Niedoczynność kory nadnerczy (choroba Addisona) u kotów: kompleksowy przewodnik

Wstęp

Niedoczynność kory nadnerczy, często nazywana chorobą Addisona, to zaburzenie charakteryzujące się niedoczynnością kory nadnerczy. Prowadzi to do niedostatecznej produkcji niezbędnych hormonów. W tym artykule przedstawiono kompleksowy przegląd choroby u kotów.

Definicja i synonimy

Niedoczynność kory nadnerczy lub choroba Addisona to stan, w którym kora nadnerczy nie wytwarza wystarczającej ilości mineralokortykoidów i glukokortykoidów .

Synonimy:

• Niedoczynność kory nadnerczy
• Choroba Addisona (angielski)

Epidemiologia

Chociaż pierwotna niedoczynność kory nadnerczy występuje rzadko u kotów, wiek chorych zwierząt wynosi zwykle od 1 do 14 lat. Jest to szczególnie widoczne u kotów w młodym i średnim wieku. Jak dotąd nie stwierdzono żadnych uprzedzeń ze względu na płeć.

Etiologia i patogeneza

Pierwotna niedoczynność kory nadnerczy

Ta postać jest zwykle spowodowana zniszczeniem kory nadnerczy za pośrednictwem układu odpornościowego. Inne przyczyny mogą obejmować uraz lub obustronny naciek chłoniaka.

Wtórna niedoczynność kory nadnerczy

Dzieje się tak głównie w przypadku zbyt szybkiego odstawienia hormonów steroidowych (takich jak octan megastrolu lub metyloprednizolon). Prowadzi to do zmniejszonego uwalniania ACTH, a tym samym do zmniejszonej produkcji glukokortykoidów.

Objawy kliniczne niedoczynności kory nadnerczy (choroba Addisona) u kotów

Niedoczynność kory nadnerczy kotów (choroba Addisona), znana również jako choroba Addisona, to niedoczynność nadnerczy, która może wystąpić u kotów. Objawy kliniczne tej choroby mogą być różnorodne i czasami niespecyficzne, co utrudnia rozpoznanie. Dokładna znajomość objawów klinicznych jest kluczowa dla umożliwienia szybkiego postawienia diagnozy i odpowiedniego leczenia.

Ogólne osłabienie i letarg

• Apatia : Koty z niedoczynnością kory nadnerczy mogą być zauważalnie apatyczne i nieaktywne. Często wykazują mniejsze zainteresowanie zabawą, jedzeniem i interakcjami społecznymi.
• Osłabienie mięśni : Siła mięśni może zostać osłabiona z powodu braku równowagi elektrolitów. Powoduje to, że dotknięte koty są mniej aktywne lub mają trudności ze skakaniem i wspinaniem się.

Problemy z odżywianiem i wagą

• Anoreksja : częstym objawem jest utrata apetytu lub całkowity brak apetytu. Dotknięte koty mogą nagle odmówić jedzenia.
• Utrata masy ciała : Może wystąpić znaczna utrata masy ciała z powodu zmniejszonego spożycia paszy lub problemów metabolicznych.

Problemy trawienne

• Wymioty : Niektóre koty mogą wymiotować wielokrotnie, co może prowadzić do odwodnienia.
• Wielomocz i polidypsja : U niektórych kotów z tą chorobą obserwuje się zwiększone pragnienie (polidypsja) i zwiększoną ilość wydalanego moczu (wielomocz).

Objawy sercowo-naczyniowe

• Bradykardia : Może wystąpić spowolnione bicie serca, co powoduje, że kot czuje się ospały, a nawet traci przytomność.
• Zapaść : W ciężkich przypadkach kot może nagle zasłabnąć, zwłaszcza podczas stresu lub wysiłku fizycznego.

Inne objawy

• Hipotermia : Szczególnie podczas badań klinicznych można zaobserwować niższą niż normalnie temperaturę ciała.
• Odwodnienie : Z powodu wymiotów lub ograniczonego picia koty mogą sprawiać wrażenie odwodnionych, z suchymi błonami śluzowymi i zapadniętymi oczami.

Należy podkreślić, że objawy te mogą występować także w przypadku innych chorób. dla zapewnienia odpowiedniego leczenia niezbędna dokładna diagnoza lekarza weterynarii Wczesne wykrycie i leczenie niedoczynności kory nadnerczy może uratować życie i znacząco poprawić jakość życia chorych kotów.

(C) https://twitter.com/drkarenbecker/status/632244152898580480

Diagnoza

Testy laboratoryjne

Typowe ustalenia to:

• Hiponatremia
• Hiperkaliemia
• Zmniejszony stosunek sodu do potasu
• Azotemia

Test stymulacji ACTH u kotów

Test stymulacji ACTH jest testem diagnostycznym stosowanym do oceny funkcji nadnerczy u kotów. W szczególności służy do odróżnienia niedoczynności kory nadnerczy (choroba Addisona) od innych chorób.

