فیبروسارکوم در گربه ها: یک معاینه جامع

فیبروسارکوم یک نوع شایع تومور در گربه ها است. آنها تومورهای بدخیم پوستی هستند که از سلول های بافت همبند منشا می گیرند.

انواع فیبروسارکوم در گربه ها

فیبروسارکوم در گربه ها را می توان به چهار گروه اصلی تقسیم کرد:

1. فیبروسارکوم های مرتبط با تزریق
2. فیبروسارکوم مرتبط با ویروس سارکوم گربه (FeSV).
3. فیبروسارکوم های پس از سانحه داخل چشمی
4. فیبروسارکوم به دلایل دیگر

هیچ استعداد نژادی یا جنسیتی خاصی برای این بیماری وجود ندارد. معمولا در سنین هشت تا دوازده سالگی رخ می دهد.

مطالعه عمیق انواع فیبروسارکوم در گربه ها

در دامپزشکی بین انواع فیبروسارکوم ها تمایز قائل می شوند که هر کدام از این فیبروسارکوم ها ناشی از عوامل مختلفی هستند و ویژگی های خاصی دارند. این طبقه بندی دقیق تشخیص و درمان هدفمند را امکان پذیر می کند.

فیبروسارکوم های مرتبط با تزریق

فیبروسارکوم های مرتبط با تزریق معمولاً در ارتباط با تزریق ایجاد می شود که می تواند باعث واکنش موضعی در بافت شود. چنین واکنش هایی می تواند به عنوان مثال با واکسیناسیون، آنتی بیوتیک ها یا سایر داروها ایجاد شود. علت دقیق ایجاد تومور در محل های تزریق هنوز به طور قطعی روشن نشده است. با این حال، اعتقاد بر این است که یک پاسخ التهابی مزمن می تواند منجر به ایجاد سلول های بدخیم شود.

فیبروسارکوم مرتبط با ویروس سارکوم گربه (FeSV).

ویروس سارکوم گربه (FeSV) یک رتروویروس است که می تواند باعث ایجاد تومور در گربه ها شود. فیبروسارکوم های مرتبط با این ویروس زمانی به وجود می آیند که ویروس در ژنوم گربه ادغام می شود و تنظیم سلولی را مختل می کند. این باعث می شود که سلول ها به طور غیرقابل کنترلی رشد کنند و به تومور تبدیل شوند.

فیبروسارکوم های پس از سانحه داخل چشمی

فیبروسارکوم پس از سانحه داخل چشمی پس از آسیب یا ضربه به ناحیه چشم رخ می دهد. تصور می‌شود که این آسیب باعث واکنش التهابی و افزایش تقسیم سلولی می‌شود که در برخی موارد می‌تواند منجر به رشد کنترل‌نشده و تشکیل تومور شود.

فیبروسارکوم به دلایل دیگر

در برخی موارد، فیبروسارکوم می تواند توسط عوامل دیگری نیز ایجاد شود که هنوز به طور کامل شناخته نشده اند. به عنوان مثال، این می تواند شامل استعدادهای ژنتیکی، عوامل محیطی یا سایر بیماری هایی باشد که خطر ابتلا به فیبروسارکوم را افزایش می دهد.

هر یک از این انواع فیبروسارکوم دارای ویژگی های خاصی است و نیاز به رویکرد فردی برای تشخیص و درمان دارد. بنابراین درک کامل این نوع تومور و انواع فرعی آن برای درمان موثر بسیار مهم است.

علائم و محل فیبروسارکوم

سارکوم های بافت نرم مشخصه رشد بزرگ و انگشت مانندی را در عمق نشان می دهند و اغلب به صورت ساختارهای درشت و ندولار ظاهر می شوند. تحرک آنها محدود است و می توانند زخم ایجاد کنند.

تومورها معمولاً در دیواره جانبی شکم و قفسه سینه یا بین تیغه های شانه قرار دارند. رفتار رشد آنها بسیار سریع است.

تشخیص

تشخیص معمولاً با لمس بزرگ شدن بافت انجام می شود. ممکن است از تومور سوراخ یا بیوپسی گرفته شود. در صورت وجود سلول های تومور دوکی، برداشتن رادیکال ضروری است. علاوه بر صدمات، سایر بیماری های تومور را نیز می توان به عنوان تشخیص افتراقی در نظر گرفت.

گزینه های درمانی برای فیبروسارکوم

چندین گزینه درمانی برای فیبروسارکوم وجود دارد که اغلب به صورت ترکیبی استفاده می شود.

