پاروویروس در سگ ها: مروری جامع بر تشخیص و درمان

معرفی

پاروویروس یک تهدید جدی برای سلامت سگ شما است. این بیماری که اغلب به عنوان بیماری سگ شناخته می شود، توسط پاروویروس سگ ایجاد می شود. در این مقاله، جنبه‌های مختلف پاروویروزیس، از جمله علل، علائم، روش‌های تشخیصی، گزینه‌های درمانی و راهکارهای پیشگیری را به تفصیل مورد بحث قرار خواهیم داد.

پاروویروس چیست؟

پاروویروس یک بیماری ویروسی بسیار مسری در سگ است. این در درجه اول روده کوچک را تحت تاثیر قرار می دهد و می تواند منجر به مشکلات جدی دستگاه گوارش شود. این ویروس برای انسان بی ضرر است.

پاروویروس، که اغلب به عنوان بیماری سگ ها شناخته می شود، یک بیماری ویروسی بسیار مسری است که در درجه اول سگ های جوان را تحت تاثیر قرار می دهد. این ویروس که به نام پاروویروس سگ (CPV) شناخته می شود، به دلیل شدت و مسری بودن بالا شناخته شده است. داشتن درک کامل از این بیماری برای ارائه بهترین مراقبت و محافظت از دوستان چهارپای خود بسیار مهم است.

پاروویروس یک بیماری ویروسی است که عمدتاً دستگاه روده سگ ها را تحت تأثیر قرار می دهد. این می تواند علائم شدید، گاهی اوقات تهدید کننده زندگی ایجاد کند. توله سگ های بین شش هفته تا شش ماهگی به ویژه در معرض خطر هستند، اما سگ های مسن نیز می توانند آلوده شوند، به خصوص اگر واکسینه نشده باشند.

علائم پاروویروس در سگ ها

علائم پاروویروس در سگ‌ها متفاوت است و می‌تواند منجر به مشکلات سلامتی جدی در حیوانات مبتلا شود. تشخیص زودهنگام این علائم برای اطمینان از درمان سریع و موثر بسیار مهم است. در اینجا علائم و نشانه های اصلی پاروویروس شرح داده شده است:

1. اسهال

• اسهال خونی: یکی از بارزترین علائم پاروویروس اسهال شدید و اغلب خونی است. این می تواند منجر به کم آبی شدید شود.
• فراوانی و قوام: اسهال معمولاً بسیار مکرر است و قوام آبکی دارد.

2. استفراغ

• فراوانی: سگ های مبتلا اغلب استفراغ می کنند و بنابراین می توانند به سرعت وزن خود را کاهش دهند و آب بدنشان کم شود.
• ترکیب: استفراغ ممکن است حاوی ذرات غذا، مخاط یا خون باشد.

3. از دست دادن اشتها و کاهش وزن

• کمبود اشتها: سگ‌های مبتلا به پاروویروس اغلب به غذا علاقه نشان نمی‌دهند و در نتیجه باعث کاهش وزن می‌شوند.
• ضعف: در نتیجه کاهش مصرف خوراک و کم آبی، حیوانات ممکن است ضعیف و بی حال شوند.

4. تب

• افزایش دمای بدن: یکی دیگر از علائم می تواند تب باشد، که در آن دمای بدن سگ از حد طبیعی بالاتر می رود.

5. بی حالی و ضعف

• از دست دادن انرژی: سگ‌های مبتلا اغلب کاهش فعالیت و بی‌علاقگی عمومی نسبت به محیط اطراف خود نشان می‌دهند.
• ضعف: حیوانات ممکن است ضعیف به نظر برسند و در حرکت مشکل داشته باشند.

6. کم آبی بدن

• علائم کم آبی: خشکی غشاهای مخاطی، گود افتادگی چشم ها و تاخیر در بازگشت پوست به وضعیت طبیعی خود پس از بالا کشیدن، نشانه کم آبی بدن است.

7. درد و نفخ شکم

• حساسیت شکمی: سگ ها ممکن است درد و ناراحتی را در ناحیه شکم نشان دهند.
• شکم متورم: در برخی موارد، سگ ها نیز ممکن است اتساع شکمی قابل مشاهده را نشان دهند.

8. تغییر رفتار

• بی قراری یا بی تفاوتی: تغییرات رفتاری مانند بی قراری یا بی تفاوتی شدید نیز می تواند نشانه پاروویروس باشد.

