هایپرپاراتیروئیدیسم در گربه ها: راهنمای جامع

معرفی

پرکاری پاراتیروئید یک اختلال مهم در گربه ها است که با فعالیت بیش از حد غدد پاراتیروئید مشخص می شود. این وضعیت منجر به عدم تعادل هورمون پاراتیروئید می شود که به نوبه خود می تواند مشکلات سلامتی جدی برای گربه آسیب دیده ایجاد کند.

هیپرپاراتیروئیدیسم چیست؟

پرکاری پاراتیروئید در گربه ها به دو شکل اصلی رخ می دهد: هیپرپاراتیروئیدیسم اولیه و ثانویه.

هیپرپاراتیروئیدیسم اولیه

هیپرپاراتیروئیدیسم اولیه معمولاً توسط تومورهای خوش خیم (آدنوم) غدد پاراتیروئید ایجاد می شود و منجر به ترشح کنترل نشده هورمون پاراتیروئید می شود که منجر به هیپرکلسمی (افزایش سطح کلسیم در خون) می شود.

هیپرپاراتیروئیدیسم ثانویه

هیپرپاراتیروئیدیسم ثانویه در پاسخ به سایر بیماری های زمینه ای مانند نارسایی مزمن کلیه یا به دلیل عدم تعادل تغذیه ای کلسیم و فسفات، به ویژه در گربه های جوان و در حال رشد ایجاد می شود.

(C) https://bioone.org/journals/journal-of-feline-medicine-and-surgery-open-reports/volume-6/issue-2/2055116920976544/Primary-hyperparathyroidism-caused-by-bilateral-parathyroid -سیستیک-کارسینوم-در-a/10.1177/2055116920976544.full

علائم هیپرپاراتیروئیدیسم در گربه ها

علائم عمومی

در گربه های مبتلا به پرکاری پاراتیروئید، برخی علائم شایع است که نشان دهنده افزایش ترشح هورمون پاراتیروئید و تغییرات متابولیک ناشی از آن است. این شامل:

• بی اشتهایی: گربه ها اغلب کاهش اشتها نشان می دهند یا به طور کامل از خوردن امتناع می کنند.
• ضعف و بی علاقگی: حیوانات مبتلا اغلب کسل کننده به نظر می رسند و علاقه کمی به محیط اطراف خود نشان می دهند.
• افزایش تشنگی و افزایش ادرار: این علامت به ویژه در هیپرکلسمی رخ می دهد.
• استفراغ و یبوست: اختلالات دستگاه گوارش می تواند ناشی از افزایش سطح کلسیم باشد.

علائم خاص هیپرپاراتیروئیدیسم اولیه

در شکل اولیه هیپرپاراتیروئیدیسم، علائم خاص دیگری نیز قابل مشاهده است:

• توده قابل لمس در ناحیه گردن: در برخی موارد، بزرگ شدن غده پاراتیروئید ممکن است به صورت توده ای در ناحیه گردن احساس شود.
• سنگ کلیه اگزالات کلسیم: افزایش سطح کلسیم می تواند منجر به تشکیل سنگ های مثانه شود که می تواند منجر به علائم دستگاه ادراری مانند پولاکیسوریا (تکرر ادرار) و استرنگوریا (ادرار دردناک) شود.

علائم خاص هیپرپاراتیروئیدیسم ثانویه

هیپرپاراتیروئیدیسم ثانویه اغلب با علائم مرتبط با علت اصلی بروز می کند:

• لنگش و عدم تمایل به حرکت: این امر به ویژه در مورد هیپرپاراتیروئیدیسم ثانویه ناشی از رژیم غذایی که اغلب با کمبود کلسیم همراه است و منجر به ضعیف شدن استخوان ها می شود، صادق است.
• حساسیت به درد: حتی ضربه های خفیف می تواند باعث شکستگی استخوان در این حیوانات شود.
• شکستگی های فشاری مهره ها: این شکستگی ها می تواند در گربه های مبتلا به هیپرپاراتیروئیدیسم ثانویه ناشی از رژیم غذایی رخ دهد و منجر به محدودیت حاد حرکت شود.

سرنخ های تشخیصی

تاکید بر این نکته ضروری است که علائم فوق همیشه مختص پرکاری پاراتیروئید نیست و می تواند در سایر بیماری ها نیز رخ دهد. تشخیص دقیق فقط از طریق یک معاینه دامپزشکی جامع از جمله آزمایش خون و آزمایش تصویربرداری انجام می شود.