عمل جراحی

رزکسیون رادیکال رایج ترین و موفق ترین روش درمانی است که برای برداشتن کامل تومور باید حداقل 3 سانتی متر فاصله در تمام جهات رعایت شود. در برخی موارد، سی تی اسکن ممکن است برای برنامه ریزی جراحی ضروری باشد.

شیمی درمانی

پروتکل های مختلفی برای شیمی درمانی وجود دارد. با این حال، به عنوان یک درمان انحصاری، این روش به نتایج رضایت بخشی در فیبروسارکوم نمی رسد و اغلب در ترکیب با مداخلات جراحی یا پرتودرمانی استفاده می شود.

تابش - تشعشع

پرتودرمانی اغلب به عنوان یک درمان مکمل استفاده می شود و می تواند قبل یا بعد از جراحی انجام شود.

درمان های بیشتر

به دلیل خطر بالای عود، گزینه های درمانی جدید به طور مداوم در حال تحقیق هستند. اینها در درجه اول شامل حوزه های ایمونوتراپی و ژن درمانی و همچنین مهارکننده های تیروزین کیناز است.

(C) https://www.cliniciansbrief.com/article/biopsy-suspected-injection-induced-sarcoma-cats

بررسی عمیق درمان جراحی

مداخلات جراحی یکی از موثرترین روش‌ها برای درمان فیبروسارکوم در گربه‌ها است.هدف درمان جراحی برداشتن کامل تومور برای به حداقل رساندن خطر متاستاز یا عود است.

رزکسیون رادیکال

برداشتن رادیکال، که به عنوان برداشت جراحی گسترده نیز شناخته می شود، شامل برداشتن تومور همراه با حاشیه وسیعی از بافت سالم است. این برای اطمینان از این است که هیچ سلول توموری پشت سر باقی نماند که بتواند باعث رشد مجدد تومور شود. فاصله حداقل 3 سانتی متر از تمام طرف های تومور برای اطمینان از برداشتن موثر توصیه می شود.

در برخی موارد، به ویژه اگر تومور در دیواره جانبی قفسه سینه قرار داشته باشد، برداشتن دنده ممکن است برای اطمینان از حاشیه ایمنی کافی ضروری باشد. برای تومورهای بین تیغه های شانه، ممکن است نیاز به برداشتن فرآیندهای خاردار مهره ها یا بخشی از تیغه های شانه باشد. اگر اندام تحت تاثیر قرار گرفته باشد، حتی ممکن است در برخی موارد قطع عضو ضروری باشد.

تشخیص قبل از عمل

تشخیص دقیق قبل از عمل برای برنامه ریزی مداخله جراحی ضروری است. توموگرافی کامپیوتری (CT) معمولاً برای تعیین دقیق اندازه و محل تومور و همچنین متاستازهای احتمالی انجام می شود. این امکان برنامه ریزی دقیق عملیات و تعیین فاصله ایمنی بهینه را فراهم می کند.

مراقبت های بعد از عمل و مراقبت های بعد از عمل

برای نظارت بر بهبود زخم و تشخیص زودهنگام عوارض احتمالی، مراقبت‌های پیگیری دقیق پس از جراحی مورد نیاز است. اگر تومور به طور کامل برداشته نشده باشد یا خطر عود بالایی وجود داشته باشد، پس از جراحی باید پرتودرمانی یا شیمی درمانی برای تکمیل درمان و بهبود شانس بهبودی در نظر گرفته شود.

به طور کلی، درمان جراحی یک جزء اصلی در درمان فیبروسارکوم در گربه‌ها است، با این حال، برای دستیابی به بهترین نتیجه ممکن، نیاز به برنامه‌ریزی و اجرای دقیق و همچنین مراقبت‌های پیگیری مداوم دارد.

شیمی درمانی عمیق برای فیبروسارکوم

شیمی درمانی یک روش درمانی حمایتی مهم در درمان فیبروسارکوم است.در حالی که به ندرت به عنوان یک استراتژی درمانی انحصاری استفاده می شود، در ترکیب با سایر اشکال درمانی، به ویژه جراحی، می تواند به طور قابل توجهی شانس بهبودی را بهبود بخشد.

نقش شیمی درمانی در فیبروسارکوم

هدف شیمی درمانی فیبروسارکوم تخریب سلول های تومور باقی مانده و مهار رشد تومورها است. این امر از طریق استفاده از داروهایی به دست می آید که به DNA سلول ها آسیب می رساند یا تقسیم سلولی را مختل می کند و در نتیجه رشد سلول های تومور را مهار می کند.