Podstawy

ACTH (hormon adrenokortykotropowy) jest wytwarzany przez przysadkę mózgową i stymuluje korę nadnerczy do wytwarzania i uwalniania kortyzolu, niezbędnego hormonu steroidowego. U kotów z niedoczynnością kory nadnerczy nie reagują lub reagują w niewystarczającym stopniu na stymulację ACTH.

Przeprowadzenie testu

1. Podstawowy pomiar kortyzolu : Najpierw pobierana jest próbka krwi w celu określenia podstawowego (wyjściowego) poziomu kortyzolu. Daje to przegląd aktualnej produkcji kortyzolu u kota.
2. Podawanie ACTH : Po wstępnym pobraniu krwi zwierzęciu podaje się syntetyczną formę ACTH, często znaną jako kosyntropina. Podawanie może być dożylne lub domięśniowe.
3. Kolejne pobieranie krwi : Dodatkowe próbki krwi zostaną pobrane 30 i 60 minut po podaniu ACTH. Wykorzystuje się je do oceny odpowiedzi kortyzolu nadnerczy na stymulację ACTH.

Interpretacja wyników

• Normalna reakcja : U zdrowych kotów po podaniu ACTH obserwuje się znaczny wzrost poziomu kortyzolu we krwi.
• Niewystarczająca odpowiedź : Nie obserwuje się znaczącego wzrostu poziomu kortyzolu u kotów z niedoczynnością kory nadnerczy, ponieważ ich nadnercza nie reagują lub reagują niewystarczająco na ACTH.

Zalety i ograniczenia

Test stymulacji ACTH uznawany jest za złoty standard w diagnostyce niedoczynności kory nadnerczy. Jednak nie jest to specyficzne tylko dla tej choroby. Inne choroby lub leki mogą mieć wpływ na wynik testu.

Ważne jest, aby interpretować test w kontekście objawów klinicznych zwierzęcia i innych wyników diagnostycznych. Jeśli wyniki są niejasne lub podejrzewa się inne choroby mogące mieć wpływ na czynność nadnerczy, konieczne mogą być dalsze badania.

Diagnostyka różnicowa niedoczynności kory nadnerczy (choroba Addisona) u kotów

Jeśli u kota podejrzewa się niedoczynność kory nadnerczy, należy wziąć pod uwagę inne schorzenia, które mogą powodować podobne objawy kliniczne. Te inne choroby nazywane są diagnostyką różnicową. Dokładne różnicowanie ma kluczowe znaczenie dla prawidłowego leczenia i rokowania.

1. Choroby żołądkowo-jelitowe

Zaburzenia żołądkowo-jelitowe mogą powodować objawy, takie jak wymioty, biegunka, utrata apetytu i utrata masy ciała, które obserwuje się również u kotów z niedoczynnością kory nadnerczy. Przykładami takich chorób są:

• Choroba zapalna jelit (EDB)
• nieżyt żołądka
• Niedrożność jelit

2. Cukrzyca

Cukrzyca prowadzi do podwyższonego poziomu cukru we krwi i może powodować objawy, takie jak zwiększone pragnienie, zwiększone wydalanie moczu, utrata masy ciała i utrata apetytu.

3. Infekcje dróg moczowych

Infekcja dolnych dróg moczowych może powodować objawy, takie jak zwiększone pragnienie, częste oddawanie moczu, krew w moczu i ból podczas oddawania moczu.

4. Choroby układu krążenia i oddechowego

Problemy z sercem i płucami mogą powodować duszność, kaszel, zmniejszoną aktywność i inne niespecyficzne objawy, które można pomylić z niedoczynnością kory nadnerczy. Przykładami są:

• Kardiomiopatia
• Choroby układu oddechowego, takie jak astma

5. Wysięki w jamie ciała

Nagromadzenie płynów w jamach ciała (np. wysięk opłucnowy w klatce piersiowej lub wodobrzusze w jamie brzusznej) może prowadzić do niespecyficznych objawów, takich jak letarg, utrata apetytu i duszność.

Diagnoza różnicowa ma kluczowe znaczenie dla ustalenia dokładnej przyczyny objawów kota. Dokładne badanie kliniczne, badania laboratoryjne i badania obrazowe mogą pomóc w odróżnieniu niedoczynności kory nadnerczy od innych schorzeń. Ustalenie dokładnej przyczyny objawów jest niezwykle ważne, aby zapewnić właściwe leczenie i zapewnić zwierzęciu optymalne rokowanie.