این علائم می توانند به سرعت ایجاد شوند و در برخی موارد در عرض چند ساعت به وضعیت بحرانی تبدیل شوند. بنابراین، اگر به پاروویروس مشکوک هستید، ضروری است که فوراً به دامپزشک . تشخیص زودهنگام و درمان سریع می تواند زندگی را نجات دهد و به طور قابل توجهی شانس بهبودی سگ را افزایش دهد.

(C) https://www.pdsa.org.uk/pet-help-and-advice/pet-health-hub/conditions/parvovirus-in-dogs-and-puppies

دوره پاروویروس در سگ ها

سیر پاروویروس در سگ ها بسته به سن، سلامت و زمان درمان حیوان می تواند متفاوت باشد. با این وجود، الگوهای معمولی وجود دارد که در بیشتر موارد قابل مشاهده است. درک جامع از پیشرفت بیماری برای پاسخ مناسب بسیار مهم است.

فاز اولیه

• دوره کمون: پس از آلوده شدن سگ به پاروویروس سگ، یک دوره کمون وجود دارد که معمولا بین 3 تا 7 روز طول می کشد. در این مدت سگ هیچ علامتی نشان نمی دهد.
• اولین علائم: اولین علائم ممکن است به طور ناگهانی ظاهر شوند. این اغلب شامل بی حالی و از دست دادن اشتها است.

فاز حاد

• بدتر شدن علائم: پس از علائم اولیه، علائم اضافی به سرعت ایجاد می شود، مانند استفراغ شدید و اسهال شدید و اغلب خونی. این مرحله می تواند در عرض چند ساعت تا چند روز پس از ظهور اولین علائم شروع شود.
• کم آبی و کاهش وزن: به دلیل استفراغ و اسهال، کم آبی و کاهش وزن به سرعت رخ می دهد و وضعیت سگ را بیشتر بدتر می کند.

فاز بحرانی

• وخامت حال عمومی: در طول این مرحله، وضعیت سگ می تواند به سرعت بدتر شود. کم آبی شدیدتر می شود، که می تواند منجر به عدم تعادل قابل توجه الکترولیت شود.
• عوارض احتمالی: این عوارض شامل شوک سپتیک، کم خونی شدید و عفونت های سیستمیک است. در صورت عدم درمان، این مرحله می تواند کشنده باشد.

مرحله بهبودی

• با درمان به موقع: اگر سگ زنده بماند و درمان موثر واقع شود، مرحله بهبودی آغاز می شود. علائم شروع به فروکش کرده و سگ به آرامی بهبود می یابد.
• مراقبت های حمایتی: در طول این مرحله، مراقبت های حمایتی مانند هیدراتاسیون کافی، رژیم غذایی ملایم و استراحت بسیار مهم است.

عواقب بلند مدت

• اثرات طولانی مدت احتمالی: حتی پس از درمان موفقیت آمیز، اثرات طولانی مدت مانند مشکلات گوارشی ممکن است باقی بماند.
• نظارت بیشتر دامپزشکی: بازدیدهای بعدی منظم با دامپزشک برای اطمینان از بهبود کامل سگ مهم است.

مهم است که توجه داشته باشید

• اقدام سریع بسیار مهم است: در صورت مشکوک شدن به پاروویروس، اقدام سریع حیاتی است. درمان زودهنگام دامپزشکی می تواند شانس بقای سگ را تا حد زیادی افزایش دهد.
• جداسازی از سگ های دیگر: از آنجایی که پاروویروس بسیار مسری است، سگ آلوده باید از سگ های دیگر جدا شود.

به طور خلاصه، دوره پاروویروس در سگ ها جدی است و بدون درمان مناسب می تواند به سرعت کشنده شود. تشخیص زودهنگام علائم و درمان سریع دامپزشکی برای اطمینان از بقا و بهبودی سگ ضروری است.

تشخیص پاروویروس در سگ ها

تشخیص پاروویروس در سگ ها یک فرآیند چند مرحله ای است که شامل ترکیبی از ارزیابی بالینی و تست های آزمایشگاهی خاص است. درک کامل تشخیص برای درمان سریع و موثر بیماری بسیار مهم است.

معاینه بالینی

• سابقه پزشکی: دامپزشک و قرار گرفتن در معرض احتمالی با ویروس است.
• معاینه فیزیکی: این آزمایش سلامت عمومی، سطح کم آبی بدن، وجود علائمی مانند اسهال و استفراغ و علائم درد شکم را ارزیابی می کند.

