می گیرند. محققان همچنین نقص ژن MDR1 را در نژادهایی مانند لابرادور و گرگ ایرلندی شناسایی کرده اند.

آیا نقص ژنتیکی MDR1 در گربه ها نیز وجود دارد؟

کولی و نژادهای وابسته سگ هایی که این نقص را دارند ممکن است به برخی داروها حساس باشند زیرا نقص ژن MDR1 (مقاومت چند دارویی 1) بر توانایی بدن برای پردازش و حذف این داروها تأثیر می گذارد.

نقص ژنتیکی MDR1 در گربه‌ها مانند سگ‌ها رایج یا مستند نیست. با این حال، مهم است بدانید که گربه ها به طور کلی به بسیاری از داروهایی که برای سگ ها بی خطر هستند، حساس هستند. این لزوما به دلیل ژن MDR1 نیست، بلکه به دلیل تفاوت های متابولیکی خاص بین گربه ها و سگ ها است.

وقتی صحبت از تجویز دارو به حیوانات می شود، همیشه توصیه می شود که از دامپزشک مشاوره بگیرید و هرگز بدون مشورت دارو ندهید. همچنین توجه به این نکته مهم است که حتی اگر دارویی برای یک گونه از حیوانات بی خطر باشد، لزوماً برای گونه دیگری بی خطر نیست.

به طور خلاصه، نقص ژنتیکی MDR1 در گربه ها به همان شکلی که در برخی از نژادهای سگ وجود دارد، ثبت نشده است. با این وجود، صاحبان گربه باید همیشه مراقب باشند و فقط از داروهای مورد تایید برای گربه ها استفاده کنند.

(C) https://bchow.be/en/2016/05/31/en-cat-f4/

علائم نقص ژن MDR1 در سگ ها

سگ مبتلا به نقص MDR1 ممکن است علائم زیر را نشان دهد:

• استفراغ یا ترشح بزاق
• اختلالات حرکتی
• لرزش و سبکی سر
• بدترین سناریو: کما و مرگ

در صورت مشاهده علائم نقص ژنتیکی احتمالی MDR1 چه زمانی باید به دامپزشک مراجعه کنم؟

اگر پس از مصرف دارو متوجه هر یک از علائم زیر شدید، باید فورا به پزشک مراجعه کنید:

1. اختلالات سیستم عصبی مرکزی: ممکن است به صورت لرزش، تلوتلو یا تشنج ظاهر شود.
2. ترشح بیش از حد بزاق: اگر سگ شما بیش از حد معمول آب دهان می ریزد، به خصوص پس از مصرف دارو.
3. استفراغ یا اسهال: این می تواند نشانه ای از عدم تحمل دارو باشد.
4. مشکلات تنفسی: هر نوع مشکل تنفسی باید فوراً درمان شود.
5. خستگی شدید یا کما: اگر سگ شما به طور ناگهانی بسیار بی حال یا بی حال شود.
6. تغییرات رفتاری: هر گونه تغییر غیرعادی در رفتار پس از مصرف دارو باید مورد توجه قرار گیرد.

اگر سگ شما قبلاً دارای یک جهش شناخته شده MDR1 است، به خصوص مهم است که قبل از تجویز هر دارویی به دامپزشک اگر مطمئن نیستید، آزمایش‌های خاصی وجود دارد که می‌توان برای تعیین اینکه آیا سگ شما نقص ژنتیکی MDR1 دارد یا خیر، انجام داد.

هنگامی که شک دارید، همیشه بهتر است به جای کم، زیاد با دامپزشک خود مشورت کنید. این در مورد رفاه دوست چهار پا شما است و همیشه بهتر است که در امان باشید تا متاسف باشید.

تشخیص نقص ژن MDR1

دامپزشک می تواند نقص ژنتیکی MDR1 را با استفاده از نمونه خون تشخیص دهد. این نمونه برای بررسی ژنوم سگ به آزمایشگاه تخصصی فرستاده می شود.

نقص ژنتیکی MDR1 چگونه به ارث می رسد؟

نقص ژن MDR1 یک نقص ارثی است که توسط یک ژن جهش یافته به نام MDR1 ایجاد می شود. این ژن مسئول انتقال صحیح مواد خاص از سد خونی مغزی است. نقص در این ژن می تواند منجر به عدم انتقال صحیح داروها و سموم خاص از مغز شود که می تواند منجر به علائم مسمومیت شود.

