دیسکوپاتی در سگ ها: نگاهی جامع

درک دیسکوپاتی در سگ ها

دیسکوپاتی در سگ ها یک وضعیت پزشکی جدی است که از آسیب یا تغییر در موقعیت دیسک های بین مهره ای ایجاد می شود. برای درک بهتر آنها، ابتدا می خواهیم نقش و ماهیت دیسک های بین مهره ای را توضیح دهیم. اینها از یک حلقه فیبری غضروفی که آنولوس فیبروزوس نیز نامیده می شود و یک هسته ژلاتینی الاستیک به نام نوکلئوس پالپوزوس تشکیل شده است. دیسک‌های بین مهره‌ای حرکت بدون درد پشت را تضمین می‌کنند و ضربه‌های وارده به ستون فقرات را جذب می‌کنند، مثلاً هنگام پریدن. آنها بین بدن های استخوانی مهره ها در ستون فقرات قرار دارند.

فلج داشوند: شکل خاصی از دیسکوپاتی در سگ ها

فلج داکشوند نوع خاصی از دیسکوپاتی است که با فلج اندام های عقبی به دلیل فتق دیسک مشخص می شود. با این حال، این نام گمراه کننده است، زیرا نه تنها سگ های داچشان، بلکه بسیاری از نژادهای سگ، به ویژه بولداگ فرانسوی، بولداگ انگلیسی، بوستون تریر و پاگ، و همچنین سگ های داچشوند و سایر نژادهای سگ پشت بلند، پکنیز، تریر اسکاتلندی، اسپانیل می توانند تحت تاثیر قرار گیرند. و پودل اسباب بازی.

(C) https://www.pdsa.org.uk/pet-help-and-advice/pet-health-hub/conditions/ivddslipped-disc-in-dogs

نژادهای سگ تحت تاثیر دیسکوپاتی در سگ ها

دیسکوپاتی به دلیل استعداد ژنتیکی و ویژگی های فیزیکی، بیشتر بر نژادهای خاصی از سگ ها تأثیر می گذارد. به طور خاص، نژادهای کوچکتر با ستون فقرات بلند و پاهای کوتاه، به نام "کندرودیستروفیک"، مستعد ابتلا به این بیماری هستند.

برخی از نژادهای آسیب دیده عبارتند از:

1. داششوند : دیسکوپاتی یک بیماری شایع در داششونند است که میزان شیوع آن تا 25 درصد می‌رسد. ستون فقرات بلند و پاهای کوتاه داششوند خطر بروز مشکلات دیسک را افزایش می دهد زیرا ستون فقرات تحت فشار مکانیکی بیشتری قرار می گیرد.
2. بولداگ فرانسوی : این نژاد به دلیل ویژگی های فیزیکی و استعداد ژنتیکی برای مشکلات اسکلتی نیز مستعد ابتلا به دیسکوپاتی است.
3. پکنیزها : پکنیزها ستون فقرات بلند و پاهای کوتاهی دارند، شبیه به داششانند که آنها را مستعد فتق دیسک می کند.
4. بیگل : با وجود ویژگی‌های غیر غضروفی، بیگل‌ها شیوع بالاتری از دیسکوپاتی را نشان می‌دهند که نشان دهنده یک جزء ژنتیکی احتمالی است.
5. شیتزو : این نژاد نیز به دلیل استعداد ژنتیکی و نوع بدن خود اغلب تحت تأثیر دیسکوپاتی قرار می گیرد.
6. کوکر اسپانیل : کوکر اسپانیل ها نیز مستعد مشکلات دیسک هستند، اگرچه علت دقیق آن هنوز به طور کامل شناخته نشده است.

با این حال، وجود برخی ویژگی های فیزیکی و ژنتیکی به این معنی نیست که همه سگ های این نژادها دچار دیسکوپاتی می شوند. این فقط خطر را افزایش می دهد. مهم است که صاحبان سگ از هر نژادی به علائم کمردرد یا محدودیت حرکت توجه کنند و در صورت لزوم سگ خود را توسط دامپزشک معاینه کنند.

