سندرم دیسترس تنفسی حاد سگ (ARDS): راهنمای جامع

معرفی

سندرم زجر تنفسی حاد (ARDS) در سگ ها نشان دهنده یک اورژانس پزشکی نادر اما بسیار بحرانی است که با ادم ریوی ناگهانی و غیر قلبی مشخص می شود، ARDS اغلب منجر به مرگ حیوانات مبتلا می شود. این مقاله مروری عمیق بر علل، پاتوفیزیولوژی، تظاهرات بالینی، تشخیص و درمان ARDS در سگ ها ارائه می دهد.

ARDS چیست؟

ARDS یک نارسایی تنفسی حاد و تهدید کننده حیات است که به دلیل افزایش نفوذپذیری غشای آلوئولوکاپیلاری ایجاد می شود. این سندرم منجر به ادم شدید و پیشرونده ریوی می شود که به طور قابل توجهی تبادل گاز را مختل می کند.

اتیولوژی: علل ARDS در سگ ها

علل ARDS در سگ ها متفاوت است و عبارتند از:

• استنشاق گازهای سمی (مانند دود)
• استفاده از اکسیژن بدون رطوبت و با غلظت بالا برای چند ساعت
• پنومونی های باکتریایی
• آسپیراسیون محتویات معده به شدت اسیدی

این محرک ها منجر به یک پاسخ التهابی می شود که نفوذپذیری غشای آلوئولوکاپیلاری را افزایش می دهد و باعث ایجاد ادم مشخص می شود.

سندرم زجر تنفسی حاد (ARDS) یک بیماری جدی است که می تواند توسط محرک های مختلفی ایجاد شود. در زیر دلایل اصلی ARDS در سگ ها و چگونگی منجر به این وضعیت تهدید کننده زندگی را توضیح می دهیم.

استنشاق گازهای سمی

یکی از شایع ترین علل ARDS در سگ ها استنشاق گازهای سمی مانند دود ناشی از آتش سوزی است. این مواد سمی به ساختارهای ظریف ریه‌ها آسیب می‌رسانند و منجر به واکنش التهابی گسترده و افزایش نفوذپذیری غشای آلوئولوکاپیلاری می‌شوند. این منجر به ادم ریوی می شود که به شدت تبادل گاز را مختل می کند.

استفاده طولانی مدت از اکسیژن بدون رطوبت و با غلظت بالا

هنگام درمان بیماری های تنفسی، ممکن است لازم باشد به سگ ها اکسیژن بدهید. با این حال، اگر اکسیژن با غلظت بالا در یک دوره زمانی طولانی و بدون رطوبت کافی تجویز شود، ساختارهای ریه می توانند آسیب ببینند. این آسیب منجر به پاسخ التهابی و ایجاد ARDS می شود.

پنومونی های باکتریایی

عفونت ریه ناشی از باکتری، مانند ذات الریه شدید نیز می تواند باعث ARDS شود. التهاب ناشی از عفونت، نفوذپذیری غشای ریه را افزایش می دهد و اجازه می دهد مایع به داخل آلوئول نشت کند. این امر جذب اکسیژن را مختل می کند و منجر به علائم مشخصه ARDS می شود.

آسپیراسیون محتویات معده به شدت اسیدی

هنگامی که سگ ها استفراغ می کنند و محتویات اسیدی معده وارد ریه ها می شود، آسپیراسیون نامیده می شود. محتوای اسیدی می تواند به طور مستقیم به بافت ریه آسیب برساند و یک واکنش التهابی قوی ایجاد کند. این التهاب به نوبه خود می تواند با افزایش نفوذپذیری غشای آلوئولوکاپیلاری و ایجاد ادم ریوی منجر به ARDS شود.

علل دیگر

علاوه بر دلایل اصلی ذکر شده در بالا، عوامل دیگری نیز وجود دارد که می تواند در ایجاد ARDS نقش داشته باشد، از جمله:

• ترومای شدید، مانند تصادفات یا جراحات، که باعث ایجاد یک پاسخ التهابی قوی در بدن می شود.
• سپسیس (مسمومیت خون)، که در آن عفونت سیستمیک منجر به التهاب عمومی و افزایش نفوذپذیری عروق می شود.
• شرایط شوک، که می تواند به دلایل مختلفی مانند از دست دادن خون یا نارسایی قلبی ایجاد شود و عملکرد ریه را مختل کند.

