Dyskopatia u psów: kompleksowe spojrzenie

Zrozumienie dyskopatii u psów

Dyskopatia u psów to poważna sytuacja medyczna, która rozwija się w wyniku uszkodzenia lub zmiany położenia krążków międzykręgowych. Aby je lepiej zrozumieć, chcielibyśmy najpierw wyjaśnić rolę i naturę krążków międzykręgowych. Składają się one z chrzęstnego włóknistego pierścienia, zwanego także pierścieniem włóknistym, i elastycznego galaretowatego rdzenia, zwanego jądrem miażdżystym. Krążki międzykręgowe zapewniają bezbolesną ruchomość pleców i amortyzują wstrząsy kręgosłupa np. podczas skoków. Leżą pomiędzy trzonami kręgów kostnych w kręgosłupie.

Paraliż jamnika: szczególna forma dyskopatii u psów

Paraliż jamniczy to szczególny rodzaj dyskopatii, który charakteryzuje się paraliżem kończyn tylnych na skutek przepukliny dysku. Jednak nazwa jest myląca, ponieważ choroba może dotyczyć nie tylko jamników, ale wielu ras psów, w szczególności buldogów francuskich, buldogów angielskich, bostońskich terierów i mopsów, a także jamników i innych ras psów długogrzbietych, pekińczyka, teriera szkockiego, spaniela i Pudle Zabawkowe.

(C) https://www.pdsa.org.uk/pet-help-and-advice/pet-health-hub/conditions/ivddslipped-disc-in-dogs

Rasy psów dotknięte dyskopatią u psów

Dyskopatia częściej dotyka niektóre rasy psów ze względu na ich predyspozycje genetyczne i cechy fizyczne. W szczególności na tę chorobę podatne są mniejsze rasy z długim kręgosłupem i krótkimi nogami, zwane „chondrodystrofią”.

Niektóre z najbardziej dotkniętych ras to:

1. Jamnik : Dyskopatia jest częstą chorobą jamników, z częstością występowania sięgającą 25%. Długi kręgosłup i krótkie nogi jamnika zwiększają ryzyko problemów z dyskami, ponieważ kręgosłup jest poddawany większym obciążeniom mechanicznym.
2. Buldog francuski : Rasa ta jest również podatna na dyskopatię ze względu na swoje cechy fizyczne i genetyczną predyspozycję do problemów kostnych.
3. Pekińczyk : Pekińczyk ma długi kręgosłup i krótkie nogi, podobnie jak jamniki, co czyni go podatnym na przepuklinę krążka międzykręgowego.
4. Beagle : Pomimo ich cech niechondrodystroficznych, u psów rasy beagle częściej występuje dyskopatia, co sugeruje możliwą przyczynę genetyczną.
5. Shih Tzu : Rasa ta często cierpi na dyskopatię ze względu na jej predyspozycje genetyczne i budowę ciała.
6. Cocker Spaniel : Cocker Spaniele są również podatne na problemy z dyskiem, chociaż dokładna przyczyna tego nie jest jeszcze w pełni poznana.

Jednak obecność pewnych cech fizycznych i genetycznych nie oznacza, że ​​u wszystkich psów tych ras rozwinie się dyskopatia. To tylko zwiększa ryzyko. Ważne jest, aby właściciele psów dowolnej rasy zwracali uwagę na objawy bólu pleców lub ograniczonej sprawności ruchowej i w razie potrzeby poddawali psa badaniu weterynaryjnemu.

Przyczyny dyskopatii u psów i paraliżu jamników

Dyskopatia występuje, gdy włóknisty pierścień i galaretowate jądro starzeją się i stopniowo tracą swoją funkcję. Proces ten, znany jako zwyrodnienie, może wystąpić u psów w młodszym i średnim wieku lub dotyczyć tylko starszych psów. Niektóre psy mogą być bardziej podatne na dyskopatię ze względu na czynniki genetyczne.

Inną przyczyną dyskopatii jest zespół ogona końskiego, w którym dochodzi do zwyrodnienia kręgów kostnych, co może prowadzić do przepukliny krążka międzykręgowego. U psów z nadwagą może wystąpić dyskopatia z powodu nieprawidłowego obciążenia, ponieważ ich krążki międzykręgowe są poddawane dużym obciążeniom.

Objawy paraliżu/dyskopatii jamnika u psów

Istnieje kilka typowych objawów paraliżu jamnika, w tym nagły początek paraliżu i bólu, zmieniony chód, nierówny lub zataczający się chód oraz utrata kontroli nad oddawaniem moczu i defekacją. Zwykle szczególnie dotknięte są młodsze psy w wieku od jednego do sześciu lat.