علل دیسکوپاتی در سگ ها و فلج داچشونند

دیسکوپاتی زمانی رخ می دهد که حلقه فیبری و هسته ژلاتینی پیر می شوند و به تدریج عملکرد خود را از دست می دهند. این فرآیند که به عنوان دژنراسیون شناخته می شود، می تواند در سگ های جوان تا میانسال رخ دهد یا فقط سگ های مسن را تحت تاثیر قرار دهد. برخی از سگ ها ممکن است به دلیل عوامل ژنتیکی بیشتر مستعد ابتلا به دیسکوپاتی باشند.

یکی دیگر از علل دیسکوپاتی، سندرم دم اسبی است که در آن مهره های استخوانی تحلیل می روند که می تواند منجر به فتق دیسک شود. سگ های دارای اضافه وزن می توانند به دلیل بارگذاری نادرست دچار دیسکوپاتی شوند، زیرا دیسک های بین مهره ای آنها تحت فشار زیادی قرار می گیرد.

علائم فلج/دیسکوپاتی داچشونوند در سگ ها

چندین نشانه معمولی از فلج داچشونند وجود دارد، از جمله شروع ناگهانی فلج و درد، تغییر در راه رفتن، راه رفتن ناهموار یا مبهوت کننده، و از دست دادن کنترل بر ادرار و مدفوع. سگ‌های جوان‌تر بین یک تا شش سال معمولاً تحت تأثیر قرار می‌گیرند.

علائم دیسکوپاتی در سگ ها بسته به شدت و محل فتق دیسک می تواند متفاوت باشد. با این حال، به طور کلی، علائم زیر ممکن است رخ دهد:

1. درد : شایع ترین علامت دیسکوپاتی درد است. این ممکن است موضعی و متمرکز بر ناحیه فتق دیسک درگیر باشد، یا ممکن است منتشر باشد. سگ ها ممکن است در دراز کشیدن یا ایستادن مشکل داشته باشند، ممکن است از ناحیه آسیب دیده محافظت کنند، یا ممکن است در حرکت یا انجام برخی حرکات مردد باشند.
2. اختلالات راه رفتن : بسیاری از سگ های مبتلا به دیسکوپاتی اختلالات راه رفتن را تجربه می کنند که می تواند از بی ثباتی خفیف تا آتاکسی یا فلج شدید متغیر باشد. این ممکن است به صورت تاب خوردن، تلو تلو خوردن، ناتوانی در هماهنگی پاهای عقبی یا حتی ناتوانی در حرکت یا ایستادن ظاهر شود.
3. تغییرات رفتاری : سگ‌های مبتلا به دیسکوپاتی ممکن است تغییرات رفتاری مانند از دست دادن علاقه به فعالیت‌هایی که معمولاً از آنها لذت می‌برند، کاهش اشتها، تحریک‌پذیری یا حتی پرخاشگری نشان دهند.
4. علائم عصبی : بسته به محل و شدت فتق دیسک، سگ های مبتلا به دیسکوپاتی نیز ممکن است طیف وسیعی از علائم عصبی را نشان دهند. اینها ممکن است شامل کاهش یا عدم وجود رفلکس، از دست دادن احساس درد، مشکل در ادرار کردن یا دفع مدفوع، و در موارد شدید، فلج باشد.

توجه به این نکته مهم است که همه سگ های مبتلا به دیسکوپاتی همه این علائم را نشان نمی دهند و این علائم می تواند از سگی به سگ دیگر متفاوت باشد. بنابراین بسیار مهم است که صاحبان سگ حیوانات خود را از نزدیک تحت نظر داشته باشند و در صورت مشکوک شدن به دیسکوپاتی فوراً به دامپزشک مراجعه کنند. تشخیص و درمان به موقع می تواند به کاهش خطر آسیب دائمی و ناتوانی کمک کند.