در مورد توارث نقص ژن MDR1:

ژن MDR1 اتوزومال است، به این معنی که به جنسیت وابسته نیست. دو آلل احتمالی (انواع ژن) برای این ژن وجود دارد: آلل طبیعی (N) و آلل جهش یافته (m). هر سگ دو نسخه از این ژن را به ارث می برد، یکی از هر والدین.

1. طبیعی (N/N): سگی که دو آلل طبیعی (یکی از مادر و دیگری از پدر) به ارث می برد، ژن MDR1 جهش یافته ندارد و تحت تأثیر این نقص قرار نمی گیرد.
2. حامل (N/m): سگی که یک آلل طبیعی و یک آلل جهش یافته را به ارث می برد، ناقل این نقص است. اگرچه ناقلین معمولاً حساسیت مشابهی نسبت به داروها مانند سگ‌های مبتلا نشان نمی‌دهند، اما این خطر وجود دارد که آنها این نقص را به فرزندان خود منتقل کنند.
3. آسیب دیده (m/m): سگی که دو آلل جهش یافته را به ارث می برد، تحت تأثیر نقص ژن MDR1 قرار می گیرد و در صورت قرار گرفتن در معرض برخی داروها، خطر علائم مسمومیت را افزایش می دهد.

وراثت نقص ژن MDR1 از قوانین مندل پیروی می کند. وقتی دو ناقل (N/m) با هم تلاقی می‌کنند، 25% احتمال طبیعی بودن فرزندان (N/N)، 50% احتمال ناقل بودن (N/m) و 25% احتمال وجود دارد. که تحت تأثیر عیب قرار می گیرند (m/m).

برای به حداقل رساندن خطر انتقال این نقص ژنتیکی، دانستن ژنتیک حیوانات بالقوه مولد و در صورت لزوم انجام آزمایشاتی برای تعیین وضعیت ژن MDR1 مهم است.

درمان سگ های مبتلا به نقص ژن MDR1

اگرچه درمان خاصی برای نقص ژن MDR1 وجود ندارد، نظارت بر مصرف دارو و اجتناب از داروهای بالقوه مضر بسیار مهم است.

اول، درک این نکته مهم است که خود نقص ژنتیکی MDR1 را نمی توان "درمان" یا "درمان" کرد زیرا یک جهش ژنتیکی است. بنابراین درمان بر به حداقل رساندن خطرات مرتبط با نقص و پاسخ مناسب در صورت مواجهه تصادفی با دارو متمرکز است.

پیشگیری و مدیریت

1. آموزش و آگاهی: مهم ترین گام در مدیریت نقص ژنتیکی MDR1 این است که بدانید آیا سگ شما این نقص را دارد یا خیر. این را می توان با استفاده از یک آزمایش DNA خاص تعیین کرد. اگر سگ شما تحت تأثیر قرار گرفته است، باید مطمئن شوید که همه دامپزشکان و سایر ارائه دهندگان مراقبت از حیوانات خانگی شما آگاه هستند.
2. اجتناب از داروهای مشکل ساز: چندین دارو و مواد وجود دارند که می توانند در سگ های دارای نقص ژنتیکی MDR1 مشکلاتی ایجاد کنند. اینها شامل کرم‌زدای خاص، داروهای ضد اسهال، برخی از داروهای بیهوشی و غیره است. دامپزشک شما می تواند فهرستی از این داروها را در اختیار شما قرار دهد و اطمینان حاصل کند که درمان ها یا دوزهای جایگزین توصیه شده است.

واکنش به قرار گرفتن در معرض تصادفی

1. درمان فوری دامپزشکی: اگر شک دارید که سگ شما یکی از داروهای مشکل ساز را مصرف کرده است و علائم مسمومیت را نشان می دهد (مثلاً لرزش، آب دهان، ضعف، کوری)، باید فورا او را نزد دامپزشک ببرید. هرچه سگ سریعتر درمان شود، شانس زنده ماندن او بیشتر است.
2. درمان علامتی: در چنین حالتی، دامپزشک سعی می کند دارو را از سیستم سگ خارج کند (به عنوان مثال از طریق استفراغ یا زغال فعال) و اقدامات حمایتی را برای تسکین علائم ارائه می دهد.

به طور خلاصه، کلید مدیریت نقص ژنتیکی MDR1 آموزش، احتیاط در تجویز دارو و پاسخ سریع به قرار گرفتن در معرض تصادفی است. همیشه توصیه می شود که از نزدیک با دامپزشک خود کار کنید تا از سلامتی دوست چهارپای خود اطمینان حاصل کنید.