Objawy dyskopatii u psów mogą się różnić w zależności od ciężkości i lokalizacji przepukliny dysku. Jednak ogólnie mogą wystąpić następujące objawy:

1. Ból : Najczęstszym objawem dyskopatii jest ból. Może to być zlokalizowane i skupione na obszarze dotkniętej przepukliny dysku lub może być rozproszone. Psy mogą mieć trudności z leżeniem lub wstawaniem, mogą strzec dotkniętego obszaru lub mogą wahać się przed poruszeniem się lub wykonaniem określonych ruchów.
2. Zaburzenia chodu : Wiele psów z dyskopatią doświadcza zaburzeń chodu, które mogą wahać się od łagodnej niestabilności do ciężkiej ataksji lub paraliżu. Może to objawiać się kołysaniem, potykaniem, niemożnością koordynacji tylnych nóg, a nawet niemożnością poruszania się lub stania.
3. Zmiany w zachowaniu : Psy z dyskopatią mogą wykazywać zmiany w zachowaniu, takie jak utrata zainteresowania czynnościami, które zwykle sprawiają im przyjemność, zmniejszenie apetytu, drażliwość, a nawet agresja.
4. Objawy neurologiczne : W zależności od lokalizacji i ciężkości przepukliny dysku psy z dyskopatią mogą również wykazywać szereg objawów neurologicznych. Mogą one obejmować osłabienie lub brak odruchów, utratę czucia bólu, trudności w oddawaniu moczu lub kału, a w ciężkich przypadkach paraliż.

Należy pamiętać, że nie wszystkie psy z dyskopatią wykazują wszystkie te objawy i że objawy mogą się różnić w zależności od psa. Dlatego niezwykle ważne jest, aby właściciele psów uważnie monitorowali swoje zwierzęta i natychmiast zgłosili się do lekarza weterynarii w przypadku podejrzenia dyskopatii. Wczesna diagnoza i leczenie mogą pomóc zmniejszyć ryzyko trwałego uszkodzenia i niepełnosprawności.

Diagnostyka dyskopatii u psów

Rozpoznanie dyskopatii u psów wymaga kompleksowego badania klinicznego i specjalistycznych technik obrazowych. Procedury zazwyczaj obejmują kombinację następujących kroków:

1. Badanie kliniczne : Pierwszym krokiem w rozpoznaniu dyskopatii jest dokładne badanie kliniczne przeprowadzone przez lekarza weterynarii. Może to obejmować badanie neurologiczne w celu wykrycia wszelkich nieprawidłowości w odruchach lub mobilności psa. Ponadto można wykonać określone badania, takie jak test percepcji bólu i test deficytów proprioceptywnych (tj. Zdolności psa do postrzegania własnych kończyn w przestrzeni).
2. Promienie rentgenowskie : Standardowe zdjęcia rentgenowskie można zastosować do wykrycia objawów dyskopatii, takich jak zwężenie przestrzeni dyskowej lub zmiany kostne wokół dotkniętego dysku. Należy jednak zaznaczyć, że zdjęcia rentgenowskie nie zawsze dają dokładną informację o stanie krążków międzykręgowych, zwłaszcza we wczesnych stadiach choroby.
3. Zaawansowane techniki obrazowania : Aby uzyskać bardziej szczegółowe informacje o krążkach i otaczających tkankach, można zastosować zaawansowane techniki obrazowania, takie jak tomografia komputerowa (CT) i rezonans magnetyczny (MRI). Techniki te mogą zapewnić dokładny obraz krążków międzykręgowych i rdzenia kręgowego oraz pomóc w określeniu zasięgu i dokładnej lokalizacji przepukliny dysku.
4. Mielografia : Ta procedura polega na wstrzyknięciu środka kontrastowego do przestrzeni wokół rdzenia kręgowego, aby był on widoczny na zdjęciach rentgenowskich lub tomografii komputerowej . Może to pomóc w określeniu dokładnej lokalizacji i zasięgu przepukliny dysku. Jednak procedura ta jest obecnie stosowana rzadziej, ponieważ jest inwazyjna i może powodować powikłania.

Należy podkreślić, że rozpoznanie dyskopatii u psów może być złożone i wymaga kompleksowej oceny klinicznej oraz specjalistycznych badań obrazowych. Ważne jest również, aby właściciele psów znali objawy tej choroby i w przypadku podejrzenia dyskopatii natychmiast szukali pomocy weterynaryjnej.