تشخیص دیسکوپاتی در سگ ها

تشخیص دیسکوپاتی در سگ ها نیاز به معاینه بالینی جامع و تکنیک های تصویربرداری تخصصی دارد. رویه ها به طور کلی شامل ترکیبی از مراحل زیر است:

1. معاینه بالینی : اولین قدم در تشخیص دیسکوپاتی، معاینه بالینی کامل توسط دامپزشک است. این ممکن است شامل یک معاینه عصبی برای تشخیص هر گونه ناهنجاری در رفلکس یا حرکت سگ باشد. علاوه بر این، آزمایش‌های خاص خاصی ممکن است انجام شود، مانند تست درک درد و تست نقص حس عمقی (یعنی توانایی سگ در درک اندام‌های خود در فضا).
2. اشعه ایکس : از اشعه ایکس استاندارد می توان برای تشخیص علائم دیسکوپاتی، مانند تنگ شدن فضای دیسک یا تغییرات استخوانی در اطراف دیسک آسیب دیده استفاده کرد. البته باید توجه داشت که اشعه ایکس همیشه نمی تواند اطلاعات دقیقی در مورد وضعیت دیسک های بین مهره ای به خصوص در مراحل اولیه بیماری ارائه دهد.
3. تکنیک های تصویربرداری پیشرفته : برای به دست آوردن اطلاعات دقیق تر در مورد دیسک ها و بافت اطراف، ممکن است از تکنیک های تصویربرداری پیشرفته مانند توموگرافی کامپیوتری (CT) و تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) استفاده شود. این تکنیک ها می توانند دید دقیقی از دیسک های بین مهره ای و نخاع ارائه دهند و به تعیین وسعت و محل دقیق فتق دیسک کمک کنند.
4. میلوگرافی : این روش شامل تزریق ماده حاجب به فضای اطراف نخاع است تا در طی اسکن اشعه ایکس یا سی تی اسکن . این می تواند به شناسایی محل دقیق و وسعت فتق دیسک کمک کند. با این حال، این روش در حال حاضر کمتر مورد استفاده قرار می گیرد، زیرا تهاجمی است و دارای پتانسیل عوارض است.

لازم به تاکید است که تشخیص دیسکوپاتی در سگ ها می تواند پیچیده باشد و نیاز به ارزیابی بالینی جامع و مطالعات تصویربرداری تخصصی دارد. همچنین مهم است که صاحبان سگ علائم این بیماری را بدانند و در صورت مشکوک شدن به دیسکوپاتی فوراً از دامپزشکی کمک بگیرند.

گزینه های درمانی برای دیسکوپاتی در سگ ها

گزینه های درمانی: درمان دارویی و توانبخشی

انتخاب درمان به شدت و نوع دیسکوپاتی بستگی دارد. برای فلج خفیف داشوند که با دارو قابل کنترل است، معمولاً درمان دارویی ترجیح داده می شود. اینها شامل مسکن ها و داروهای ضد التهابی برای کمک به کاهش تورم و التهاب و تسکین ناحیه آسیب دیده است. مهم است که مالک دارو درمانی را تحت هدایت دامپزشک انجام دهد و دستورالعمل های دوز را به شدت دنبال کند.

به موازات درمان دارویی، اقدامات توانبخشی مختلف می تواند برای ارتقاء بهبود و تسریع روند بهبود مفید باشد. فیزیوتراپی و آب درمانی می توانند نقش مهمی در ارتقای تحرک داشته باشند و در عین حال از عضله سازی حمایت کنند.

در برخی موارد، استفاده از وسایل کمکی مانند کالسکه می تواند به زندگی روزمره کمک کند و به بازیابی کیفیت زندگی کمک کند.

گزینه های درمانی برای دیسکوپاتی در سگ: روش های جراحی

در موارد جدی تر که درمان دارویی ناکافی یا بی اثر است، مداخله جراحی ممکن است ضروری باشد. هدف این روش جراحی کاهش فشار بر روی نخاع با برداشتن قسمت فتق دیسک است.

روش های جراحی مختلفی برای درمان دیسکوپاتی وجود دارد. اینها بسته به شدت بیماری و موقعیت دیسک آسیب دیده می توانند کم تهاجمی یا باز باشند. دامپزشک شما مناسب ترین روش جراحی را بر اساس وضعیت فردی سگ شما توصیه می کند.

توجه به این نکته ضروری است که درمان جراحی نیاز به مراقبت های بعدی مناسب دارد. این ممکن است شامل دارو، فیزیوتراپی و معاینات منظم باشد. دامپزشک شما به شما کمک می کند تا برنامه مراقبت های بعدی بهینه را برای سگ خود ایجاد کنید.