Podejścia terapeutyczne w niedoczynności kory nadnerczy (choroba Addisona) u kotów

Terapia niedoczynności kory nadnerczy (choroba Addisona) u kotów ma na celu uzupełnienie brakujących hormonów nadnerczy i zrównoważenie zaburzeń równowagi elektrolitowej. Oto szczegółowe podejścia terapeutyczne:

1. Leczenie w nagłych przypadkach: Ostry kryzys Addisona

Jeśli kot wejdzie w ostry kryzys Addisona, wymagane jest natychmiastowe leczenie w nagłych przypadkach:

• Agresywna terapia infuzyjna : Podanie 0,9% roztworu NaCl (soli fizjologicznej) pomaga skorygować odwodnienie i związane z nim zaburzenia równowagi elektrolitowej.
• Podawanie glukokortykoidów : Po przeprowadzeniu testu stymulacji ACTH można podać dożylnie glukokortykoid taki jak prednizolon w dawce od 5 do 8 mg/kg mc. Zastępuje brakujący kortyzol i pomaga w stanach szoku.

2. Terapia długoterminowa

Zamiennik mineralokortykoidów:

• Fludrokortyzon : lek ten podawany doustnie i pomaga zastąpić działanie mineralokortykoidów. Zazwyczaj stosowana dawka wynosi od 0,05 do 0,1 mg/kota dwa razy na dobę (dwa razy dziennie). Pomaga w utrzymaniu równowagi elektrolitowej oraz reguluje układ renina-angiotensyna-aldosteron.

Zamiennik glukokortykoidów:

• Prednizolon : Oprócz zastosowania w terapii doraźnej, prednizolon można również stosować w leczeniu długotrwałym. Dawka wynosi od 0,5 do 2 mg/kg masy ciała/dzień i jest podawana doustnie. Zastępuje to brakujący kortyzol, który jest niezbędny w wielu procesach organizmu.

Alternatywne zabiegi:

• Deoksykortykosteron : To kolejny zamiennik mineralokortykoidów. Podaje się go podskórnie w dawce 2,0 mg/kg co 20 do 25 dni jako depot.

Uwaga dotycząca dawkowania leku:

Ważne jest, aby dokładnie przestrzegać zaleceń dawkowania producenta oraz zaleceń lekarza weterynarii. Każdy kot jest indywidualny i dawkowanie może się różnić w zależności od ciężkości choroby i reakcji zwierzęcia na leczenie. Aby dostosować terapię i zapewnić zdrowie kota, wymagane są regularne badania kontrolne i badania krwi.

Terapeutyczne podejście do niedoczynności kory nadnerczy u kotów wymaga dokładnej diagnozy, natychmiastowych interwencji w ostrych kryzysach i długotrwałej hormonalnej terapii zastępczej. Regularne monitorowanie przez lekarza weterynarii ma kluczowe znaczenie dla długoterminowego powodzenia leczenia.

Podsumowanie Niedoczynność kory nadnerczy (choroba Addisona) u kotów

Niedoczynność kory nadnerczy (choroba Addisona) u kotów to stan, w którym kora nadnerczy nie wytwarza wystarczającej ilości niezbędnych hormonów. Hormony te są niezbędne do wielu funkcji organizmu, takich jak równowaga elektrolitowa i metabolizm.

Niedoczynność kory nadnerczy (choroba Addisona) u kotów może powodować różnorodne objawy. Należą do nich letarg, utrata masy ciała i ogólne osłabienie. W najgorszym przypadku może wystąpić kryzys Addisona, który zagraża życiu.

Aby zdiagnozować niedoczynność kory nadnerczy (chorobę Addisona) u kotów, często wykonuje się test stymulacji ACTH. Test ten sprawdza, jak dobrze nadnercza reagują na hormon zwany ACTH, który normalnie stymuluje produkcję hormonów w nadnerczach.

Leczenie niedoczynności kory nadnerczy (choroba Addisona) u kotów polega głównie na hormonalnej terapii zastępczej. Koty cierpiące na tę chorobę wymagają leczenia przez całe życie w celu uzupełnienia brakujących hormonów.

Istnieje wiele możliwych przyczyn niedoczynności kory nadnerczy (choroba Addisona) u kotów, od chorób autoimmunologicznych po uszkodzenie nadnerczy. U niektórych kotów może również rozwinąć się wtórna niedoczynność kory nadnerczy, jeśli zbyt szybko odstawią niektóre leki.

Ważne jest, aby wiedzieć, że niedoczynność kory nadnerczy (choroba Addisona) u kotów jest chorobą, którą można łatwo wyleczyć. Dzięki właściwej diagnozie i leczeniu większość kotów może prowadzić normalne, zdrowe życie.

Podsumowując, niedoczynność kory nadnerczy (choroba Addisona) u kotów jest chorobą poważną, ale uleczalną. Jeśli uważasz, że choroba może dotknąć Twojego kota, natychmiast zasięgnij porady lekarza weterynarii. Przy odpowiedniej pielęgnacji Twój kot może żyć długo i zdrowo pomimo niedoczynności kory nadnerczy (choroba Addisona) u kotów.

Źródła niedoczynności kory nadnerczy (choroba Addisona) u kotów

• Schmidt, V., Horzinek, MC, Lutz, H., Kohn, B., Forterre, F. (2015). Choroby kotów. wydawnictwo Enke