تشخیص آزمایشگاهی

• تست سریع پاروویروس (ELISA): یک آزمایش پرکاربرد، آزمایش سریع الایزا است که می‌تواند مستقیماً در دامپزشکی انجام شود. آنتی ژن های پاروویروس را در مدفوع سگ تشخیص می دهد.
• تست های PCR: واکنش زنجیره ای پلیمراز (PCR) را می توان برای تشخیص دقیق تر انجام داد. این روش بسیار حساس است و می تواند ویروس را حتی در مقادیر کم شناسایی کند.

تشخیص بیشتر

• آزمایش خون: آزمایش خون به ارزیابی سلامت کلی سگ کمک می کند. آنها ممکن است کم خونی، عدم تعادل الکترولیت ها و سایر تغییرات مرتبط با عفونت را نشان دهند.
• آزمایش های مدفوع: علاوه بر آزمایش پاروویروس، نمونه های مدفوع ممکن است برای سایر عوامل بیماری زا که ممکن است علائم مشابهی ایجاد کنند، آزمایش شوند.

تشخیص های افتراقی

• رد کردن سایر بیماری ها: دامپزشک علل احتمالی دیگر علائم مانند عفونت های باکتریایی، اجسام خارجی در روده، انگل ها یا سموم را نیز در نظر می گیرد.

مراقبت و نظارت بعدی

• معاینات بعدی: در صورت مثبت بودن تشخیص، معاینات پیگیری منظم برای نظارت بر روند بهبودی و تشخیص هر گونه عارضه در مراحل اولیه توصیه می شود.

مهم دانستن

• تشخیص سریع بسیار مهم است: از آنجایی که پاروویروس می تواند به سرعت پیشرفت کند، تشخیص و درمان سریع بسیار مهم است.
• ارتباط با دامپزشک: ارتباط باز و صادقانه با دامپزشک در مورد علائم مشاهده شده و تغییرات رفتاری در سگ برای تشخیص دقیق ضروری است.

با ترکیب این روش های تشخیصی، دامپزشک می تواند تشخیص دقیق و درمان مناسب را آغاز کند. مهم است که در صورت مشکوک شدن به پاروویروس زمان را از دست ندهید و بلافاصله با دامپزشک مشورت کنید.

تشخیص افتراقی پاروویروس در سگ

تشخیص افتراقی هنگامی که به پاروویروس مشکوک است، گام مهمی برای اطمینان از اینکه علائم سگ شما ناشی از بیماری دیگری نیست، است. از آنجایی که علائم پاروویروس - مانند استفراغ، اسهال و بی حالی - می تواند در سایر بیماری ها نیز رخ دهد، بررسی دقیق علل مختلف احتمالی ضروری است.

تشخیص های افتراقی احتمالی

1. عفونت با سایر ویروس ها:
   • کروناویروس سگ
   • دیستمپر این ویروس ها می توانند علائمی مشابه پاروویروس ایجاد کنند، بنابراین تشخیص های خاص ضروری است.
2. عفونت های باکتریایی:
   • سالمونلوز
   • عفونت های کمپیلوباکتر
   • عفونت های باکتریایی کلستریدیوم دیفیسیل نیز می توانند باعث اسهال و استفراغ شوند.
3. عفونت های انگلی:
   • ژیاردیازیس
   • کوکسیدیوز
   • کرم های قلابدار و سایر انگل های روده ای اینها می توانند علائم گوارشی مشابهی ایجاد کنند.
4. جسم خارجی در دستگاه گوارش:
   • قورت دادن اسباب‌بازی‌ها، استخوان‌ها یا اشیاء دیگر می‌تواند باعث استفراغ، اسهال و درد معده شود.
5. علل سمی:
   • مسمومیت ناشی از مصرف مواد سمی اینها شامل مواد شیمیایی خانگی، گیاهان سمی یا مواد غذایی است.
6. بیماری های دستگاه گوارش:
   • بیماری التهابی روده
   • پانکراتیت این شرایط می تواند علائمی مشابه پاروویروس ایجاد کند.