Możliwości leczenia dyskopatii u psów

Możliwości leczenia: Leczenie uzależnień i rehabilitacja

Wybór leczenia zależy od ciężkości i rodzaju dyskopatii. W przypadku łagodnego paraliżu jamnika, który można kontrolować za pomocą leków, zwykle preferowana jest terapia lekowa. Należą do nich leki przeciwbólowe i przeciwzapalne, które pomagają zmniejszyć obrzęk i stan zapalny oraz ukoić dotknięty obszar. Ważne jest, aby właściciel prowadził terapię lekową pod okiem lekarza weterynarii i ściśle przestrzegał instrukcji dawkowania.

Równolegle z leczeniem farmakologicznym pomocne mogą być różne środki rehabilitacyjne, które wspomagają gojenie i przyspieszają proces gojenia. Fizjoterapia i hydroterapia mogą odgrywać ważną rolę w promowaniu mobilności, jednocześnie wspierając budowę mięśni.

W niektórych przypadkach korzystanie z urządzeń wspomagających, takich jak wózek, może pomóc w codziennym życiu i przywrócić jego jakość.

Możliwości leczenia dyskopatii u psów: Procedury chirurgiczne

W poważniejszych przypadkach, gdy leczenie farmakologiczne jest niewystarczające lub nieskuteczne, konieczna może być interwencja chirurgiczna. Zabieg chirurgiczny ma na celu zmniejszenie nacisku na rdzeń kręgowy poprzez usunięcie przepukliny krążka międzykręgowego.

W leczeniu dyskopatii stosuje się różne procedury chirurgiczne. Mogą one być minimalnie inwazyjne lub otwarte, w zależności od ciężkości choroby i położenia dotkniętego dysku. Twój lekarz weterynarii zaleci najwłaściwsze podejście chirurgiczne w zależności od indywidualnej sytuacji Twojego psa.

Należy pamiętać, że leczenie chirurgiczne wymaga odpowiedniej opieki kontrolnej. Może to obejmować leki, fizjoterapię i regularne kontrole. Twój lekarz weterynarii pomoże Ci stworzyć optymalny plan opieki dla Twojego psa.

W weterynarii istnieje kilka procedur chirurgicznych stosowanych w leczeniu dyskopatii, każda z nich ma swoje zalety i ograniczenia. Wybór procedury zależy od kilku czynników, w tym od ciężkości stanu, dokładnej lokalizacji dotkniętego dysku i ogólnego stanu zdrowia psa.

Jedną z najczęstszych operacji jest fenestracja , podczas której usuwa się niewielką część krążka międzykręgowego w celu zmniejszenia nacisku na rdzeń kręgowy. Metoda ta jest minimalnie inwazyjna i często stosowana u psów z łagodną do umiarkowanej dyskopatią. Pozwala na szybszy powrót do zdrowia i mniej powikłań pooperacyjnych w porównaniu do innych procedur.

Inną powszechną procedurą jest hemilaminektomia , podczas której usuwa się część kręgu, aby umożliwić lepszy dostęp do dotkniętego dysku. Pozwala to na dokładniejsze usunięcie tkanki krążka międzykręgowego i dlatego może być preferowane w cięższych przypadkach. Procedura ta jest jednak bardziej inwazyjna i może wiązać się ze zwiększonym ryzykiem powikłań pooperacyjnych.

W przypadku psów z zaawansowaną lub ciężką dyskopatią być konieczna laminektomia grzbietowa Procedura ta polega na usunięciu dużej części kręgu, aby umożliwić maksymalny dostęp do dotkniętego dysku. Pozwala to na całkowite usunięcie dysku, ale może skutkować dłuższym czasem rekonwalescencji i zwiększonym ryzykiem powikłań pooperacyjnych.

Niezależnie od wybranej operacji, kluczowa jest staranna opieka pooperacyjna. Może to obejmować leki łagodzące ból i zmniejszające stan zapalny, fizjoterapię w celu promowania mobilności oraz regularne kontrole w celu monitorowania procesu gojenia.

Należy pamiętać, że każda interwencja chirurgiczna niesie ze sobą ryzyko, dlatego decyzję o poddaniu się zabiegowi należy zawsze podejmować w ścisłej konsultacji z lekarzem weterynarii prowadzącym leczenie.

Zapobieganie i leczenie dyskopatii u psów

Ponieważ niektóre rasy psów mają genetyczną predyspozycję do dyskopatii, ważne jest, aby zminimalizować ryzyko poprzez zastosowanie środków zapobiegawczych. Obejmuje to utrzymywanie psa w prawidłowej wadze, aby uniknąć nadmiernego nacisku na kręgosłup. Regularne umiarkowane ćwiczenia mogą pomóc wzmocnić mięśnie wokół kręgosłupa i zmniejszyć prawdopodobieństwo dyskopatii. Ponadto właściciele dotkniętych ras psów powinni zwracać szczególną uwagę na pierwsze objawy dyskopatii i w przypadku podejrzeń skonsultować się z lekarzem weterynarii.