تشخیص و درمان هیپرپاراتیروئیدیسم در گربه ها نیازمند توجه و تخصص بالایی است. در صورت مشکوک بودن به این وضعیت، بسیار مهم است که سریع عمل کنید و برای اطمینان از رفاه و سلامت گربه، به دامپزشک حرفه ای مراجعه کنید.

تشخیص و تشخیص افتراقی هیپرپاراتیروئیدیسم در گربه ها

تشخیص هیپرپاراتیروئیدیسم

تشخیص هیپرپاراتیروئیدیسم در گربه ها نیاز به ترکیبی از معاینه بالینی، تست های آزمایشگاهی و تست های تصویربرداری دارد.

معاینه بالینی

معاینه بالینی کامل توسط دامپزشک اولین قدم است. توجه ویژه ای به علائمی مانند ضعف، بی تفاوتی، استفراغ و تغییرات احتمالی در ناحیه گردن می شود.

تست های آزمایشگاهی

آزمایش خون نقش اساسی دارد:

• سطح کلسیم سرم: افزایش سطح کلسیم نشانه هیپرپاراتیروئیدیسم است.
• سطح هورمون پاراتیروئید: افزایش سطح هورمون پاراتیروئید تشخیص را تایید می کند.
• غلظت کلسیتریول: این غلظت نیز ممکن است افزایش یابد.
• تست های عملکرد کلیوی: این تست ها در شناسایی هیپرپاراتیروئیدیسم ثانویه ناشی از بیماری کلیوی مهم هستند.

مراحل تصویربرداری

• اشعه ایکس: مخصوصاً از استخوان های بلند، برای جستجوی علائم ضعیف شدن یا شکستگی استخوان.
• سونوگرافی: می تواند برای تجسم مستقیم تغییرات در غدد پاراتیروئید مفید باشد.

تشخیص های افتراقی

در تشخیص افتراقی هیپرپاراتیروئیدیسم، چندین بیماری دیگر که ممکن است علائم مشابهی ایجاد کنند باید در نظر گرفته شوند:

• هیپرکلسمی بدخیم: این می تواند ناشی از انواع مختلف سرطان باشد و همچنین منجر به افزایش سطح کلسیم در خون می شود.
• هیپرکلسمی ایدیوپاتیک: وضعیتی که علت آن ناشناخته است اما منجر به افزایش سطح کلسیم می شود.
• هیپرویتامینوز ویتامین D: مصرف بیش از حد ویتامین D نیز می تواند منجر به هیپرکلسمی شود.
• نارسایی کلیوی: بیماری مزمن کلیه می تواند منجر به هیپرپاراتیروئیدیسم ثانویه شود.

تشخیص هیپرپاراتیروئیدیسم در گربه ها نیاز به معاینه دقیق و جامع دارد. مهم است که هر دو نوع اولیه و ثانویه بیماری را در نظر بگیرید و آن را از سایر بیماری های مشابه متمایز کنید. همکاری نزدیک بین صاحبان حیوانات خانگی و دامپزشکان برای تشخیص دقیق و اطمینان از بهترین درمان ممکن برای گربه آسیب دیده بسیار مهم است.

گزینه های درمانی هیپرپاراتیروئیدیسم در گربه ها

درمان هیپرپاراتیروئیدیسم اولیه

عمل جراحی برای برداشتن

• پاراتیروئیدکتومی: برداشتن غده پاراتیروئید آسیب دیده با جراحی بهترین روش درمانی است. این عمل به مهارت و تجربه خاصی نیاز دارد و بنابراین باید توسط متخصص انجام شود.

درمان پزشکی

• مدیریت هیپرکلسمی: تنظیم سطح کلسیم قبل و بعد از جراحی مهم است. این را می توان با تزریق NaCl و دیورتیک ها مانند فوروزماید برای افزایش دفع کلسیم از کلیه به دست آورد.

مراقبت های بعد

• نظارت بر سطح کلسیم: نظارت دقیق بر سطح کلسیم سرم پس از برداشتن پاراتیروئید برای جلوگیری از افت ناگهانی کلسیم، که می تواند منجر به هیپوکلسمی شود، ضروری است.

درمان هیپرپاراتیروئیدیسم ثانویه

تغییر رژیم غذایی

• رژیم غذایی متعادل: در مورد هیپرپاراتیروئیدیسم ثانویه مرتبط با رژیم غذایی، تغییر فوری رژیم غذایی به یک رژیم غذایی متعادل و تجاری موجود با محتوای کلسیم طبیعی بسیار مهم است.
• مصرف مکمل: اگر غلظت کلسیم سرم به شدت کاهش یابد، ممکن است در چند روز اول مصرف مکمل کلسیم ضروری باشد.

