Cheyletielloza: obszerny przewodnik po zakażeniu roztoczami futerkowymi u zwierząt domowych
Wstęp
Cheyletielloza, znana również jako inwazja roztoczy futerkowych, to pasożytnicza choroba skóry występująca u różnych gatunków zwierząt domowych, takich jak psy, koty, króliki i konie. Cheyletellae to ektopasożyty należące do klasy pajęczaków i żywiące się płatkami skóry. W tym artykule szczegółowo przyjrzymy się różnym aspektom cheyletilozy, w tym jej objawom, diagnostyce, leczeniu i zapobieganiu.
(C) https://www.monvt.eu/pathologien/parasitaeren-hautmedizin/cheyletiella/
Cykl życiowy roztocza Cheyletiella
Roztocze Cheyletiella przechodzą przez kilka etapów rozwoju, począwszy od jaja, następnie przez larwę i dwa stadia nimfy, zanim wyrosną na dorosłego roztocza. Cykl życiowy tych roztoczy trwa około sześciu tygodni i odbywa się wyłącznie na żywicielu, gdyż ich żywotność w środowisku jest ograniczona.
Transmisja i ryzyko infekcji
Roztocza Cheyletiella przenoszone są poprzez bezpośredni kontakt między zwierzętami. Ponieważ roztocza te są wysoce zaraźliwe, mogą zostać przeniesione także na ludzi (choroba odzwierzęca).
Objawy cheyletiellozy
Objawy cheyletiellozy mogą się różnić w zależności od ciężkości inwazji. Typowe objawy infekcji to:
- Swędzenie, zwłaszcza w tylnej części i na zewnętrznych krawędziach uszu
- Łuszcząca się i sucha skóra
- Zaczerwienienie skóry
- tworzenie się skorupy
Jeśli jednak infekcja jest niewielka, infekcja może nie dawać żadnych objawów i prowadzić jedynie do zwiększonego łuszczenia się.
Diagnostyka cheyletiellozy
Rozpoznanie cheyletiellozy zwykle stawia się na podstawie wykrycia roztoczy. Można to zrobić na różne sposoby:
- Przygotowanie wycisku za pomocą taśmy samoprzylepnej : Pasek przezroczystej taśmy klejącej dociska się do dotkniętych obszarów skóry, a następnie przykleja do szkiełka mikroskopowego. Roztocza zazwyczaj można wyraźnie zobaczyć pod mikroskopem.
- Badanie grzebieniem na pchły : Grzebień na pchły służy do czesania włosów i wyłapywania wypadającego łupieżu. Łuski można następnie zbadać pod mikroskopem za pomocą taśmy i szkiełka mikroskopowego.
- Badanie kału : Ponieważ zwierzęta często liżą i skubią z powodu intensywnego swędzenia, roztocza mogą być również wydalane z kałem. Dlatego badanie kału może również wykryć inwazję Cheyletella.
Leczenie cheyletiellozy
Leczenie cheyletiellozy należy prowadzić pod nadzorem lekarza weterynarii. Dostępne są różne składniki aktywne, które można podawać jako szampon, preparat do nakrapiania, spray lub w postaci tabletek. Ze względu na długi, sześciotygodniowy cykl rozwojowy roztoczy Cheyletiella, ważne jest, aby leczenie odbywało się co najmniej przez ten okres. Aby zapewnić skuteczną terapię, zaleca się dokładne przestrzeganie instrukcji poszczególnych preparatów.
Leczenie środowiskowe
Ponieważ Cheyletella może w sprzyjających warunkach przetrwać do 21 dni bez żywiciela w środowisku, całe otoczenie zwierzęcia musi być konsekwentnie czyszczone i traktowane kontaktowymi środkami owadobójczymi. Czyszczonymi przedmiotami są poduszki, koce, kosze, szczotki itp., które należy prać w wodzie o temperaturze co najmniej 55°C.
Należy pamiętać, że inne zwierzęta domowe, takie jak koty, fretki, króliki i świnki morskie, również mogą być nosicielami roztoczy, nie wykazując objawów. Dlatego też zwierzęta te należy leczyć także wtedy, gdy mieszkają w tym samym gospodarstwie domowym.