علل ARDS در سگ ها متنوع است و شامل آسیب مستقیم به ریه ها ناشی از مواد سمی و آسپیراسیون و همچنین واکنش های التهابی سیستمیک ناشی از عفونت ها و تروما می شود. درک عمیق این محرک ها برای تشخیص زودهنگام ARDS و شروع اقدامات درمانی مناسب بسیار مهم است. با درک عوامل خطر و محرک‌های ARDS، می‌توانیم استراتژی‌های پیشگیری و درمان بهتری برای محافظت از زندگی سگ‌هایمان ایجاد کنیم.

پاتوفیزیولوژی: سیر بیماری

معیارهای تشخیصی

در سال 2007، معیارهای تشخیصی خاصی برای ARDS ایجاد شد که حداقل چهار مورد از آنها باید رعایت شود:

1. شروع ناگهانی علائم بالینی
2. وجود عوامل خطر شناخته شده
3. ادم ریوی ناشی از افزایش فشار هیدرواستاتیک نیست
4. تبادل گاز ناکافی
5. علائم فرآیندهای التهابی

مکانیسم های بیماری

ARDS از نظر بیماری زایی به عنوان ادم نفوذپذیری طبقه بندی می شود. واکنش التهابی منجر به افزایش نفوذپذیری غشای آلوئولوکاپیلاری می شود و باعث نشت مایع ادم غنی از پروتئین به داخل بینابینی و آلوئول می شود. این باعث فروپاشی آلوئول ها و تشکیل غشاهای هیالین می شود.

اگر سگ در مرحله اولیه بیماری زنده بماند، مرحله تکثیر آغاز می شود که در آن پنوموسیت های نوع I با پنوموسیت های نوع II جایگزین می شوند. با پیشرفت بیماری، کانون های آتلکتازی و فیبروز ریوی ممکن است رخ دهد که باعث اختلال بیشتر در تنفس و بدتر شدن پیش آگهی می شود.

تظاهرات بالینی: علائم ARDS

علائم بالینی معمولاً فقط چند ساعت تا چند روز پس از رویداد محرک ظاهر می شوند و عبارتند از:

• تاکی پنه (تنفس تسریع شده)
• تاکی کاردی (تند شدن ضربان قلب)
• تنگی نفس شدید
• حملات خفگی

علاوه بر این، علائم بیماری زمینه ای ممکن است غالب باشد. صداهای تنفسی تشدید شده و رال ها اغلب در سمع شنیده می شود.

علائم و تشخیص افتراقی سندرم دیسترس تنفسی حاد (ARDS) در سگ ها

علائم ARDS در سگ ها

سندرم دیسترس تنفسی حاد (ARDS) در سگ ها اغلب به طور ناگهانی ایجاد می شود و با انواع علائم جدی ظاهر می شود. این علائم می توانند به سرعت بدتر شوند و نیاز به توجه فوری دامپزشکی دارند. شایع ترین علائم در زیر به تفصیل شرح داده شده است.

تاکی پنه و تنگی نفس

یکی از بارزترین علائم ARDS تنفس سریع (تاکی پنه) است. سگ های مبتلا تنفس سریع و اغلب پر زحمت نشان می دهند. این تنگی نفس (تنگی نفس) به این دلیل رخ می دهد که ریه ها دیگر قادر به جذب اکسیژن کافی و دفع دی اکسید کربن نیستند. حیوانات سعی می کنند کمبود اکسیژن را با افزایش کار تنفس جبران کنند.

تاکی کاردی

به موازات تنفس سریع، اغلب ضربان قلب افزایش می یابد (تاکی کاردی). این یک پاسخ جبرانی بدن به کاهش سطح اکسیژن در خون به منظور حفظ اکسیژن رسانی به اندام ها است.

تنگی نفس شدید و حملات خفگی

در مراحل پیشرفته ARDS، سگ ها ممکن است دچار دیسترس تنفسی شدید شوند که به صورت حملات خفگی ظاهر می شود. این حملات برای حیوانات بسیار استرس زا و تهدید کننده است. سگ‌های مبتلا اغلب در این لحظات نفس کشیدن را دشوار می‌کنند و علائم واضحی از وحشت و استرس را نشان می‌دهند.