کاربرد شیمی درمانی

پروتکل های شیمی درمانی مختلفی وجود دارد که می تواند در درمان فیبروسارکوم استفاده شود. انتخاب پروتکل مناسب به عوامل متعددی از جمله اندازه و محل تومور، سلامت گربه و هر گونه بیماری همراهی که ممکن است وجود داشته باشد بستگی دارد.

به طور معمول، شیمی درمانی به عنوان درمان کمکی پس از برداشتن تومور با جراحی استفاده می شود. هدف از بین بردن سلول های تومور باقی مانده و کاهش خطر عود است. در موارد خاص، شیمی درمانی نیز ممکن است قبل از جراحی انجام شود تا اندازه تومور کاهش یابد و برداشتن جراحی بعدی آسانتر شود.

عوارض جانبی شیمی درمانی

مانند هر نوع درمانی، شیمی درمانی می تواند عوارض جانبی ایجاد کند. این موارد بسته به داروی مورد استفاده متفاوت است، اما معمولاً شامل حالت تهوع، از دست دادن اشتها، ریزش مو و افزایش حساسیت به عفونت ها به دلیل اختلال در سیستم ایمنی است. نظارت دقیق و درمان علامتی می تواند به کاهش این عوارض جانبی و حفظ سلامت گربه در طول درمان کمک کند.

با وجود عوارض جانبی، شیمی درمانی نقش مهمی در درمان جامع فیبروسارکوم در گربه ها ایفا می کند. از طریق برنامه ریزی درمانی فردی و نظارت دقیق، می تواند سهم قابل توجهی در بهبود پیش آگهی داشته باشد.

پرتودرمانی عمیق برای فیبروسارکوم

پرتودرمانی یک گزینه درمانی ضروری در درمان فیبروسارکوم در گربه ها است و برای کنترل موضعی تومور استفاده می شود. هم قبل و هم بعد از عمل قابل استفاده است و پتانسیل بهبود شانس بهبود را دارد.

مبانی پرتودرمانی

پرتودرمانی از پرتوهای پرانرژی برای تخریب سلول های تومور و مهار رشد تومورها استفاده می کند. این تشعشعات باعث آسیب DNA در سلول‌های تومور می‌شود که منجر به مرگ آنها یا اختلال در توانایی آنها برای تقسیم می‌شود. این امر اندازه تومور را کاهش می دهد و می تواند خطر عود را به حداقل برساند.

کاربرد پرتودرمانی

پرتودرمانی را می توان در مراحل مختلف درمان فیبروسارکوم استفاده کرد. پرتودرمانی قبل از عمل می تواند برای کاهش اندازه تومور استفاده شود و برداشتن جراحی آسان تر شود. پرتودرمانی پس از عمل برای از بین بردن سلول های تومور باقی مانده و در نتیجه کاهش خطر عود استفاده می شود.

به طور معمول، پرتودرمانی در جلسات متعدد برای پخش دوز کلی پرتو و به حداقل رساندن عوارض جانبی انجام می شود.

عوارض جانبی پرتودرمانی

اگرچه پرتودرمانی یک درمان موثر است، اما می تواند عوارض جانبی نیز ایجاد کند. شایع ترین عوارض جانبی حاد شامل تحریک پوست و ریزش مو در ناحیه تحت تابش است. عوارض جانبی طولانی مدت ممکن است شامل آسیب استخوان و اختلال در عملکرد اندام باشد.

خطرات و مزایای پرتودرمانی باید به دقت در نظر گرفته شود و برنامه ریزی درمانی فردی برای دستیابی به بهترین نتایج ممکن ضروری است.

به طور کلی، پرتودرمانی بخش مهمی از رویکرد چندوجهی برای درمان فیبروسارکوم در گربه ها است. هنگامی که به درستی و در ترکیب با سایر اشکال درمان استفاده شود، می تواند به طور قابل توجهی پیش آگهی را بهبود بخشد.

فراوانی و عوامل خطر

بروز فیبروسارکوم در گربه ها بر اساس منطقه و جمعیت متفاوت است، اما به طور کلی آنها یکی از شایع ترین انواع تومور در گربه ها هستند. علل دقیق و عوامل خطر هنوز به طور کامل شناخته نشده است، اما زیر گروه های مختلف محرک های احتمالی متفاوتی را پیشنهاد می کنند. اینها شامل واکسیناسیون (فیبروسارکومهای مرتبط با تزریق) یا برخی عفونتهای ویروسی (فیبروسارکومهای مرتبط با FeSV) می شوند.