در دامپزشکی، روش های جراحی متعددی برای درمان دیسکوپاتی وجود دارد که هر کدام مزایا و محدودیت های خاص خود را دارند. انتخاب روش به عوامل مختلفی از جمله شدت بیماری، محل دقیق دیسک آسیب دیده و سلامت عمومی سگ بستگی دارد.

فنستراسیون نام دارد که در آن قسمت کوچکی از دیسک بین مهره‌ای برداشته می‌شود تا فشار روی نخاع کاهش یابد. این روش کم تهاجمی است و اغلب در سگ هایی با دیسکوپاتی خفیف تا متوسط ​​استفاده می شود. در مقایسه با سایر روش‌ها امکان بهبودی سریع‌تر و عوارض کمتر پس از عمل را فراهم می‌کند.

همیلامینکتومی است که در آن بخشی از مهره برداشته می شود تا دسترسی بهتر به دیسک آسیب دیده امکان پذیر شود. این امکان حذف کاملتر بافت دیسک را فراهم می کند و بنابراین ممکن است در موارد شدیدتر ترجیح داده شود. با این حال، این روش تهاجمی تر است و ممکن است با افزایش خطر عوارض بعد از عمل همراه باشد.

برای سگ هایی که دیسکوپاتی پیشرفته یا شدید دارند، لامینکتومی پشتی ضروری باشد. این روش شامل برداشتن بخش بزرگی از مهره برای اجازه حداکثر دسترسی به دیسک آسیب دیده است. این امکان حذف کامل دیسک را فراهم می کند، اما ممکن است منجر به زمان بهبودی طولانی تر و افزایش خطر عوارض بعد از عمل شود.

صرف نظر از جراحی انتخاب شده، مراقبت دقیق پس از عمل بسیار مهم است. این ممکن است شامل داروهایی برای تسکین درد و کاهش التهاب، فیزیوتراپی برای تقویت تحرک و معاینات منظم برای نظارت بر روند بهبود باشد.

توجه به این نکته مهم است که هر مداخله جراحی خطراتی را به همراه دارد و بنابراین تصمیم به انجام عمل جراحی باید همیشه با مشورت نزدیک با دامپزشک معالج گرفته شود.

پیشگیری و مدیریت دیسکوپاتی در سگ ها

از آنجایی که برخی از نژادهای سگ دارای استعداد ژنتیکی برای دیسکوپاتی هستند، مهم است که خطر را از طریق اقدامات پیشگیرانه به حداقل برسانیم. این شامل نگه داشتن سگ خود در وزن مناسب برای جلوگیری از فشار بیش از حد بر ستون فقرات است. ورزش متوسط ​​​​به طور منظم می تواند به تقویت عضلات اطراف ستون فقرات و کاهش احتمال دیسکوپاتی کمک کند. علاوه بر این، صاحبان نژادهای سگ مبتلا باید به اولین علائم دیسکوپاتی توجه زیادی داشته باشند و در صورت مشکوک شدن با دامپزشک مشورت کنند.

به طور کلی، دیسکوپاتی در سگ ها نیاز به مدیریت جامعی دارد که شامل درمان علائم حاد و اقدامات پیشگیرانه برای به حداقل رساندن خطر بیماری در آینده است. با مراقبت و توجه مناسب، سگ شما می‌تواند زندگی کامل و شادی را با وجود دیسکوپاتی داشته باشد.

سوالات متداول در مورد دیسکوپاتی در سگ ها

خلاصه ای از دیسکوپاتی در سگ ها

دیسکوپاتی در سگ ها یک بیماری شایع و جدی است که دیسک های بین مهره ای را تحت تاثیر قرار می دهد و می تواند باعث درد قابل توجه و محدودیت حرکتی شود. در اصل، این یک بیماری دژنراتیو است که در آن دیسک‌های بین مهره‌ای که به عنوان ضربه‌گیر بین مهره‌ها عمل می‌کنند، ثبات خود را از دست می‌دهند و می‌توانند شکسته یا افتادگی کنند. این می تواند باعث فشار مواد داخلی دیسک بر روی نخاع شود و باعث درد، لنگش و در موارد شدید فلج شود.