یافته های سمع

در طول معاینه دامپزشکی، دامپزشک با گوش دادن به ریه ها (سمع کردن) صداهای تنفسی تاولی و صداهای تق تق را تشخیص دهد. این صداها به دلیل وجود مایعات و محصولات التهابی در راه های هوایی و آلوئول ها ایجاد می شوند.

علائم بیماری زمینه ای

علاوه بر علائم خاص ARDS، علائم بیماری زمینه‌ای که باعث ایجاد آن می‌شود نیز می‌تواند غالب باشد. به عنوان مثال، سگ های مبتلا به پنومونی باکتریایی ممکن است تب، سرفه و ضعف عمومی را نشان دهند.

تشخیص افتراقی: تمایز از سایر بیماری ها

تشخیص افتراقی ARDS برای رد سایر شرایطی که ممکن است علائم مشابهی ایجاد کنند بسیار مهم است. تشخیص های افتراقی مهمی که باید در هنگام تشخیص در نظر گرفته شوند در زیر توضیح داده شده اند.

ادم ریوی ناشی از نارسایی قلب چپ

ادم ریوی همچنین می تواند ناشی از نارسایی قلب چپ باشد. در این حالت، افزایش فشار هیدرواستاتیک در مویرگ های ریوی منجر به نشت مایع به داخل آلوئول می شود. علائم معمولی شامل سرفه، تنگی نفس و بزرگ شدن قلب در عکس اشعه ایکس است. این تمایز از طریق تاریخچه و آزمایش های تشخیصی اضافی مانند سونوگرافی قلب انجام می شود.

ادم ریوی نوروژنیک

ادم ریوی نوروژنیک می تواند پس از حوادث عصبی جدی مانند تشنج یا آسیب به سر ایجاد شود. از افزایش شدید فشار خون در مویرگ های ریوی به دلیل واکنش های عصبی ناشی می شود. این همچنین منجر به ادم ریوی می شود که می تواند با تاریخچه عصبی و علائم بالینی تمایز یابد.

کوفتگی شدید ریوی

صدمات تروماتیک به ریه ها، مانند آسیب های ناشی از تصادفات، منجر به کوفتگی ریه می شود. این آسیب به صورت خونریزی و تجمع مایع در ریه ها ظاهر می شود. یک گزارش دقیق و روش های تصویربرداری مانند اشعه ایکس به تمایز کمک می کند.

پنومونی گسترده

ذات الریه شدید می تواند علائمی شبیه به ARDS ایجاد کند، به خصوص اگر منجر به ادم ریوی گسترده شود. تمایز از طریق بررسی های میکروبیولوژیکی انجام می شود که می تواند وجود پاتوژن های باکتریایی یا ویروسی را تایید کند.

پنومونی آسپیراسیون

پنومونی آسپیراسیون زمانی رخ می دهد که مواد خارجی مانند غذا یا شیره معده را استنشاق کنید. این منجر به پاسخ التهابی در ریه ها می شود که می تواند علائمی مشابه ARDS ایجاد کند. تشخیص با تاریخچه استنشاق و یافته های مناسب اشعه ایکس پشتیبانی می شود.

آمبولی ریه

آمبولی ریوی، ناشی از لخته شدن خون در شریان های ریوی، می تواند باعث تنگی نفس ناگهانی و درد قفسه سینه شود. تشخیص با استفاده از تکنیک های تصویربرداری مانند CT یا معاینات ویژه اشعه ایکس انجام می شود.

خونریزی ریوی

خونریزی در ریه ها، به عنوان مثال به دلیل ضربه یا برخی اختلالات لخته شدن خون، می تواند منجر به تنگی نفس و سرفه شود. تشخیص از طریق آزمایش خون و آزمایش تصویربرداری انجام می شود.

پروتئینوز آلوئولار

پروتئینوز آلوئولار یک بیماری نادر است که در آن پروتئین ها در آلوئول ها تجمع می کنند و مانع از تبادل گاز می شوند. تشخیص از طریق آزمایش های آزمایشگاهی خاص و بیوپسی از ریه انجام می شود.