در صورت داشتن نقص ژن MDR1 کدام داروها خطرناک هستند؟

اگر سگی نقص ژن MDR1 را داشته باشد، ممکن است حساسیت آن به برخی داروها افزایش یابد. به این دلیل که ژن متاثر از این جهش مسئول پروتئینی است که به انتقال برخی مواد به داخل و خارج از مغز کمک می کند. هنگامی که این پروتئین معیوب باشد یا در مقادیر کم موجود باشد، برخی از داروها می توانند در مغز تجمع کرده و واکنش های سمی ایجاد کنند.

در اینجا لیستی از برخی از داروهایی که ممکن است در سگ های مبتلا به نقص ژن MDR1 سگ مشکل ساز باشد آورده شده است:

1. ایورمکتین: اغلب در کرم‌زدای کرم‌های قلب یافت می‌شود.
2. سلامکتین، موکسیدکتین و میلبمایسین: همچنین در برخی کرم‌زداها یافت می‌شود.
3. لوپرامید: یک داروی اسهال که در برخی از محصولات بدون نسخه وجود دارد.
4. آسپرومازین: آرام بخش و پیش از بیهوشی رایج است.
5. بوتورفانول: مسکن و سرفه است.
6. داروهای شیمی درمانی مانند دوکسوروبیسین، وینبلاستین و سیکلوسپورین.
7. برخی از آنتی بیوتیک ها مانند اریترومایسین.
8. سایر داروها مانند دیگوکسین که برای مشکلات قلبی استفاده می شود.

تاکید بر این نکته مهم است که همه سگ‌های دارای نقص ژنتیکی MDR1 به داروهای فوق پاسخ نمی‌دهند و ممکن است پاسخ از سگی به سگ دیگر متفاوت باشد. در برخی موارد، دوز پایین تر دارو ممکن است بی خطر باشد، اما در موارد دیگر باید به طور کامل از مصرف دارو اجتناب شود.

اگر می دانید یا مشکوک هستید که سگ شما دارای نقص ژنتیکی MDR1 است، حتما قبل از دادن هر دارویی با دامپزشک خود صحبت کنید. دامپزشک می تواند به شما توصیه کند که کدام داروها بی خطر هستند و چه دوزهایی مناسب هستند. اول ایمنی! همیشه بهتر است محتاط باشید و از خطر واکنش منفی جلوگیری کنید.

علل نقص MDR1 در سگ ها

وظیفه اصلی ژن MDR1 جلوگیری از ورود مواد مضر به مغز یا روده است. جهش در این ژن می تواند این مکانیسم های محافظتی را تحت تاثیر قرار دهد.

نقص ژن MDR1 در واقع نتیجه یک جهش ژنتیکی است. ژنی که "MDR1" نام دارد، پروتئینی به نام P-glycoprotein را رمزگذاری می کند. این پروتئین نقش کلیدی در انتقال برخی مواد به خارج از مغز دارد و از تجمع این مواد جلوگیری می کند.

علل و پس زمینه نقص MDR1:

1. جهش ژنتیکی: نقص MDR1 نتیجه یک جهش خاص در ژن MDR1 است. این بدان معنی است که می تواند از نسلی به نسل دیگر منتقل شود.
2. وراثت: سگ ها می توانند دو نسخه از ژن معیوب (هموزیگوت) یا فقط یک نسخه (هتروزیگوت) داشته باشند. سگ هایی که برای این نقص هموزیگوت هستند در معرض خطر بیشتری برای واکنش های منفی به برخی داروها هستند، در حالی که سگ هایی که هتروزیگوت هستند ممکن است خطر کمتری داشته باشند.
3. استعداد نژادی: برخی از نژادهای سگ شیوع بیشتری از نقص ژنتیکی MDR1 دارند. اینها عبارتند از کولی، چوپان استرالیایی، سگ گله شتلند، بوردر کولی و چند تن دیگر. در برخی از این نژادها، تا 50٪ (یا بیشتر) از جمعیت ممکن است ناقل این نقص ژنتیکی باشند.

درک این نکته مهم است که نقص MDR1 ناشی از عوامل محیطی، رژیم غذایی یا سایر عوامل خارجی نیست. این یک استعداد ژنتیکی است که سگ از والدین خود به ارث می برد. اگر سگی این عیب را داشته باشد و تولید مثل کند، این احتمال وجود دارد که این نقص را به نسل خود منتقل کند.