درمان بیماری زمینه ای

• بیماری مزمن کلیه: هیپرپاراتیروئیدیسم ثانویه ناشی از بیماری کلیوی نیاز به درمان بیماری کلیوی زمینه ای دارد. این ممکن است شامل رژیم غذایی ویژه کلیه، مایع درمانی و داروهای خاص بسته به مورد باشد.

نظارت و تنظیم

• بررسی های منظم: نظارت بر سطوح کلسیم و فسفات و همچنین ارزش کلیه به منظور تنظیم درمان بر این اساس مهم است.

جنبه های مهم درمان

• درمان فردی: هر گربه به طور متفاوتی واکنش نشان می دهد و درمان باید متناسب با هر حیوان باشد.
• مدیریت طولانی مدت: مدیریت مادام العمر بیماری زمینه ای، به ویژه در هیپرپاراتیروئیدیسم ثانویه، اغلب ضروری است.
• بررسی‌های منظم دامپزشکی: نزدیک دامپزشکی برای نظارت بر موفقیت درمان و انجام تنظیمات در صورت لزوم بسیار مهم است.

درمان هیپرپاراتیروئیدیسم در گربه ها نیازمند یک رویکرد دقیق و هدفمند است که ممکن است شامل درمان های جراحی و دارویی باشد. مهم است که دامپزشک و صاحب حیوان خانگی با هم همکاری کنند تا بهترین مراقبت و نتیجه مطلوب را برای گربه آسیب دیده تضمین کنند.

آیا پرکاری پاراتیروئید قابل درمان است؟

این سوال که آیا پرکاری پاراتیروئید در گربه ها قابل درمان است یا خیر به نوع پرکاری پاراتیروئید و سلامت کلی گربه بستگی دارد.

در هیپرپاراتیروئیدیسم اولیه ، که اغلب توسط تومورهای خوش خیم غدد پاراتیروئید ایجاد می شود، درمان اغلب امکان پذیر است. برداشتن غده پاراتیروئید آسیب دیده با جراحی در بسیاری از موارد می تواند منجر به بهبودی کامل شود. با این حال، پس از جراحی، نظارت دقیق بر سطح کلسیم خون بسیار مهم است زیرا ممکن است افت ناگهانی وجود داشته باشد که می تواند منجر به عوارض بیشتر شود.

در هیپرپاراتیروئیدیسم ثانویه ، که در نتیجه سایر شرایط زمینه ای مانند بیماری مزمن کلیوی یا رژیم غذایی نامتعادل رخ می دهد، تمرکز بر درمان علت زمینه ای است. این بیماری را می توان از طریق یک رژیم غذایی مناسب و در صورت لزوم، درمان های خاص برای حمایت از عملکرد کلیه به خوبی کنترل کرد. اگرچه خود هیپرپاراتیروئیدیسم ثانویه ممکن است به طور کامل قابل درمان نباشد، علائم و علل زمینه ای اغلب می توانند با موفقیت مدیریت شوند تا کیفیت زندگی خوبی برای گربه فراهم شود.

در هر صورت، بسیار مهم است که گربه های مبتلا به پرکاری پاراتیروئید تحت مراقبت های دقیق دامپزشک قرار گیرند. معاینات منظم و برنامه های درمانی تنظیم شده برای اطمینان از بهترین مراقبت ممکن و ارتقای سلامت و رفاه گربه مهم است.

نژادهایی که معمولاً در گربه ها تحت تأثیر هیپرپاراتیروئیدیسم قرار می گیرند

وقتی صحبت از پرکاری پاراتیروئید در گربه ها می شود، برخی از نژادها وجود دارند که مستعد ابتلا به این بیماری هستند، به ویژه هیپرپاراتیروئیدیسم اولیه. مهم است که تأکید شود که این بیماری می تواند در گربه ها از همه نژادها رخ دهد، اما گرایش های خاصی وجود دارد:

سیامی

• گربه های سیامی: گربه های سیامی به ویژه قابل توجه هستند. آنها حساسیت کمی بالاتر به هیپرپاراتیروئیدیسم اولیه نشان می دهند. این می تواند به دلیل عوامل ژنتیکی باشد، اما دلایل دقیق آن هنوز به طور کامل شناخته نشده است.