اقدامات تشخیصی

• آزمایش‌های آزمایشگاهی: برای رد یا تأیید این تشخیص‌های افتراقی، آزمایش‌های آزمایشگاهی مختلفی از جمله آزمایش خون، معاینه مدفوع و در صورت لزوم آزمایش‌های تصویربرداری ضروری است.
• آزمایش‌های اختصاصی: آزمایش‌های خاصی برای برخی بیماری‌ها وجود دارد، مانند آزمایش‌های الایزا برای پاروویروس‌ها، آزمایش‌های مدفوع برای انگل‌ها یا آزمایش‌های PCR برای برخی عفونت‌های ویروسی.
• شرح حال و معاینه بالینی: تاریخچه سگ، سابقه واکسیناسیون و معاینه فیزیکی کامل نیز برای تشخیص صحیح بسیار مهم است.

مهم است که توجه داشته باشید

• تشخیص زودهنگام: هرچه تشخیص صحیح زودتر انجام شود، درمان موثرتر می تواند شروع شود.
• ارتباط آزاد با دامپزشک: دامپزشک خود را به طور کامل در مورد علائم مشاهده شده و تغییرات رفتاری و همچنین محیط و شیوه زندگی سگ خود مطلع کنید.

بنابراین، تشخیص افتراقی یک فرآیند جامع است که هدف آن تعیین علت دقیق علائم سگ شما برای اطمینان از بهترین درمان ممکن است.

درمان پاروویروس در سگ ها

درمان پاروویروس در سگ تا حد زیادی به مرحله بیماری و سلامت سگ بستگی دارد. درمان متفاوت بسته به مرحله بیماری برای بهبودی حیوان بسیار مهم است. در اینجا توضیح می دهم که چگونه درمان به طور معمول بسته به مرحله بیماری طراحی می شود.

مرحله اولیه (پس از تشخیص اولیه)

• جداسازی: از آنجایی که پاروویروس بسیار مسری است، سگ مبتلا باید جدا شود تا از انتشار ویروس جلوگیری شود.
• درمان حمایتی: درمان حمایتی در مرحله اولیه مهم است. این شامل مصرف مایعات برای مبارزه با کم آبی و جایگزینی الکترولیت است.
• نظارت: نظارت دقیق بر سلامت سگ ضروری است تا بتوان به سرعت به تغییرات واکنش نشان داد.

فاز حاد (شدت علائم)

• مایع درمانی داخل وریدی: مایع درمانی داخل وریدی اغلب برای مبارزه با کم آبی بدن و حفظ تعادل الکترولیت مورد نیاز است.
• درمان دارویی: از داروهای ضد تهوع و استفراغ و همچنین محافظ معده استفاده می شود.
• آنتی بیوتیک ها: آنتی بیوتیک ها اغلب برای جلوگیری از عفونت های باکتریایی ثانویه که می توانند به دیواره ضعیف روده نفوذ کنند تجویز می شود.

مرحله بحرانی (اگر دوره شدید باشد)

• مراقبت های ویژه: در مرحله بحرانی، برخی از سگ ها به مراقبت های پزشکی شدید نیاز دارند. این ممکن است شامل درمان مداوم داخل وریدی، نظارت بر علائم حیاتی و در صورت لزوم اکسیژن درمانی باشد.
• مدیریت تغذیه: در صورت تداوم کاهش اشتها، تغذیه از طریق لوله بینی معده یا تغذیه داخل وریدی ممکن است ضروری باشد.
• درمان عوارض: هنگامی که عوارضی مانند شوک سپتیک یا عدم تعادل الکترولیت شدید رخ می دهد، مداخلات پزشکی هدفمند ضروری است.

مرحله بهبودی

• رژیم غذایی ملایم: پس از کاهش علائم حاد، سگ به آرامی به رژیم غذایی ملایم تبدیل می شود تا دستگاه گوارش را آرام کند.
• هیدراتاسیون مداوم: محلول های آبرسانی خوراکی ممکن است هنوز برای اطمینان از هیدراتاسیون کامل لازم باشد.
• افزایش تدریجی فعالیت: سگ باید به آرامی به فعالیت عادی خود بازگردد و از فشار بیش از حد اجتناب کند.

مراقبت های بعد

• معاینات پیگیری منظم: پس از بهبودی سگ از پاروویروس، معاینات منظم دامپزشکی برای اطمینان از عدم وجود مشکلات طولانی مدت سلامت مهم است.
• واکسیناسیون و اقدامات پیشگیری: اقدامات پیشگیرانه آینده، از جمله واکسیناسیون و اقدامات بهداشتی، باید با دامپزشک در میان گذاشته شود.