مراقبت های بعدی و عود

مراقبت های بعدی پس از درمان یک عامل مهم در پیشرفت بیشتر بیماری است. از آنجایی که فیبروسارکوم در گربه ها خطر عود بالایی دارد، معاینات پیگیری منظم و احتمالاً درمان بیشتر ضروری است. علاوه بر این، در برخی موارد، درمان کمکی ممکن است برای افزایش شانس بهبودی و جلوگیری از عود تومور مفید باشد.

پیشگیری و آموزش

از آنجایی که علل دقیق ایجاد فیبروسارکوم هنوز به طور کامل شناخته نشده است، پیشگیری خاص دشوار است. با این حال، هر صاحب گربه باید از خطرات و علائم این بیماری مطلع شود تا در صورت مشکوک شدن به آن، در اسرع وقت با دامپزشک مشورت کند. همچنین توصیه می شود که به طور منظم برای گربه بررسی های بهداشتی انجام شود تا بتوانید تغییرات احتمالی را در مراحل اولیه تشخیص دهید و درمان کنید.

این نمودار کل فرآیند را از ظهور اولین علائم تا مراقبت های منظم پیگیری و پیشگیری از عود نشان می دهد. این بر اهمیت تشخیص زودهنگام و مراقبت های پیگیری مداوم برای به حداقل رساندن خطر عود تاکید می کند.

در نهایت می خواهیم تاکید کنیم که به عنوان صاحب گربه هوشیار بودن و توجه به سلامت حیوان چقدر مهم است. در صورت مشاهده هر گونه ناهنجاری، باید فوراً با دامپزشک مشورت کنید. تشخیص و درمان زودهنگام فیبروسارکوم می تواند به طور قابل توجهی کیفیت زندگی و طول عمر گربه شما را بهبود بخشد.

سوالات متداول در مورد فیبروسارکوم در گربه ها

پیش آگهی و پیشگیری

میزان عود تا 70 درصد است. در برخی از مطالعات، زمانی که ناحیه وسیعی از درمان جراحی با فاصله 3 سانتی متر در طول عمل اولیه انجام شود، خطر عود به طور قابل توجهی کمتر است. میزان متاستاز نسبتاً کم و 5٪ است.

اگر متوجه تغییر گره ای در یا زیر پوست گربه خود شدید، باید بلافاصله با دامپزشک مشورت کنید.

در بالا نموداری وجود دارد که مسیر درمان معمولی فیبروسارکوم در گربه ها را نشان می دهد. با شناخت علائم و سپس تشخیص شروع می شود. سپس روش های درمانی احتمالی که می تواند منجر به بهبودی حیوان شود در نظر گرفته می شود.

امیدواریم این اطلاعات به افزایش آگاهی در مورد خطرات و گزینه‌های درمانی فیبروسارکوم در گربه‌ها کمک کند و بهترین مراقبت از حیوانات خانگی مورد علاقه شما را تضمین کند.

خلاصه

فیبروسارکوم ها تومورهای تهاجمی و بدخیم پوست در گربه ها هستند که از سلول های بافت همبند ایجاد می شوند. این تومورها مستقل از نژاد یا جنسیت هستند و معمولاً در سنین 8 تا 12 سالگی ظاهر می شوند. آنها را می توان به چندین نوع تقسیم کرد، از جمله مرتبط با تزریق، ویروس سارکوم گربه (FeSV)، پس از سانحه داخل چشمی و فیبروسارکوم با علل دیگر.

علائم فیبروسارکوم از رشدهای بزرگ و عمیق تا تشکیلات سرسخت و ندولار که حرکت و زخم شدن آنها دشوار است متغیر است. این تومورها اغلب در دیواره جانبی شکم یا قفسه سینه یا بین تیغه های شانه قرار دارند.

تشخیص فیبروسارکوم بر اساس ترکیبی از معاینه فیزیکی، سوراخ کردن بافت یا بیوپسی و بررسی بافت‌شناسی است. تشخیص های افتراقی می تواند شامل صدمات و سایر بیماری های تومور باشد.

درمان فیبروسارکوم شامل چندین گزینه از جمله جراحی، شیمی درمانی و پرتودرمانی است. این درمان ها اغلب به صورت ترکیبی برای دستیابی به بهترین نتایج استفاده می شوند. برداشتن جراحی رایج‌ترین و موفق‌ترین شکل درمان است و نیاز به برداشتن تومور در مقیاس بزرگ با حداقل فاصله 3 سانتی‌متر در همه جهات دارد.

شیمی درمانی و پرتودرمانی برای از بین بردن سلول های تومور باقی مانده استفاده می شود و می تواند به عنوان مکمل درمان جراحی استفاده شود. هر یک از این اشکال درمان دارای خطرات و عوارض جانبی خاصی است که باید به عنوان بخشی از برنامه ریزی درمانی فردی در نظر گرفته شود.