علت دقیق دیسکوپاتی هنوز به طور کامل شناخته نشده است. با این حال، تصور می شود که ترکیبی از عوامل ژنتیکی، محیطی و مکانیکی را شامل می شود. به ویژه نژادهای سگ کوچکتر با ستون فقرات دراز و پاهای کوتاه مانند داشهاند، پکنیز و بولداگ فرانسوی و همچنین برخی از نژادهای دیگر مانند بیگل و کوکر اسپانیل آسیب دیده اند.

تشخیص دیسکوپاتی معمولاً از طریق ترکیبی از معاینه بالینی، مطالعات اشعه ایکس و تکنیک های تصویربرداری پیشرفته مانند توموگرافی کامپیوتری (CT) یا تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) انجام می شود. چندین گزینه درمانی برای دیسکوپاتی وجود دارد، از جمله اقدامات محافظه کارانه مانند مدیریت درد و فیزیوتراپی، و همچنین جراحی در موارد شدیدتر.

پیش آگهی سگ های مبتلا به دیسکوپاتی بسته به شدت بیماری و درمان متفاوت است. برخی از سگ ها می توانند بهبودی کامل پیدا کنند، در حالی که برخی دیگر ممکن است آسیب های دائمی داشته باشند. یکی از جنبه های کلیدی مدیریت دیسکوپاتی، تشخیص و درمان به موقع است. بنابراین، مهم است که صاحبان سگ علائم این بیماری را بشناسند و در صورت لزوم سریعا از دامپزشکی کمک بگیرند.

دیسکوپاتی در سگ ها یک مشکل پیچیده و چند عاملی است که نیاز به تحقیقات بیشتر دارد. شناخت بهتر علل ژنتیکی و مکانیکی می تواند به بهبود پیشگیری و درمان این بیماری کمک کند. در این بین، بسیار مهم است که صاحبان سگ آگاه باشند و بتوانند علائم دیسکوپاتی را تشخیص دهند و به درستی پاسخ دهند.

ادبیات در مورد دیسکوپاتی در سگ ها

1. Fingeroth، JM، و Thomas، W.B. (2016). پیشرفت در بیماری دیسک بین مهره ای در سگ ها و گربه ها . ایمز، آیووا: وایلی-بلکول. این کتاب مروری جامع بر آسیب شناسی، تشخیص و درمان بیماری دیسک بین مهره ای در سگ ها و گربه ها ارائه می دهد.
2. جفری، ND، لوین، جی ام، اولبی، نیوجرسی، و استین، وی ام (2013). میلوپاتی سگ و گربه: علل و رویکردهای تشخیصی . کلینیک های دامپزشکی آمریکای شمالی: تمرین حیوانات کوچک، 43 (5)، 1141-1158. این مقاله نگاهی عمیق به علل مختلف و روش‌های تشخیصی بیماری نخاعی در سگ‌ها و گربه‌ها، از جمله دیسکوپاتی، ارائه می‌کند.
3. بریسون، بی.ای. (2010). بیماری دیسک بین مهره ای در سگ ها کلینیک های دامپزشکی آمریکای شمالی: تمرین حیوانات کوچک، 40 (5)، 829-858. این مقاله بحث کاملی در مورد دیسکوپاتی بین مهره ای در سگ ها، از جمله علل، تشخیص و گزینه های درمانی ارائه می دهد.
4. شارپ، N. J.، و ویلر، S. J. (2005). اختلالات ستون فقرات حیوانات کوچک: تشخیص و جراحی . ویرایش 2. ادینبورگ: علوم بهداشتی الزویر. این کتاب راهنمای دقیقی برای تشخیص و درمان جراحی اختلالات ستون فقرات حیوانات کوچک از جمله دیسکوپاتی ارائه می دهد.

لطفاً توجه داشته باشید که این ادبیات به زبان انگلیسی نوشته شده است زیرا ادبیات آلمانی محدودی در این زمینه خاص وجود دارد. با این حال، می تواند برای دامپزشکان و دانشمندانی که به مطالعه دیسکوپاتی در سگ ها ادامه می دهند، مفید باشد.