Rokowanie i zapobieganie
Jeśli chore zwierzę i inne zwierzęta żyjące w gospodarstwie domowym są leczone przez wystarczająco długi okres czasu, a także otaczający teren jest leczony ostrożnie, rokowanie jest dobre. Aby zapobiec nowej inwazji, należy przestrzegać zasad higieny. Obejmuje to regularne sprzątanie otoczenia zwierzęcia, a także sprawdzanie i leczenie wszystkich zwierząt żyjących w gospodarstwie domowym, jeśli to konieczne.
Cheyletielloza u ludzi
Jak już wspomniano, Cheyletella może zostać przeniesiona na ludzi. Około co piąta osoba kontaktowa zostaje zarażona. Na dotkniętych obszarach skóry pojawiają się drobne, swędzące, czerwone zmiany, które często mylone są z ukąszeniami komarów lub neurodermitem. Człowiek jest jednak tzw. żywicielem fałszywym, co oznacza, że roztocza nie mogą się na nim dalej rozwijać i umrzeć. Jednakże nowe zmiany skórne nadal występują, dopóki inwazja roztoczy zwierzęcia nie zostanie leczona.
Często zadawane pytania - FAQ:
Jak wykryć cheyletiellozę u zwierząt domowych?
Inwazja cheyletiellozy u zwierząt domowych zwykle objawia się silnym swędzeniem, szczególnie w okolicy pleców i na brzegach uszu. Dotknięte zwierzęta często mają bardzo suchą, pokrytą łuskami skórę, na której czasami tworzą się strupki. Jeśli jednak infekcja jest niewielka, choroba może nie dawać żadnych objawów i towarzyszy jej jedynie wzmożony łupież. Dokładną diagnozę może postawić lekarz weterynarii, który może wykryć roztocza pod mikroskopem za pomocą wacików z taśmy lub grzebieni pcheł.
Jak leczy się cheyletiellozę u zwierząt domowych?
Leczenie cheyletilozy u zwierząt domowych polega na stosowaniu różnych składników aktywnych, które można podawać w postaci szamponu, preparatu do nakrapiania, sprayu lub w postaci tabletek. Ze względu na długi, sześciotygodniowy cykl rozwojowy roztoczy Cheyletiella, ważne jest, aby leczenie odbywało się co najmniej przez ten okres. Jednocześnie otoczenie zwierzęcia musi być konsekwentnie czyszczone i traktowane kontaktowymi środkami owadobójczymi. Należy leczyć także inne zwierzęta w gospodarstwie domowym, które mogą być nosicielami roztoczy.
Czy można zarazić się cheyletiellozą?
Tak, ludzie mogą zarazić się roztoczami Cheyletiella. Około jeden na pięć kontaktów z zakażonym zwierzęciem objawia się takimi objawami, jak małe, swędzące, czerwone zmiany na skórze. Te zmiany skórne można pomylić z ukąszeniami komarów lub neurodermitem. Człowiek jest jednak tzw. żywicielem fałszywym, co oznacza, że roztocza nie mogą się na nim dalej rozwijać i umrzeć. Jednakże zmiany skórne mogą nawracać do czasu skutecznego wyleczenia inwazji roztoczy zwierzęcia.
Streszczenie
Cheyletielloza jest pasożytniczą chorobą skóry wywoływaną przez inwazję roztoczy Cheyletiella. Choroba dotyka różne typy zwierząt domowych i może być przenoszona również na ludzi. Wczesna diagnoza, konsekwentne leczenie chorego zwierzęcia, a także oczyszczanie środowiska i leczenie innych zwierząt żyjących w gospodarstwie domowym są kluczowe dla powodzenia terapii. Właściwa higiena i zwracanie uwagi na możliwe objawy mogą zminimalizować ryzyko ponownej inwazji.
W przypadku dalszych pytań prosimy o kontakt z dr. Krause lub pani TĘ Perko .