فیبروسارکوم‌ها تا 70 درصد عود می‌کنند، اگرچه درمان جراحی گسترده می‌تواند این میزان را به میزان قابل توجهی کاهش دهد. میزان متاستاز نسبتاً کم و 5٪ است.

به طور خلاصه، فیبروسارکوما یک بیماری جدی است که برای دستیابی به بهترین شانس درمان، نیاز به تشخیص زودهنگام و درمان جامع و چندوجهی دارد. دسترسی به مراقبت های دامپزشکی واجد شرایط و تمایل به جستجوی اشکال مختلف درمان برای بهبود پیش آگهی حیاتی است.

رویکردهای درمانی جدید و جهت گیری های تحقیقاتی آینده

در جستجوی مداوم برای استراتژی‌های درمانی بهبود یافته برای فیبروسارکوم گربه، گزینه‌های درمانی جدید به طور مداوم در حال بررسی هستند. حوزه های ایمونوتراپی و ژن درمانی و همچنین استفاده از مهارکننده های تیروزین کیناز در اینجا نقش ویژه ای دارند.

ایمونوتراپی

هدف ایمونوتراپی استفاده از سیستم ایمنی بدن گربه برای مبارزه با سلول های سرطانی است. این را می توان برای مثال با تجویز واکسن های سرطانی که به طور خاص برای حساس کردن سیستم ایمنی در برابر سلول های تومور خاص طراحی شده اند انجام داد.

ژن درمانی

ژن درمانی امکان تغییر اطلاعات ژنتیکی سلول‌های سرطانی را برای جلوگیری از رشد آنها یا خود تخریبی آنها بررسی می‌کند. این رویکرد هنوز در مرحله تحقیقاتی بسیار اولیه است و هنوز راه خود را برای استفاده بالینی پیدا نکرده است.

مهارکننده های تیروزین کیناز

مهارکننده‌های تیروزین کیناز دسته‌ای از داروها هستند که هدف آن متوقف کردن رشد و گسترش سلول‌های سرطانی با مسدود کردن مسیرهای سیگنالی خاص لازم برای بقا و تکثیر سلول‌های سرطانی است. این نیز یک رویکرد بسیار جدید است که پتانسیل کامل و خطرات آن مستلزم تحقیقات بیشتر است.

توجه به این نکته مهم است که این گزینه های درمانی جدید در حال حاضر هنوز در مرحله تحقیقاتی هستند و هنوز برای استفاده گسترده در عمل بالینی در دسترس نیستند. با این حال، این امید وجود دارد که در آینده بتوانند به گسترش و بهبود گزینه های درمانی برای گربه های مبتلا به فیبروسارکوم کمک کنند.

ادبیات در مورد موضوع

1. موریسون، W.B. (2012). انکولوژی حیوانات کوچک . هانوفر: Schlütersche.
2. Ettinger، S. J.، Feldman، E. C.، & Cote، E. (2017). جزوه درسی داخلی دامپزشکی . سنت لوئیس، MO: علوم بهداشتی الزویر.
3. گلداشمیت، ام. اچ، و هندریک، ام جی (2002). تومورهای پوست و بافت های نرم . در: Meuten DJ، ویرایشگر. در حیوانات اهلی مطبوعات ایالتی آیووا صص 45-118.
4. Withrow, S.J., & MacEwen, E.G. (2001). انکولوژی حیوانات کوچک . مونیخ: الزویر، شهری و فیشر.
5. توبیاس، KM، و جانستون، اس.ا. (2012). جراحی دامپزشکی: حیوانات کوچک . سنت لوئیس، MO: علوم بهداشتی الزویر.
6. Yager، JA، و Wilcock، BP (1994). اطلس رنگ و متن آسیب شناسی جراحی سگ و گربه . لندن: Mosby Year Book Europe.
7. هان، کا، لژاندر، AM، و شاو، NG (1996). پرتودرمانی برای سارکوم های بافت نرم ناقص برداشته شده در سگ ها مجله انجمن پزشکی دامپزشکی آمریکا، 209 (11)، 2065-2066.
8. Seguin B، Leibman NF، Bregazzi VS، و همکاران. (2001). نتیجه بالینی سگ‌های مبتلا به تومورهای ماست سل درجه II که تنها با جراحی درمان شده‌اند: 55 مورد (1996-1999) . مجله انجمن پزشکی دامپزشکی آمریکا، 218 (7)، 1120-1123.