مهم است که توجه داشته باشید

• درمان فردی: هر مورد پاروویروس منحصر به فرد است و درمان باید متناسب با سگ و سلامت او باشد.
• همکاری با دامپزشک: همکاری نزدیک با دامپزشک برای تعیین بهترین استراتژی درمانی برای سگ بسیار مهم است.

درمان پاروویروس نیاز به مراقبت های پزشکی جامع و اغلب فشرده دارد. مداخله زودهنگام و درمان مداوم برای بهبودی سگ بسیار مهم است.

آیا این بیماری قابل درمان است؟

بله، پاروویروس در سگ ها قابل درمان است و بسیاری از سگ ها می توانند از این عارضه بهبود یابند، به خصوص اگر به موقع و شدید درمان شوند. با این حال، شانس بهبودی به عوامل مختلفی از جمله سن سگ، سلامت عمومی او و زمان شروع درمان بستگی دارد.

عوامل مهم برای بهبودی

• تشخیص و درمان زودهنگام: هرچه پاروویروس زودتر تشخیص داده شود و درمان شود، شانس زنده ماندن بیشتر است.
• مراقبت های حمایتی شدید: مراقبت های حمایتی تهاجمی شامل مایع درمانی، حمایت تغذیه ای و آنتی بیوتیک ها برای جلوگیری از عفونت های ثانویه، اغلب ضروری است.
• سن سگ: توله سگ ها و سگ های جوان به دلیل سیستم ایمنی هنوز به طور کامل توسعه نیافته در خطر ابتلا به بیماری های جدی هستند. آنها اغلب به مراقبت های ویژه بیشتری نیاز دارند.
• وضعیت واکسیناسیون: سگ های واکسینه شده معمولا محافظت بهتری در برابر ویروس دارند و بنابراین کمتر مستعد ابتلا به بیماری های شدید هستند.

چشم انداز شفا

• نرخ بقای بالا با درمان به موقع: با مراقبت های پزشکی مناسب و به موقع، حدود 70٪ تا 90٪ از سگ های مبتلا به پاروویروس زنده می مانند.
• بهبودی طولانی‌مدت: پس از بهبودی از بیماری، اکثر سگ‌ها بهبودی کامل پیدا می‌کنند، اگرچه ممکن است ضعیف بمانند و برای مدتی پس از بهبودی نیاز به مراقبت ویژه داشته باشند.

اگرچه پاروویروس یک بیماری بسیار جدی و بالقوه تهدید کننده زندگی است، اما با درمان مناسب و به موقع قابل درمان است. همکاری نزدیک با دامپزشک و مراقبت دقیق از سگ در خانه برای ایجاد بهترین شانس ممکن برای بهبودی کامل بسیار مهم است.

چه پیشگیری ممکن است؟

پیشگیری از پاروویروس یکی از جنبه های مهم مراقبت های بهداشتی سگ است، به ویژه به دلیل اینکه این بیماری بسیار جدی و مسری است. اقدامات مختلفی برای محافظت از حیوان خانگی خود در برابر عفونت وجود دارد.

واکسیناسیون ها

• ایمن سازی اولیه: موثرترین اقدام پیشگیرانه در برابر پاروویروس، واکسیناسیون است. توله سگ ها باید اولین واکسیناسیون خود را در حدود شش تا هشت هفتگی دریافت کنند و به دنبال آن دوزهای بعدی هر سه تا چهار هفته تا حدود 16 هفتگی انجام می شود.
• واکسیناسیون تقویتی: واکسیناسیون تقویت کننده منظم برای حفظ محافظت بسیار مهم است. دامپزشک شما یک برنامه واکسیناسیون متناسب با سن، سلامت و سبک زندگی سگ شما را توصیه می کند.

بهداشت

• تمیزی: تمیز کردن و ضدعفونی منظم مناطقی که سگ ها در آن بازی می کنند، غذا می خورند و می خوابند می تواند به کاهش خطر عفونت پاروویروس کمک کند.
• دفع دقیق مدفوع سگ: از آنجایی که ویروس در مدفوع سگ های آلوده ریخته می شود، دفع مدفوع به سرعت و با دقت بسیار مهم است.
• اجتناب از مناطق آلوده: از بردن توله سگ خود به مکان هایی که خطر قرار گرفتن در معرض پاروویروس زیاد است، خودداری کنید، به خصوص تا زمانی که حفاظت واکسیناسیون به طور کامل ایجاد شود.