علائم ARDS در سگ ها متنوع و شدید است. تشخیص افتراقی دقیق برای رد سایر بیماری ها و شروع درمان صحیح ضروری است. از طریق شرح حال کامل، معاینه بالینی و استفاده از تکنیک های تشخیصی مدرن، دامپزشکان می توانند بهترین اقدام را برای درمان سگ آسیب دیده تعیین کنند. تشخیص زودهنگام و تشخیص افتراقی برای مدیریت و پیش آگهی ARDS بسیار مهم است.

گزینه های درمانی برای سندرم زجر تنفسی حاد (ARDS) در سگ ها

سندرم دیسترس تنفسی حاد (ARDS) یک بیماری جدی و اغلب تهدید کننده زندگی است که نیاز به مداخله پزشکی فوری و جامع دارد. درمان ARDS در سگ ها شامل مجموعه ای از اقدامات با هدف اطمینان از تامین اکسیژن، کنترل التهاب و درمان علت زمینه ای این بیماری است. مهمترین گزینه های درمانی به تفصیل در زیر توضیح داده شده است.

1. اکسیژن درمانی

تهویه مکانیکی

در بیشتر موارد ARDS، تهویه مکانیکی برای حفظ سطح اکسیژن در خون ضروری است. سگ به یک ونتیلاتور متصل است که ریه ها را با اکسیژن تامین می کند و از تبادل گاز پشتیبانی می کند. تهویه می تواند تهاجمی (از طریق لوله گذاری) یا غیر تهاجمی (از طریق ماسک صورت) باشد.

اکسیژن با غلظت بالا

علاوه بر تهویه مکانیکی، اکسیژن با غلظت بالا می تواند برای مبارزه با هیپوکسمی تجویز شود. این معمولاً در یک محیط بالینی کنترل شده انجام می شود تا اطمینان حاصل شود که سگ اکسیژن کافی دریافت می کند بدون اینکه آسیب بیشتری به ریه ها وارد شود.

2. مایع درمانی

محلول های کریستالوئیدی

محلول های کریستالوئید برای تثبیت گردش خون و متعادل کردن تعادل مایعات سگ استفاده می شود. آنها به حفظ فشار خون و اطمینان از جریان خون به اندام ها کمک می کنند.

محلول های کلوئیدی

در برخی موارد، محلول‌های کلوئیدی نیز ممکن است برای افزایش حجم داخل عروقی و بهبود پرفیوژن بافت مورد استفاده قرار گیرند. این محلول ها به ویژه در صورتی مفید هستند که سگ از هیپوپروتئینمی رنج می برد.

3. داروهای ضد التهابی

گلوکوکورتیکوئیدها

اگرچه اثربخشی گلوکوکورتیکوئیدها در ARDS بحث برانگیز است، اما ممکن است در برخی موارد از آنها برای کنترل پاسخ التهابی استفاده شود. تصمیم به استفاده از گلوکوکورتیکوئیدها باید دامپزشک گرفته شود

داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs)

NSAID ها می توانند به کاهش پاسخ التهابی و تسکین درد کمک کنند. با این حال، استفاده از آنها باید به دقت کنترل شود تا از عوارض جانبی جلوگیری شود.

4. آنتی بیوتیک درمانی

در پنومونی باکتریایی

اگر عفونت باکتریایی علت ARDS باشد، مصرف آنتی بیوتیک ضروری است. انتخاب آنتی بیوتیک بر اساس نتایج کشت و تست حساسیت برای اطمینان از درمان هدفمند و موثر است.

5. دیورتیک ها

کاربرد و اثر

دیورتیک ها برای خارج کردن مایع اضافی از بدن برای کاهش ادم ریوی استفاده می شوند. فوروزماید یک دیورتیک است که معمولاً در سگ های مبتلا به ARDS استفاده می شود. با این حال، استفاده از دیورتیک ها باید به دقت کنترل شود تا از کم آبی بدن جلوگیری شود.

6. حمایت تغذیه ای

تغذیه روده ای

برای سگ های مبتلا به ARDS، تغذیه کافی برای حمایت از بهبودی و حفظ قدرت بدن مهم است. تغذیه روده ای، یعنی تجویز مواد مغذی از طریق دستگاه گوارش، در صورتی که سگ توانایی آن را داشته باشد، ترجیح داده می شود.