اگر سگی از نژاد حساس دارید یا اگر نگران نقص MDR1 هستید، آزمایش‌های DNA خاصی وجود دارد که می‌تواند نقص را شناسایی کند. همیشه ایده خوبی است که در مورد سلامت ژنتیکی سگ خود بدانید، به خصوص اگر قصد دارید با او تولید مثل کنید.

پیش آگهی و اقدامات پیشگیرانه برای نقص ژن MDR1 در سگ:

خود نقص ژن MDR1 قابل درمان نیست زیرا بر اساس یک جهش ژنتیکی است. سگی که این عیب را حمل می کند در تمام طول عمر خود به آن مبتلا خواهد بود. با این حال، خبر خوب این است که خطرات مرتبط با نقص از طریق اطلاعات، احتیاط و استراتژی های مدیریتی مناسب بسیار قابل کنترل هستند.

اگر می دانید سگ شما دارای نقص ژنتیکی MDR1 است، شما و دامپزشکتان می داروها و درمان هایی را انتخاب کنید که برای او بی خطر هستند. هدف اصلی پرهیز از داروهایی است که می توانند باعث واکنش های جدی یا حتی کشنده در سگ های مبتلا به این نقص ژنتیکی شوند.

چند نکته را باید در نظر داشت:

1. اطلاعات کلیدی است: اگر می‌دانید سگ شما دارای نقص ژنتیکی MDR1 است، همه کسانی که ممکن است از او مراقبت کنند - دامپزشکان، مراقبان حیوانات خانگی، سگ‌گردان و غیره - را در مورد وضعیت او مطلع کنید.
2. معاینات منظم: ویزیت منظم دامپزشک به شما کمک می کند تا مطمئن شوید که سگ شما سالم می ماند و داروی صحیح را دریافت می کند.
3. اقدامات پیشگیرانه: اگر سگ شما دارای نقص ژنتیکی MDR1 است، اطمینان از عدم دسترسی او به داروهای خطرناک بسیار مهم است. تمام داروها را از دسترس او دور نگه دارید و در دادن دارو به او مراقب باشید.

به طور خلاصه، اگرچه نقص ژنتیکی MDR1 در سگ ها قابل درمان نیست، اما با مراقبت و احتیاط مناسب، سگی با این نقص می تواند زندگی کاملا طبیعی و سالمی داشته باشد. مهم است که مطلع باشید و مطمئن شوید که سگ شما ایمن ترین گزینه های مراقبت و درمان را برای او دریافت می کند.

خلاصه نقص ژن MDR1

نقص ژن MDR1 یک ناهنجاری ژنتیکی است که در برخی از نژادهای سگ یافت می شود و آنها را مستعد عوارض جانبی برخی داروها می کند. سگ‌های مبتلا به این نقص ژنتیکی MDR1 در صورت درمان با داروهای خاصی که برای سگ‌های دیگر کاملاً ایمن هستند، می‌توانند مشکلات سلامتی جدی ایجاد کنند. بنابراین، آگاهی از نقص ژنتیکی MDR1 ، به خصوص اگر سگی دارید که متعلق به نژادهای در معرض خطر است.

علت نقص ژن MDR1 جهش در ژن MDR1 است که پروتئین P-glycoprotein را کد می کند. این پروتئین نقش اساسی در دفع سموم و داروها از مغز دارد. در سگ‌هایی که نقص ژن MDR1 ، عملکرد این پروتئین مختل می‌شود و آنها را مستعد واکنش‌های سمی می‌کند.

تشخیص نقص ژن MDR1 معمولاً از طریق آزمایش ژنتیکی انجام می شود که در آن نمونه DNA از سگ بررسی می شود. هنگامی که مشخص شد که سگ دارای نقص ژنتیکی MDR1 ، باید هنگام تجویز دارو مراقب باشید. دامپزشکان باید از نقص ژنتیکی MDR1 تا بتوانند داروی مناسب را تجویز کنند.

اگرچه نقص ژنتیکی MDR1 قابل درمان نیست، اما با اطلاعات و احتیاط می توان آن را به خوبی مدیریت کرد. درک عمیق نقص ژنتیکی MDR1 و کار با یک دامپزشک ، کلید زندگی سالم و طولانی برای سگ مبتلا به این نقص ژنتیکی است. تاکید بر این نکته مهم است که سگ های دارای نقص ژنتیکی MDR1 می توانند زندگی کاملاً طبیعی داشته باشند تا زمانی که اقدامات احتیاطی مناسب انجام شود.