گربه های مسن تر

• سن: در حالی که نژاد می تواند نقش داشته باشد، سن یک عامل مهم است. گربه‌های مسن‌تر، صرف‌نظر از نژاد، عموماً بیشتر در معرض هیپرپاراتیروئیدیسم اولیه هستند. متوسط ​​سن برای ابتلا به این بیماری اغلب حدود 13 سال است.

عدم وجود استعداد نژادی خاص در هیپرپاراتیروئیدیسم ثانویه

• هیچ استعداد نژادی مشخصی برای هیپرپاراتیروئیدیسم ثانویه وجود ندارد که در اثر عواملی مانند بیماری کلیوی یا عدم تعادل تغذیه ایجاد می شود. سلامت عمومی و عوامل تغذیه ای در اینجا نقش دارند.

اگرچه نژادهای خاصی مانند سیامی ممکن است حساسیت بیشتری به هیپرپاراتیروئیدیسم اولیه داشته باشند، مهم است بدانید که این وضعیت می تواند گربه ها را از همه نژادها تحت تاثیر قرار دهد. بررسی های منظم دامپزشکی و تغذیه و مراقبت مناسب برای به حداقل رساندن خطر پرکاری پاراتیروئید و ارتقای سلامت گربه شما بسیار مهم است.

سوالات متداول در مورد پرکاری پاراتیروئید در گربه ها

خلاصه ای از پرکاری پاراتیروئید در گربه ها

پرکاری پاراتیروئید در گربه ها یک بیماری است که با فعالیت بیش از حد غدد پاراتیروئید مشخص می شود. پرکاری پاراتیروئید در گربه ها می تواند به دو شکل اصلی رخ دهد: هیپرپاراتیروئیدیسم اولیه و ثانویه. هیپرپاراتیروئیدیسم اولیه در گربه ها اغلب به دلیل تومورهای خوش خیم غدد پاراتیروئید ایجاد می شود، در حالی که هیپرپاراتیروئیدیسم ثانویه در گربه ها اغلب نتیجه بیماری مزمن کلیوی یا رژیم غذایی نامتعادل است. پرکاری پاراتیروئید در گربه ها منجر به افزایش تولید هورمون پاراتیروئید می شود که به نوبه خود بر تعادل کلسیم بدن تأثیر می گذارد.

پرکاری پاراتیروئید در گربه ها علائم مختلفی را نشان می دهد. علائم معمول پرکاری پاراتیروئید در گربه ها شامل ضعف عمومی، از دست دادن اشتها، افزایش تشنگی و تکرر ادرار است. پرکاری پاراتیروئید در گربه ها نیز می تواند باعث استفراغ و یبوست شود. در گربه های مبتلا به هیپرپاراتیروئیدیسم اولیه، توده قابل لمس اغلب در ناحیه گردن دیده می شود. پرکاری پاراتیروئید در گربه ها، به ویژه نوع ثانویه، می تواند باعث لنگش و حساسیت شود زیرا کمبود کلسیم باعث ضعیف شدن استخوان ها می شود.

تشخیص هیپرپاراتیروئیدیسم در گربه ها نیاز به معاینه بالینی جامع دارد. پرکاری پاراتیروئید در گربه ها معمولاً از طریق آزمایش خون تشخیص داده می شود که سطح کلسیم و هورمون پاراتیروئید بالا را نشان می دهد. تست های تصویربرداری مانند اشعه ایکس و سونوگرافی نیز می تواند در تشخیص پرکاری پاراتیروئید در گربه ها مفید باشد.

درمان هیپرپاراتیروئیدیسم در گربه ها به شکل خاص بیماری بستگی دارد. پرکاری پاراتیروئید در گربه ها به دلایل اولیه اغلب با برداشتن غدد پاراتیروئید آسیب دیده با جراحی درمان می شود. از سوی دیگر، پرکاری پاراتیروئید در گربه ها که ثانویه رخ می دهد، نیازمند درمان علل زمینه ای مانند تنظیم رژیم غذایی یا درمان بیماری کلیوی است.

پیش آگهی برای گربه های مبتلا به هیپرپاراتیروئیدیسم به تشخیص و درمان به موقع بستگی دارد. با تشخیص به موقع و درمان مناسب، گربه های مبتلا به هیپرپاراتیروئیدیسم می توانند زندگی نسبتاً طبیعی داشته باشند. پیشگیری از هیپرپاراتیروئیدیسم ثانویه در گربه ها نیازمند یک رژیم غذایی متعادل و بررسی های منظم دامپزشکی است. پرکاری پاراتیروئید در گربه ها یک بیماری جدی است، اما با مراقبت و توجه پزشکی مناسب، می توان اثرات آن را به خوبی مدیریت کرد.