تغذیه تزریقی

در موارد شدید که تغذیه روده ای امکان پذیر نیست، تغذیه تزریقی ممکن است ضروری باشد. مواد مغذی مستقیماً وارد جریان خون می شوند.

7. مراقبت های پزشکی شدید

نظارت و مراقبت

نظارت مداوم بر علائم حیاتی و مراقبت های ویژه برای موفقیت درمان ARDS بسیار مهم است. این شامل نظارت بر ضربان قلب، تعداد تنفس، فشار خون، اشباع اکسیژن و دمای بدن است.

فیزیوتراپی و بسیج

فیزیوتراپی می تواند به بهبود عملکرد ریه و جلوگیری از عوارضی مانند آتلکتازی (فروپاشی آلوئول ها در ریه ها) کمک کند. تمرینات حرکتی ملایم به گردش خون کمک کرده و باعث بهبودی می شود.

8. پیش آگهی و مراقبت های بعدی

چشم اندازهای بلند مدت

با وجود درمان فشرده، پیش آگهی ARDS اغلب ضعیف است و میزان مرگ و میر بالایی دارد. سگ های زنده مانده نیاز به پیگیری طولانی مدت برای نظارت بر عوارض دیررس و بهبود کیفیت زندگی آنها دارند.

بررسی های منظم دامپزشکی

مراجعه منظم به دامپزشک برای نظارت بر سلامت سگ و پاسخ به موقع به عود یا عوارض احتمالی ضروری است.

درمان ARDS در سگ ها نیازمند مراقبت های پزشکی جامع و هماهنگ است. با ترکیب رویکردهای مختلف درمانی و نظارت شدید، شانس بقای سگ‌های مبتلا را می‌توان بهبود بخشید. تشخیص زودهنگام و درمان فوری برای موفقیت درمان بسیار مهم است.

پیش آگهی: شانس بقا و عواقب طولانی مدت

پیش آگهی ARDS در سگ ها به دلیل نرخ بالای مرگ و میر بالای 90٪ بسیار ضعیف است. حتی با مراقبت های پزشکی شدید، اکثر بیماران می میرند.

نمودار: پاتوفیزیولوژی ARDS

آیا برخی از نژادهای سگ بیشتر مستعد ابتلا به ARDS هستند؟

سندرم دیسترس تنفسی حاد (ARDS) از نظر تئوری می تواند هر سگی را بدون در نظر گرفتن نژاد، سن یا جنسیت تحت تاثیر قرار دهد. با این حال، شواهدی وجود دارد که برخی از نژادهای سگ ممکن است بیشتر مستعد ابتلا به این بیماری جدی باشند. استعداد ژنتیکی و وضعیت جسمانی حیوانات در اینجا نقش مهمی دارد. در زیر، به بررسی این موضوع می پردازیم که کدام نژاد سگ ممکن است در معرض خطر بیشتری برای ARDS باشد و چرا ممکن است این مورد باشد.

نژادهای سگ مستعد

1. ژرمن شپرد

ژرمن شپردها به دلیل سلامتی قوی و همچنین به دلیل افزایش حساسیت به بیماری های مختلف تنفسی شناخته شده اند. تمایل آنها به بیماری های تنفسی التهابی و درگیری مکرر آنها در وظایف در محیط های خطرناک (مانند پلیس و سگ های نجات) ممکن است آنها را در معرض خطر ARDS قرار دهد.

2. سگ شکاری طلایی رنگ دورگه

گلدن رتریورها سگ های خانواده محبوبی هستند، اما از نظر ژنتیکی مستعد ابتلا به برخی مشکلات سلامتی از جمله بیماری های التهابی هستند. تمایل آنها به آلرژی و مشکلات پوستی ممکن است احتمال حساسیت بیشتری نسبت به عوامل محیطی مانند دود یا گازهای سمی را افزایش دهد که می تواند محرک ARDS باشد.

3. بوکسور

بوکسورها استعداد بیشتری برای مشکلات تنفسی از جمله سندرم های راه هوایی براکی سفالیک دارند. این سگ ها پوزه کوتاه تری دارند که می تواند بر تنفس آنها تأثیر بگذارد و آنها را مستعد تنگی نفس و فرآیندهای التهابی در مجاری هوایی کند.