اقدامات احتیاطی برای توله سگ ها

• تماس محدود: تماس توله سگ خود را با سگ های دیگر محدود کنید تا زمانی که پوشش واکسیناسیون کامل شود.
• اجتماعی شدن مسئولانه: محیط های امن را برای اجتماعی کردن توله سگ خود انتخاب کنید، مانند کلاس های کنترل شده توله سگ، و از پارک های عمومی سگ ها یا سایر مکان های پرخطر سگ خودداری کنید.

نظارت بر سلامت

• معاینات منظم دامپزشکی: بررسی های بهداشتی منظم دامپزشکی برای اطمینان از سلامت سگ شما و توانایی پاسخگویی زودهنگام به مشکلات سلامتی احتمالی مهم است.
• توجه به علائم: برای اولین نشانه های بیماری هوشیار باشید و در صورت مشکوک شدن به مراقبت های دامپزشکی فوری مراجعه کنید.

تغذیه و سلامت عمومی

• رژیم غذایی متعادل: یک رژیم غذایی سالم و متعادل از سیستم ایمنی سگ شما حمایت می کند.
• از استرس دوری کنید: استرس می تواند سیستم ایمنی بدن را تضعیف کند، بنابراین یک محیط پایدار و آرام برای سلامت سگ شما مفید است.

از طریق ترکیبی از واکسیناسیون، بهداشت خوب، اجتماعی شدن مسئولانه و نظارت منظم بر سلامت، می توانید خطر ابتلا به عفونت پاروویروس را در سگ خود به میزان قابل توجهی کاهش دهید. سبک زندگی سالم و همکاری نزدیک با دامپزشک شما نقش اصلی را ایفا می کند.

خلاصه پاروویروس در سگ ها

پاروویروس در سگ ها یک بیماری ویروسی جدی و بسیار مسری است که به ویژه سگ های جوان را تحت تاثیر قرار می دهد. پاروویروس در سگ ها توسط پاروویروس سگ ایجاد می شود و اغلب منجر به علائم شدید گوارشی می شود. پاروویروس سگ می تواند در حیوانات واکسینه نشده کشنده باشد، بنابراین پیشگیری از طریق واکسیناسیون بسیار مهم است. تشخیص زودهنگام پاروویروس در سگ ها می تواند نجات دهنده باشد زیرا علائم می توانند به سرعت پیشرفت کنند.

هنگام تشخیص پاروویروس در سگ ها، از معاینات بالینی و آزمایش های خاص مانند ELISA یا PCR استفاده می شود. درمان پاروویروس در سگ ها شامل اقدامات حمایتی مانند مایعات و آنتی بیوتیک ها است. درمان سریع و فشرده می تواند به طور قابل توجهی میزان بقای پاروویروس را در سگ ها بهبود بخشد.

پاروویروس در سگ ها اغلب نیاز به بستری شدن در بیمارستان دارد، به ویژه در موارد شدید. پاروویروس در سگ ها می تواند اثرات طولانی مدت بر سلامت سگ داشته باشد، بنابراین مراقبت های بعدی مهم است. پاروویروس در سگ ها به ویژه برای توله سگ ها و سگ های جوان خطرناک است زیرا سیستم ایمنی آنها هنوز به طور کامل توسعه نیافته است. پاروویروس در سگ ها عمدتاً از طریق تماس مستقیم با مدفوع آلوده منتقل می شود، اما انتقال غیر مستقیم نیز امکان پذیر است.

از طریق واکسیناسیون می توان از پاروویروس در سگ ها پیشگیری کرد. پاروویروس در سگ ها با مقاومت بالای ویروس در محیط مشخص می شود. پاروویروس در سگ نیاز به رعایت بهداشت و نظافت در محیط سگ دارد. پاروویروس در سگ ها به انسان قابل انتقال نیست، اما خطر بزرگی برای سگ های دیگر دارد.

بهبودی از پاروویروس در سگ ها به عوامل مختلفی از جمله سلامت کلی سگ و زمان درمان بستگی دارد. وقتی صحبت از پاروویروس در سگ ها می شود، کار با یک دامپزشک مجرب برای درمان موفقیت آمیز و بهبودی بسیار مهم است. پاروویروس سگ همچنان یک چالش برای صاحبان حیوانات خانگی و متخصصان دامپزشکی است، اما اهمیت اقدامات پیشگیرانه و مداخله پزشکی اولیه را برجسته می کند.