Ogólnie rzecz biorąc, dyskopatia u psów wymaga kompleksowego leczenia, które obejmuje zarówno leczenie ostrych objawów, jak i środki zapobiegawcze mające na celu zminimalizowanie ryzyka przyszłej choroby. Przy odpowiedniej opiece i uwadze Twój pies może żyć pełnią i szczęściem pomimo dyskopatii.

Często zadawane pytania dotyczące dyskopatii u psów

Podsumowanie dyskopatii u psów

Dyskopatia u psów jest częstą i poważną chorobą, która wpływa na krążki międzykręgowe i może powodować znaczny ból i ograniczoną ruchliwość. Zasadniczo jest to choroba zwyrodnieniowa, w której krążki międzykręgowe, które służą jako amortyzatory między kręgami, tracą stabilność i mogą pękać lub wypadać. Może to spowodować nacisk wewnętrznego materiału dysku na rdzeń kręgowy, powodując ból, kulawiznę, a w ciężkich przypadkach paraliż.

Dokładna przyczyna dyskopatii nie jest jeszcze w pełni poznana. Uważa się jednak, że wiąże się to z kombinacją czynników genetycznych, środowiskowych i mechanicznych. Szczególnie dotknięte są mniejsze rasy psów z długim kręgosłupem i krótkimi nogami, takie jak jamniki, pekińczyki i buldogi francuskie, a także niektóre inne rasy, takie jak beagle i cocker spaniele.

Diagnozę dyskopatii zwykle stawia się na podstawie badania klinicznego, badań rentgenowskich i zaawansowanych technik obrazowania, takich jak tomografia komputerowa (CT) lub rezonans magnetyczny (MRI). Istnieje kilka możliwości leczenia dyskopatii, w tym środki zachowawcze, takie jak leczenie bólu i fizjoterapia, a także operacja w cięższych przypadkach.

Rokowanie dla psów z dyskopatią różni się w zależności od ciężkości stanu i leczenia. Niektóre psy mogą w pełni wyzdrowieć, podczas gdy inne mogą mieć trwałe upośledzenie. Kluczowym aspektem leczenia dyskopatii jest wczesne wykrywanie i leczenie. Dlatego ważne jest, aby właściciele psów znali oznaki tego stanu i w razie potrzeby szybko zwrócili się o pomoc weterynaryjną.

Dyskopatia u psów jest problemem złożonym i wieloczynnikowym, wymagającym dalszych badań. Lepsza wiedza na temat przyczyn genetycznych i mechanicznych może pomóc w ulepszeniu zapobiegania i leczenia tej choroby. W międzyczasie niezwykle ważne jest, aby właściciele psów byli poinformowani i potrafili rozpoznać objawy dyskopatii i odpowiednio zareagować.

Literatura na temat dyskopatii u psów

1. Fingeroth, JM i Thomas, WB (2016). Postępy w chorobie krążka międzykręgowego u psów i kotów . Ames, Iowa: Wiley-Blackwell. Książka ta zawiera kompleksowy przegląd patologii, diagnostyki i leczenia chorób krążka międzykręgowego u psów i kotów.
2. Jeffery, Dakota Północna, Levine, JM, Olby, NJ i Stein, VM (2013). Mielopatie psów i kotów: etiologie i podejścia diagnostyczne . Veterinary Clinics of North America: Small Animal Practice, 43(5), 1141-1158. W artykule szczegółowo omówiono różne przyczyny i procedury diagnostyczne chorób rdzenia kręgowego u psów i kotów, w tym dyskopatii.
3. Brisson, BA (2010). Choroba krążka międzykręgowego u psów . Veterinary Clinics of North America: Small Animal Practice, 40(5), 829-858. W artykule szczegółowo omówiono dyskopatię międzykręgową u psów, w tym przyczyny, diagnostykę i możliwości leczenia.
4. Sharp, NJ i Wheeler, SJ (2005). Choroby kręgosłupa małych zwierząt: diagnostyka i chirurgia . 2. wydanie. Edynburg: Elsevier Health Sciences. Książka stanowi szczegółowy przewodnik po diagnostyce i leczeniu chirurgicznym schorzeń kręgosłupa u małych zwierząt, w tym dyskopatii.

Należy pamiętać, że niniejsza literatura została napisana w języku angielskim, ponieważ literatura w języku niemieckim jest ograniczona w tej konkretnej dziedzinie. Jednakże może być bardzo przydatna dla lekarzy weterynarii i naukowców, którzy nadal badają dyskopatię u psów.