4. بولداگ ها

مانند بوکسورها، بولداگ ها نیز به دلیل آناتومی براکی سفالیک، خطر مشکلات تنفسی بیشتری دارند. این ویژگی های تشریحی می تواند آنها را به ویژه در برابر بیماری های تنفسی جدی مانند ARDS آسیب پذیر کند، به ویژه هنگامی که در معرض استرس های محیطی اضافی قرار می گیرند.

5. پودل

پودل ها، به ویژه گونه های بزرگتر مانند پودل استاندارد، به دلیل حساسیت به برخی از تأثیرات شیمیایی و محیطی شناخته شده اند. این حساسیت می تواند باعث شود که آنها سریعتر به مواد مضری که می توانند پاسخ التهابی در ریه ها را تحریک کنند، پاسخ دهند.

چرا این نژادها آسیب پذیرتر هستند؟

استعداد ژنتیکی

برخی از نژادها دارای استعداد ژنتیکی به بیماری های التهابی یا مشکلات تنفسی هستند که خطر ARDS را در آنها افزایش می دهد. این عوامل ژنتیکی می توانند بر پاسخ ایمنی و توانایی بهبودی تأثیر بگذارند و سگ های خاصی را نسبت به عوامل محرک حساس تر کنند.

ویژگی های تشریحی

نژادهای با آناتومی براکی سفالیک (پوزه کوتاه) اغلب به دلیل کوتاه شدن راه های هوایی مشکلات تنفسی دارند. این محدودیت های تشریحی می تواند منجر به تنگی نفس مزمن شود و خطر بیماری های تنفسی جدی مانند ARDS را افزایش دهد.

تاثیرات محیطی و شغلی

سگ‌هایی که در محیط‌های خطرناک یا استرس‌زا کار می‌کنند، مانند پلیس یا سگ‌های نجات، بیشتر در معرض خطر قرار گرفتن در معرض مواد سمی یا حوادث آسیب‌زا هستند که می‌توانند باعث ایجاد ARDS شوند. مناطقی که در آنها استفاده می شود آنها را مستعد استرس محیطی و آسیب های فیزیکی می کند.

اگرچه ARDS از نظر تئوری می تواند هر سگی را تحت تاثیر قرار دهد، نژادهای خاصی به دلیل استعدادهای ژنتیکی، ویژگی های تشریحی و تاثیرات محیطی یا شغلی خاص در معرض خطر بیشتری قرار دارند. درک کامل این عوامل خطر می تواند به انجام اقدامات پیشگیرانه و شناسایی و درمان زود هنگام سگ های مبتلا کمک کند. کار با دامپزشک برای اطمینان از سلامت و تندرستی همه سگ‌ها، به‌ویژه سگ‌هایی که بیشتر مستعد ابتلا به بیماری‌های تنفسی جدی هستند، ضروری است.

سوالات متداول در مورد سندرم زجر تنفسی حاد (ARDS) در سگ ها

خلاصه ای از موضوع سندرم دیسترس تنفسی حاد (ARDS) در سگ ها

سندرم دیسترس تنفسی حاد یک بیماری جدی و اغلب کشنده است که می تواند در سگ ها رخ دهد. ARDS با شروع ناگهانی دیسترس تنفسی شدید ناشی از ادم ریوی غیرکاردیوژنیک مشخص می شود. در زیر جنبه های کلیدی سندرم زجر تنفسی حاد، از جمله علل، علائم، تشخیص و درمان را خلاصه می کنیم.

علل ARDS

سندرم دیسترس تنفسی حاد می تواند توسط عوامل مختلفی ایجاد شود. یکی از علل شایع سندرم دیسترس تنفسی حاد استنشاق گازهای سمی مانند دود ناشی از آتش سوزی است. استفاده طولانی مدت از اکسیژن بدون رطوبت و بسیار غلیظ نیز می تواند باعث سندرم دیسترس تنفسی حاد شود. پنومونی باکتریایی یکی دیگر از علل مهم ARDS است، مانند آسپیراسیون محتویات بسیار اسیدی معده. این عوامل منجر به پاسخ التهابی در ریه ها می شود که می تواند ARDS را تحریک کند.

علائم ARDS

علائم سندرم دیسترس تنفسی حاد متنوع است و اغلب به سرعت ایجاد می شود. تاکی پنه، یعنی تنفس سریع، یکی از اولین علائم سندرم دیسترس تنفسی حاد است. این اغلب با تاکی کاردی همراه است، به این معنی که قلب تندتر می‌زند. تنگی نفس شدید و حملات خفگی نیز نمونه ای از سندرم دیسترس تنفسی حاد است. سمع ریه ها ممکن است صداهای تنفسی وزیکولار تشدید شده را نشان دهد. این علائم سندرم دیسترس تنفسی حاد را به یک وضعیت بسیار استرس زا و خطرناک برای سگ تبدیل می کند.

تشخیص افتراقی ARDS

تشخیص افتراقی برای تشخیص سندرم دیسترس تنفسی حاد از سایر بیماری ها بسیار مهم است. مهم ترین تشخیص های افتراقی شامل ادم ریوی ثانویه به نارسایی قلب چپ و ادم ریوی نوروژنیک است. کوفتگی شدید ریه، ذات الریه گسترده و پنومونی آسپیراسیون نیز در صورت مشکوک بودن به سندرم زجر تنفسی حاد باید رد شوند. آمبولی ریه و خونریزی ریوی و همچنین پروتئینوز آلوئولار نادر از دیگر بیماری هایی هستند که می توانند علائم مشابهی با سندرم زجر تنفسی حاد نشان دهند.

نژادهای سگ و ARDS

برخی از نژادهای سگ ممکن است نسبت به سایرین بیشتر مستعد ابتلا به سندرم دیسترس تنفسی حاد باشند. ژرمن شپردها، گلدن رتریورها، باکسرها، بولداگ ها و پودل ها مستعد ابتلا به سندرم دیسترس حاد تنفسی هستند. این نژادها دارای استعدادهای ژنتیکی یا خصوصیات آناتومیکی هستند که آنها را بیشتر مستعد مشکلات تنفسی می کند. علاوه بر این، سگ هایی که در محیط های خطرناک یا استرس زا مانند پلیس یا سگ های نجات کار می کنند نیز در معرض خطر ابتلا به سندرم دیسترس حاد تنفسی هستند.

درمان ARDS

درمان نیاز به مراقبت های پزشکی شدید دارد. اکسیژن رسانی به سگ آسیب دیده باید تضمین شود و اغلب به تهویه مکانیکی نیاز است. مایع درمانی برای تثبیت گردش خون نیز مهم است. آنتی بیوتیک ها، گلوکوکورتیکوئیدها و دیورتیک ها در درمان بی اثر هستند مگر اینکه ذات الریه باکتریایی وجود داشته باشد. پیش آگهی برای سگ ها به طور کلی ضعیف است، با نرخ بالای مرگ و میر بیش از 90٪.

پیشگیری و مدیریت ARDS

اقدامات پیشگیرانه برای جلوگیری از آن از اهمیت زیادی برخوردار است. این شامل پرهیز از قرار گرفتن در معرض مواد سمی و مدیریت شرایط زمینه ای است که می تواند باعث ایجاد سندرم زجر تنفسی حاد شود. معاینات منظم دامپزشکی و مداخله زودهنگام در اولین علائم دیسترس تنفسی می تواند به کاهش شدت بیماری کمک کند. کار با یک دامپزشک با تجربه برای به حداقل رساندن خطر و محافظت از سلامت سگ بسیار مهم است.

نتیجه

سندرم دیسترس تنفسی حاد یک وضعیت پیچیده و تهدید کننده زندگی است که نیاز به مراقبت های پزشکی فوری و شدید دارد. درک علل، علائم و تشخیص افتراقی ARDS برای شروع درمان صحیح بسیار مهم است. برخی از نژادهای سگ حساسیت بیشتری نسبت به ARDS نشان می دهند که اهمیت اقدامات پیشگیرانه را برجسته می کند. با وجود پیش آگهی جدی، تشخیص زودهنگام و درمان مناسب می تواند شانس بقای سگ های آسیب دیده را بهبود بخشد. ARDS همچنان یک چالش در دامپزشکی است، اما با تحقیقات مداوم و بهبود روش‌های درمانی، می‌توان برای محافظت از جان دوستان چهارپای ما پیشرفت کرد.

مطالعه بیشتر: https://www.cliniciansbrief.com/article/ards-cats-and-dogs